Jaren nadat hij bekend stond als 'The Killer', een rockpionier die rockstandaarden als 'Great Balls of Fire' en 'Breathless' uitbracht, maakte Jerry Lee Lewis naam in een heel ander muzikaal genre: country. En op deze dag in 1973, sloot hij zijn weg af naar het landelijke sterrendom met een verschijning in de beroemde Grand Ole Opry.

Net als zijn tijdgenoot Elvis Presley groeide Jerry Lee Lewis op in een plaats waar de muzikale tradities van arm en blank elkaar overlappen en vermengen met die van arm en zwart. Net ten zuiden van het Delta-hartland dat de blues heeft voortgebracht, lag Lewis's geboortestad Ferriday, Louisiana, ook in het hart van het grondgebied dat cruciaal was voor de ontwikkeling van country muziek. De geluiden die uit de kerken, danshallen, juk-gewrichten en radio's van Ferriday kwamen, waren precies die geluiden die samen zouden gaan in rock and roll: black gospel, white gospel, boogie-woogie, Delta blues, ritme en blues en Western swing. De scheidslijn tussen country en rock and roll was vooral wazig tijdens de opkomst van Jerry Lee's roem, toen nummers als 'Great Balls of Fire' en 'Whole Lotta Shakin' Goin 'On' hoger op de hitlijsten stegen, helemaal op weg naar # 1 'dan in de pop-hitlijsten.

De lijn was veel duidelijker aan het einde van de jaren zestig, toen Jerry Lee Lewis, lang geleden gemeden door de pop-vestiging over zijn controversiële tweede huwelijk, een deel van zijn muzikale wortels terugwonnen door een enorm succesvolle comeback te organiseren achter countryhits als "Another Place, Another Time 'En de briljante titel' What's Made Milwaukee Famous (Made a Loser Out of Me) '. De comeback bereikte een hoogtepunt met zijn uitnodiging aan de Grand Ole Opry, waar Jerry Lee op deze dag in 1973 de volledige complexiteit van zijn muzikale achtergrond en kleurrijke persoonlijkheid tentoongesteld. "Ik ben een rock-and-rollin, country-and-western, ritme-en-blueszang!" Lewis verklaarde van country's grootste podium voordat hij in een opwindende set begon die alle rock-and-roll van de late jaren 50 omvatte klassiekers die hij Opry-functionarissen had beloofd niet te spelen.