President John Adams houdt toezicht op de passage van de Naturalisatiewet, de eerste van vier stukken controversiële wetgeving die samen bekend staan ​​als de Alien and Sedition Acts, op deze dag in 1798. Sterk politiek verzet tegen deze daden slaagde erin de regering Adams te ondermijnen, waardoor Thomas Jefferson werd geholpen om het presidentschap in 1800 te winnen.

Destijds werd Amerika bedreigd door oorlog met Frankrijk, en het Congres probeerde wetten aan te nemen die meer macht zouden geven aan de federale overheid, en de president in het bijzonder, om verdachte personen, in het bijzonder vreemdelingen, te behandelen. De Naturalisatiewet verhoogde de vereisten voor vreemdelingen om Amerikaans staatsburgerschap aan te vragen, op grond waarvan immigranten 14 jaar in de VS verblijven voordat ze in aanmerking komen. De vroegere wet had slechts vijf jaar verblijf vereist voordat een aanvraag kon worden ingediend.

Adams heeft in feite nooit de Naturalisatiewet afgedwongen. Desondanks kwam hij zwaar onder vuur van de Republikeinen, onder leiding van vice-president Thomas Jefferson, die van mening was dat de Naturalisatiewet en de bijbehorende wetgeving ongrondwettelijk was en naar despotisme smaakte. Walgelijk was Jefferson met de enthousiaste steun van Adams voor de wet dat hij de president niet langer kon steunen en Washington verliet tijdens de congresstemming. Voormalig president George Washington steunde daarentegen de wetgeving. Adams ondertekende het tweede deel van de wetgeving, de Alien Act, op 25 juni. Deze wet gaf de president de bevoegdheid om vreemdelingen tijdens vredestijd te deporteren. De Alien Enemies Act, die Adams op 6 juli ondertekende, gaf hem de macht om aliens die in de VS wonen met banden met Amerikaanse vijanden in oorlogstijd te deporteren. Ten slotte gaf de Sedition Act, aangenomen op 14 juli, Adams een enorme macht om verraderlijke activiteiten te definiëren, inclusief vals, schandalig en kwaadwillig schrijven. De beoogde doelen van de Sedition Act waren kranten-, pamflet- en breeduitgevers die wat hij beschouwde als lasterlijke artikelen die hoofdzakelijk op zijn administratie waren gericht, redigeerden. Abigail Adams drong er bij haar man op aan om de Sedition Act aan te nemen en noemde zijn tegenstanders crimineel en verachtelijk.

Van de vier wetten was de Sedition Act de meest verontrustende om pleitbezorger van de eerste wijziging te zijn. Ze maakten bezwaar tegen het feit dat verraderlijke activiteiten vaag werden gedefinieerd, naar het oordeel van de president werden gedefinieerd en zouden worden bestraft met zware boetes en gevangenisstraf. De arrestatie en gevangenneming van 25 mannen wegens vermeende schending van de Sedition Act leidde tot een enorm protest tegen de wetgeving. Onder de gearresteerden was de kleinzoon van Benjamin Franklin, Benjamin Franklin Bache, die de redacteur was van de Republikeinse neiging. Democraat-Republikeinse Aurora van Philadelphia. Onder verwijzing naar Adams 'misbruik van presidentiële bevoegdheden en bedreigingen voor de vrijheid van meningsuiting, nam de partij van Jefferson de controle over het Congres en het presidentschap in 1800 over.