Maanden voor de release, de mijlpaalfilm van Orson Welles Citizen Kane begon zo'n controverse te genereren dat Radio City Music Hall uiteindelijk weigerde het te tonen. In plaats daarvan, Citizen Kane, nu vereerd als een van de grootste films in de geschiedenis, debuteerde op deze dag in 1941 in het kleinere RKO Palace Theatre.
Tegen de tijd dat hij begon te werken Citizen Kane, had de 24-jarige Welles al naam gemaakt als die van Hollywood enfant verschrikkelijk. Hij vond voor het eerst succes op Broadway en op de radio; zijn uitgezonden versie van de sciencefictionklassieker in oktober 1938 De oorlog van de werelden was zo realistisch dat sommige luisteraars geloofden dat marsmannetjes New Jersey waren binnengevallen. Welles had een lucratief contract getekend met RKO-studio's en had moeite om een onderwerp te vinden voor zijn eerste speelfilm, toen zijn vriend, de schrijver Herman Mankiewicz, suggereerde dat hij dit zou baseren op het leven van de publicatiebaron William Randolph Hearst. Hearst zat het leidende krantenimperium van het land voor en regeerde vanuit San Simeon, een uitgestrekt landgoed op een heuvel langs de centrale kustlijn van Californië.
Een preview van Citizen Kane in het begin van februari 1941 had bijna universeel gunstige beoordelingen van critici. Eén kijker, de toonaangevende roddelcolumnist Hedda Hopper, was echter verontrust over de film en Welles 'weergave van de hoofdrolspeler, Charles Foster Kane. Ze nam haar zorgen mee naar Hearst zelf, die al snel een grootschalige campagne begon te voeren tegen Welles en zijn film, de kranten van Hearst ervan weerhouden advertenties te tonen en de steun in te roepen van Hollywood-bigwigs zoals Louis B. Mayer van Metro-Goldwyn- Mayer. Er werd gezegd dat Hearst bijzonder boos was over de afbeelding van de film van een personage gebaseerd op zijn metgezel, Marion Davies, een voormalige showgirl die hij had geholpen een populaire Hollywood-actrice te worden. Welles dreigde van zijn kant Hearst aan te klagen omdat hij de film probeerde te onderdrukken en ook om RKO aan te klagen als het bedrijf de film niet had uitgebracht.
Wanneer Citizen Kane eindelijk geopend in mei 1941, was het een storing aan de kassa. Hoewel de beoordelingen gunstig waren en het werd genomineerd voor negen Academy Awards, werd Welles uitgejouwd tijdens de Oscar-uitreiking van dat jaar, en RKO archiveerde de film rustig. Het was pas jaren later, toen het opnieuw werd uitgebracht, dat Citizen Kane begon welverdiende lofbetuigingen te vergaren voor zijn baanbrekende camera- en geluidswerk, evenals zijn complexe mix van drama, zwarte komedie, geschiedenis, biografie en zelfs nep-journaal of "mockumentary" beeldmateriaal dat sindsdien honderden films heeft geproduceerd. Het staat consequent bovenaan de lijst van filmcritici, met name de nummer 1 plek in de poll van de 100 Greatest Films van het American Film Institute.
Na Citizen Kane, Welles 'gevarieerde werken bestonden uit alles, van Shakespeare-aanpassingen tot documentaires. Enkele van zijn meest geprezen films opgenomen De vreemdeling (1946), De dame uit Shanghai (1948) en Chimes om middernacht (1966). In zijn latere jaren vertelde hij documentaires en verscheen hij in commercials, en hij liet verschillende onafgemaakte films achter toen hij stierf op 70-jarige leeftijd op 10 oktober 1985.
