"Dit is hier geen protestlied of iets dergelijks, want ik schrijf geen protestliedjes." Zo introduceerde Bob Dylan een van de meest welsprekende protestliedjes ooit geschreven toen hij het voor het eerst openbaar maakte. Het was de lente van zijn eerste volledige jaar in New York City, en hij stond op het podium in Gerde's Folk City in Greenwich Village en sprak over een nummer dat hij beweert in slechts 10 minuten te hebben geschreven: "Blowin 'In The Wind." Een paar weken later, op deze dag in 1962, liep Dylan een studio in en nam het nummer op dat hem een ster zou maken.
De opname van Dylan van "Blowin’ In The Wind "zou eerst bijna een volledig jaar later worden uitgebracht op zijn doorbraakalbum, De Freewheelin ’Bob Dylan. Dit was echter niet de versie van het nummer die de meeste mensen het eerst zouden horen. Die eer ging naar de coverversie van Peter, Paul en Mary'a-versie die niet alleen een hit op de pop-hitlijsten werd, maar ook wat Dylan later 'gewoon een ander lied' zou noemen, transformeerde in het onofficiële volkslied van de burgerrechtenbeweging .
'Blowin' In The Wind 'had weinig of geen gelijkenis met de zeer actuele, zeer letterlijke protestliederen van de dag, maar dat is misschien precies wat het zo effectief maakte als protestlied. Een tekst zoals "Hoeveel wegen moet een man lopen voordat je hem een man noemt?" leent zich perfect voor diegenen die raciale gerechtigheid zoeken, net zoals 'Hoeveel zeeën moet een witte duif varen voordat ze in het zand slaapt?'Doet aan hen die vrede zoeken. De ontroerende, vaag spirituele, duidelijk ontevreden, maar uiteindelijk dubbelzinnige aard van "Blowin 'In the Wind" maakte het het typische protestlied van de jaren 1960' "Een lied dat de tijden leken op te roepen," in de woorden van criticus Greil Marcus .
Het betekende ook een belangrijke doorbraak voor Bob Dylan als songwriter. Vanaf "Blowin 'In The Wind" zouden de liedjes van Dylan een veel persoonlijkere en poëtische benadering van de zelfexpressie weerspiegelen die hem zou wegleiden van liedjes als "The Times They Are a-Changin'" en naar liedjes als "Like A Rolling Stone." En de ontwikkeling van Dylan als songwriter zou op zijn beurt een soortgelijk effect hebben op The Beatles, wiens eigen beweging van "I Wanna Hold Your Hand" naar "A Day In The Life" rechtstreeks terug te voeren is op hun blootstelling aan De Freewheelin ’Bob Dylan in het voorjaar van 1964.
