In de conclusie van een van de meest spectaculaire processen in de Amerikaanse geschiedenis, is voormalig staatssecretaris Alger Hiss veroordeeld voor meineed. Hij werd veroordeeld omdat hij zichzelf had verwond met betrekking tot getuigenissen over zijn vermeende betrokkenheid bij een Sovjet-spionnenring voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog. Siss diende bijna vier jaar gevangenisstraf, maar protesteerde standvastig tegen zijn onschuld tijdens en na zijn gevangenschap.
De zaak tegen Hiss begon in 1948, toen Whittaker Chambers, een toegelaten ex-communist en een redacteur bij Tijd magazine, getuigde voor het House Un-American Activities Committee en beschuldigde dat Hiss een communist was in de jaren 1930 en 1940. Chambers verklaarde ook dat Hiss hem tijdens zijn werk in het ministerie van Buitenlandse Zaken in de jaren dertig zeer geheime rapporten had doorgegeven.
Siss verscheen voor HUAC en ontkende heftig de beschuldigingen en verklaarde dat hij Chambers niet eens kende. Later, nadat hij Chambers van aangezicht tot aangezicht had geconfronteerd, gaf hij toe dat hij hem kende, maar dat Chambers destijds een andere naam had gebruikt. Kort gezegd produceerde Chambers de beroemde 'Pumpkin Papers'-kopieën van de documenten waarvan hij zei dat Hiss hem in de jaren dertig passeerde. Ze werden de 'Pumpkin Papers' genoemd omdat Chambers ze verborgen hield in een pompoen in zijn pompoenpatch.
Lasten en tegenvallers over de beschuldigingen van spionnen vulden snel de lucht. Verdedigers van Hiss, zoals minister van Buitenlandse Zaken Acheson, verklaarden dat de tegenstanders van president Truman een offerlam van Hiss maakten. Truman zelf verklaarde dat HUAC "rode haringen" gebruikte om Hiss te belasteren. Critici schoten terug dat Truman en Acheson communisten 'coddling' waren, en dat Hiss slechts het topje van de ijsberg was. Ze beweerden dat communisten de hoogste niveaus van de Amerikaanse regering waren binnengedrongen.
Uiteindelijk werd Hiss berecht. Omdat het statuut van beperkingen op was, werd hij niet berecht wegens verraad. In plaats daarvan werd hij beschuldigd van twee tellingen van meineed voor het liegen over het doorgeven van overheidsdocumenten aan Chambers en voor het ontkennen dat hij Chambers sinds 1937 had gezien. In 1949 eindigde het eerste proces voor meineed in een vastgelopen jury. Het tweede proces eindigde in januari 1950 met een schuldig oordeel op beide punten.
De strijd om de zaak Hiss duurde nog lang nadat het schuldige vonnis was uitgesproken. Hoewel velen geloofden dat Hiss een veel beledigde ambtenaar was die het slachtoffer werd van de anticommunistische hysterie eind jaren veertig, voelden anderen sterk dat hij een leugenachtige communistische agent was. Tot zijn dood op 92-jarige leeftijd op 15 november 1996, is Hiss nooit afgeweken van zijn claim van onschuld.
