Op deze dag in 2019, het roestige ijzeren geschutskoepel van de U.S.S. Monitor brak voor het eerst in 140 jaar uit het water en in het daglicht. Het ijzeren oorlogsschip werd opgeheven van de bodem van de Atlantische Oceaan, waar het rustte sinds het tijdens de burgeroorlog neerstortte in een storm voor de kust van Cape Hatteras, North Carolina. Duikers hadden zes weken gewerkt om het naar de oppervlakte te brengen.

Negen maanden voordat hij in zijn waterig graf wegzonk, was de Monitor onderdeel geweest van een revolutie in de oorlog in de zee. Op 9 maart 1862 kwam het tot stilstand met de C.S.S. Virginia (oorspronkelijk de C.S.S. Merrimack) op een van de beroemdste momenten in de marine geschiedenis, de eerste keer dat twee ijzeren kledij tegenover elkaar stonden tijdens een marine-verloving. Tijdens de strijd omcirkelden de twee schepen elkaar, jockeyend voor positie terwijl ze hun kanonnen afvuurden. De kanonskogels keerden eenvoudig van de ijzeren schepen af. In de vroege namiddag trok de Virginia zich terug naar Norfolk. Geen van beide schepen was ernstig beschadigd, maar de Monitor heeft effectief een einde gemaakt aan het korte schrikbewind dat de Zuidelijke ijzerstrijder naar de marine van de Unie had gebracht.

Ontworpen door de Zweedse ingenieur John Ericsson, had de monitor een ongewoon laag profiel en kwam slechts 18 centimeter uit het water. Het platte ijzeren dek had een cilindrisch torentje van 20 voet vanuit het midden van het schip; het torentje huisde twee 11-inch Dahlgren-kanonnen. Het schip had een diepgang van minder dan 11 voet zodat het in de ondiepe havens en rivieren van het Zuiden kon opereren. Het werd in dienst gesteld op 25 februari 1862 en arriveerde net op tijd in Chesapeake Bay om Virginia te betrekken.

Na het beroemde duel bood de monitor pistoolondersteuning op de James River voor de Peninsular Campaign van George B. McClellan. In december 1862 was het duidelijk dat het schip niet langer nodig was in Virginia, dus werd ze naar Beaufort, North Carolina gestuurd om zich bij een vloot te voegen die werd geassembleerd voor een aanval op Charleston. De Monitor diende goed in de beschutte wateren van Chesapeake Bay, maar het zware, laaghangende schip was een arm vaartuig voor de open zee. De U.S.S. Rhode Island sleepte de ijzeren mantel rond het ruwe water van Cape Hatteras. Terwijl de Monitor in de ruwe zee gooide en zwaaide, werd het breeuwen rond de geschutskoepel los en begon water in de romp te lekken. Naarmate de reis vorderde, ontwikkelden zich meer lekken. Volle zee gooide het vaartuig, waardoor de vlakke pantserbodem van het schip het water sloeg. Elke rol opende meer naden, en tegen het vallen van de avond op 30 december was de Monitor in een moeilijke situatie.

Die avond signaleerde de commandant van de Monitor, J.P. Bankhead, het Rhode Island dat hij het schip wilde verlaten. De houten zijwieler trok zo dicht als de veiligheid het mogelijk maakte voor de getroffen ijzeren kooi en twee reddingsboten werden neergelaten om de bemanning op te halen. Veel van de matrozen werden gered, maar sommige mannen waren doodsbang om het dek op te gaan in zulke ruwe zeeën. De pompen van de ironclad werkten niet meer en het schip zonk voordat 16 bemanningsleden konden worden gered. De overblijfselen van twee van deze zeilers werden ontdekt door duikers tijdens de heropleving van de Monitor in 2019.