Op deze dag in 1946 veroorzaakt een onderzeese aardbeving voor de kust van Alaska een massale tsunami die 159 mensen in Hawaii doodt.
Midden in de nacht, 13.000 voet onder het oceaanoppervlak, werd een beving van 7,4 magnitude geregistreerd in de Noordelijke Stille Oceaan. (Het dichtstbijzijnde land was Unimak Island, onderdeel van de Aleutiaanse keten.) De aardbeving veroorzaakte verwoestende vloedgolven in de Stille Oceaan, met name in Hawaii.
Unimak Island werd kort na de aardbeving getroffen door de tsunami. Een enorme golf geschat op bijna 100 voet hoog stortte op de kust. Een vuurtoren op 30 voet boven zeeniveau, waar vijf mensen woonden, werd door de golf in stukken geslagen; alle vijf werden onmiddellijk gedood. Ondertussen was de golf op weg naar de zuidelijke Stille Oceaan met 500 mijl per uur.
Op Hawaii, 2.400 mijl ten zuiden van het epicentrum van de aardbeving, was kapitein Wickland van de marine van de Verenigde Staten de eerste om de komende golf te spotten om ongeveer 7 uur 's ochtends, vier en een half uur na de aardbeving. Zijn positie op de brug van een schip, 46 voet boven zeeniveau, bracht hem op ooghoogte met een "monstergolf" die hij beschreef als twee mijl lang.
Toen de eerste golf binnenkwam en achteruitging, leek het water in Hilo Bay in Hawaï te verdwijnen. Boten bleven achter op de zeebodem naast vissen ploffen. Toen sloeg de massale tsunami toe. In de stad Hilo verwoestte een golf van 32 voet de stad en verwoestte bijna een derde van de stad. De brug over de Wailuku-rivier werd opgepikt door de golf en op 100 meter afstand geduwd. In Hilo verloren 96 mensen het leven.
Op andere delen van het eiland Hawaii bereikten golven wel 60 voet. Een schoolgebouw in Laupahoehoe werd verpletterd door de tsunami, waarbij de leraar en 25 studenten werden gedood. De enorme golf werd tot in Chili gezien, waar 18 uur na de aardbeving bij Alaska ongewoon grote golven aan land stortten. Er vielen geen slachtoffers.
Deze tsunami zette de VS ertoe aan om twee jaar later het Seismic SeaWave Warning System op te zetten. Het systeem, nu bekend als het Pacific Tsunami-waarschuwingssysteem, gebruikt onderzeese boeien in de oceaan, in combinatie met seismische activiteitsdetectors, om mogelijke dodelijke golven te vinden. Het waarschuwingssysteem werd voor het eerst gebruikt op 4 november 1952. Die dag werd met succes een evacuatie uitgevoerd, maar de verwachte golf is nooit uitgekomen.
