In een van de beroemdste oraties van de Koude Oorlog veroordeelt de voormalige Britse premier Winston Churchill het beleid van de Sovjet-Unie in Europa en verklaart: "Van Stettin in de Oostzee tot Triëst in de Adriatische Zee is een ijzeren gordijn over het continent neergedaald. De toespraak van Churchill wordt beschouwd als een van de openingsvolleys die het begin van de Koude Oorlog aankondigt.
Churchill, die in 1945 was herbenoemd voor herverkiezing als premier, werd uitgenodigd op het Westminster College in Fulton, Missouri, waar hij deze toespraak hield. President Harry S. Truman voegde zich bij Churchill op het platform en luisterde aandachtig naar zijn toespraak. Churchill begon met het prijzen van de Verenigde Staten, die volgens hem 'op het hoogtepunt van de wereldmacht' stonden. Het werd al snel duidelijk dat een primair doel van zijn toespraak was om te pleiten voor een nog nauwere 'speciale relatie' tussen de Verenigde Staten en Groot-Brittannië 'de grote krachten van de' Engelstalige wereld 'in het organiseren en controleren van de naoorlogse wereld. In het bijzonder waarschuwde hij voor het expansionistische beleid van de Sovjetunie. Naast het 'ijzeren gordijn' dat in Oost-Europa was neergedaald, sprak Churchill over 'communistische vijfde kolommen' die in heel West- en Zuid-Europa actief waren. Parallel trekken met de rampzalige genezing van Hitler vóór de Tweede Wereldoorlog, adviseerde Churchill dat er in de omgang met de Sovjets "niets was dat ze zo bewonderden als kracht, en er is niets waarvoor ze minder respect hebben dan voor militaire zwakte."
Truman en vele andere Amerikaanse functionarissen ontvingen de toespraak hartelijk. Ze hadden al besloten dat de Sovjet-Unie zich uitbreidde en alleen een harde houding zou de Russen afschrikken. De ijzeren gordijnzin van Churchill kwam onmiddellijk in het officiële vocabulaire van de Koude Oorlog. Amerikaanse functionarissen waren minder enthousiast over de oproep van Churchill voor een 'speciale relatie' tussen de Verenigde Staten en Groot-Brittannië. Hoewel ze de Engelsen als waardevolle bondgenoten in de Koude Oorlog beschouwden, waren ze zich er ook goed van bewust dat de macht van Groot-Brittannië afnam en hadden ze niet de intentie om als pionnen te worden gebruikt om het afbrokkelende Britse rijk te ondersteunen. In de Sovjetunie hekelde de Russische leider Joseph Stalin de toespraak als 'oorlogszuchtig', en verwees Churchill's opmerkingen over de 'Engelstalige wereld' als imperialistisch 'racisme'. De Britse, Amerikanen en Russen 'allies tegen Hitler minder dan een jaar voor de toespraak trokken de strijdlijnen van de Koude Oorlog.
