De Slag om Amiens was een geallieerde overwinning die hielp een einde te maken aan de Eerste Wereldoorlog. Na de Tweede Slag om de Marne lanceerden de geallieerden een aanval in augustus 1918 met een kracht van 75.000 man, meer dan 500 tanks en bijna 2.000 vliegtuigen. Het offensief bereikte enorme winst op de eerste dag, met geallieerde troepen en tanks die acht mijl voortschoten en 27.000 slachtoffers veroorzaakten. Hoewel het Duitse verzet verstijfde en het gevecht na een paar dagen voorbij was, overtuigde de strijd velen in het Duitse opperbevel dat overwinning in de oorlog onbereikbaar was.
Na het mislukken van de Duitse lente-offensieven van 1918 en de succesvolle Franse tegenaanval op de Marne in juli, wendden de geallieerden zich op 8 augustus naar hun eigen offensief in de Amiens-sector. Het Amiens-offensief maakte eindelijk een einde aan de hoop van Erich Ludendorff op verdere aanvallen en overtuigde inderdaad het Duitse opperbevel dat de oorlog moest worden beëindigd. Amiens was daarom een keerpunt aan het westfront. Maar Amiens is ook belangrijk omdat deze strijd een goed voorbereide combinatie van verschillende wapens was.
De commandant van het vierde leger, Henry Rawlinson, combineerde voor deze aanval elf divisies (drie Britse, vier Canadese, vier Australische) bestaande uit 75.000 man, meer dan 500 tanks, 1.900 vliegtuigen (inclusief Franse vliegtuigen) en 2.000 kanonnen. Tegen deze formidabele reeks bestonden de Duitse verdedigingswerken uit 37.000 manschappen, 530 kanonnen en 369 vliegtuigen. Bovendien waren de Duitse verdedigingswerken niet goed voorbereid, terwijl Rawlinson verrast werd door draadloze misleiding (inclusief periodes van radiostilte en neppen uit andere delen van de linie), de last-minute inzet van het Canadese Korps, en beweging van troepen en matriel volledig S'avonds.
Het offensief opende om 4:20 a.m. op 8 augustus en behaalde onmiddellijk succes. De troepen en tanks trokken acht mijl vooruit, vingen 400 kanonnen en veroorzaakten 27.000 slachtoffers, waaronder 12.000 gevangenen. Het speerpunt van de aanval, de Australiërs en Canadezen, leed daarentegen maar 6.500 slachtoffers. Het succes van de eerste dag was te wijten aan verrassing, de drive en vuurkracht van de infanterie, het grote aantal tanks en de dominantie van de tegenbatterij.
Het offensief werd de volgende drie dagen hervat, maar desorganisatie en verstijvend Duits verzet beperkten de opmars en Rawlinson was overtuigd om de strijd te beëindigen door de commandant van het Canadese Korps, Arthur Currie. Desondanks heeft het offensief de Duitse zaak een fatale slag toegebracht. Voor Ludendorff was "8 augustus de zwarte dag van het Duitse leger in de geschiedenis van de oorlog."
The Reader's Companion to Military History. Uitgegeven door Robert Cowley en Geoffrey Parker. Copyright © 1996 door Houghton Mifflin Harcourt Publishing Company. Alle rechten voorbehouden.
