Om 07:30 uur lanceren de Britten een massaal offensief tegen Duitse troepen in de regio Somme in Frankrijk. In de voorafgaande week hadden 250.000 geallieerde granaten Duitse stellingen nabij de Somme geslagen en 100.000 Britse soldaten stroomden uit hun loopgraven naar niemandsland op 1 juli, in de verwachting de weg voor hen vrijgemaakt te vinden. Vele zware Duitse machinegeweren hadden de artillerie-aanval echter overleefd en de infanterie werd afgeslacht. Tegen het einde van de dag waren 20.000 Britse soldaten dood en 40.000 gewonden. Het was de zwaarste dag met slachtoffers in de Britse militaire geschiedenis. De rampzalige Slag om de Somme duurde meer dan vier maanden, met de geallieerden in totaal slechts vijf mijl.

Toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak in augustus 1914, stonden grote menigten Britse mannen in de rij voor de oorlogsinspanning. Destijds werd algemeen gedacht dat de oorlog binnen zes maanden zou zijn afgelopen. Tegen het einde van 1914 waren echter meer dan een miljoen soldaten van verschillende nationaliteiten gedood op de slagvelden van Europa, en een uiteindelijke overwinning was niet in zicht voor de geallieerden of de centrale mogendheden. Aan het Westfront waren de gevechtslijnen die zich uitstrekten over Noord-Frankrijk en België, de strijders neergestreken in de loopgraven voor een verschrikkelijke uitputtingsoorlog. Verminkte en geschokte troepen die naar Groot-Brittannië terugkeerden met verhalen over machinegeweren, artillerievuur en gifgas dempen het enthousiasme van potentiële nieuwe vrijwilligers ernstig.

Met het doel voldoende mannen op te voeden om een ​​beslissend offensief tegen Duitsland te lanceren, verving Groot-Brittannië vrijwillige dienst door dienstplicht in januari 1916, toen het een wet aannam waarin werd opgeroepen tot de aanstelling van alle ongehuwde mannen tussen de leeftijd van 18 en 41. Nadat Duitsland een Groot eigen offensief tegen Verdun in februari, Groot-Brittannië breidde de militaire dienstwet uit en riep op tot de dienstplicht van alle mannen, gehuwd en ongehuwd, tussen de leeftijd van 18 en 41. Tegen het einde van juni, terwijl de Slag om Verdun nog woedt , Groot-Brittannië bereidde zich voor op zijn grote offensief langs een 21-mijl stuk van het westelijke front ten noorden van de rivier de Somme.

Een week lang bombardeerden de Britten de Duitse loopgraven als opmaat voor de aanval. Britse veldmaarschalk Douglas Haig, commandant van de British Expeditionary Force, dacht dat de artillerie de Duitse verdediging zou decimeren en een Britse doorbraak zou toestaan; in feite diende het vooral om het verrassingselement te verwijderen. Toen het bombardement op de ochtend van 1 juli stierf, kwamen de Duitse machinebemanningen uit hun versterkte loopgraven tevoorschijn en zetten hun wapens op. Om 07:30 uur vielen 11 Britse divisies meteen aan, en de meerderheid van hen werd neergeschoten. De soldaten droegen optimistisch zware voorraden voor een lange mars, maar weinigen haalden het meer dan een paar honderd meter. Vijf Franse divisies die tegelijkertijd ten zuiden van de Somme aanvielen, deden het iets beter, maar zonder Brits succes kon er weinig worden gedaan om hun winsten te benutten.

Na de eerste ramp heeft Haig zich neergelegd bij kleinere maar even ondoeltreffende voorschotten, en meer dan 1.000 geallieerde levens zijn gedoofd voor elke 100 meter gewonnen op de Duitsers. Zelfs de introductie van tanks in Groot-Brittannië op 15 september voor het eerst in de geschiedenis kon de impasse in de Slag om de Somme niet doorbreken. In oktober veranderde zware regenval het slagveld in een zee van modder en op 18 november stopte Haig het Somme-offensief na meer dan vier maanden massale slachting.

Afgezien van het effect van het afleiden van Duitse troepen uit de Slag om Verdun, was het offensief een ellendige ramp. Het bedroeg een totale winst van slechts 125 vierkante mijl voor de geallieerden, met meer dan 600.000 Britse en Franse soldaten gedood, gewond of vermist in de actie. Duitse slachtoffers waren meer dan 650.000. Hoewel Haig zwaar bekritiseerd werd voor de kostbare strijd, droeg zijn bereidheid om enorme hoeveelheden mannen en middelen te plegen aan de patstelling langs het Westfront uiteindelijk bij aan de ineenstorting van een uitgeput Duitsland in 1918.