Op 4 maart 1933, op het hoogtepunt van de Grote Depressie, wordt Franklin Delano Roosevelt ingehuldigd als de 32e president van de Verenigde Staten. In zijn beroemde inaugurele rede, afgeleverd buiten de oostvleugel van het Capitool, schetste Roosevelt zijn "New Deal", een uitbreiding van de federale overheid als een instrument voor werkgelegenheid en welzijn "en vertelde de Amerikanen dat" het enige dat we moeten doen angst is angst zelf. 'Hoewel het een regenachtige dag was in Washington, en vlagen regen over Roosevelt blies terwijl hij sprak, hield hij een toespraak die optimisme en competentie uitstraalde, en een grote meerderheid van Amerikanen verenigd achter hun nieuwe president en zijn radicaal economische voorstellen om de natie uit de Grote Depressie te leiden.
Roosevelt, geboren in een hogere klasse familie in Hyde Park, New York, in 1882, was de vijfde neef van Theodore Roosevelt, die als de 26e Amerikaanse president diende van 1901 tot 1909. In 1905 was Franklin Roosevelt, destijds een student aan de Columbia University Law School, huwde Anna Eleanor Roosevelt, de nicht van Theodore Roosevelt. Na drie jaar als advocaat besloot hij de leiding van zijn neef Theodore te volgen en zocht hij een openbaar ambt en won hij in 1910 de verkiezingen voor de New York State Senate als democraat. Hij kreeg al snel een reputatie als een charismatische politicus die zich toelegde op sociale en economische hervormingen.
Roosevelt steunde de progressieve gouverneur van New Jersey Woodrow Wilson in zijn bod voor de Democratische presidentiële nominatie, en na de verkiezing van Wilson in 1912 werd Roosevelt benoemd tot assistent-secretaris van de Amerikaanse marine, een functie die Theodore Roosevelt ooit bekleedde. In 1920 won Roosevelt, die zich een begaafd bestuurder had bewezen, de Democratische nominatie voor vice-president op een ticket met James Cox. De Democraten verloren in een aardverschuiving tegen de Republikeinen Warren Harding en Calvin Coolidge, en Roosevelt keerde terug naar zijn advocatenpraktijk en ondernam verschillende zakelijke ondernemingen.
In 1921 werd hij getroffen door poliomyelitis, het virus dat de verlammende ziekte van polio veroorzaakt. Hij bracht verschillende jaren door met herstellen van wat aanvankelijk bijna totale verlamming was, en zijn vrouw Eleanor hield zijn naam levend in democratische kringen. Hij herstelde nooit volledig en werd gedwongen om beugels of een rolstoel te gebruiken om zich de rest van zijn leven te verplaatsen.
In 1924 keerde Roosevelt terug naar de politiek toen hij de New Yorkse gouverneur Alfred E. Smith nomineerde voor het presidentschap met een opwindende toespraak op de Democratic National Convention. In 1928 nomineerde hij opnieuw Smith, en de vertrekkende gouverneur van New York spoorde Roosevelt aan om naar zijn gouvernementele zetel te rennen. Roosevelt voerde campagne door de staat met de auto en werd verkozen zelfs toen de staat op Republikeinse Herbert Hoover stemde bij de presidentsverkiezingen.
Als gouverneur werkte Roosevelt voor belastingvermindering voor boeren en behaalde in 1930 een klinkende verkiezingsoverwinning net toen de economische recessie die werd veroorzaakt door de beurscrash in oktober 1929 in een ernstige depressie veranderde. Tijdens zijn tweede ambtstermijn mobiliseerde gouverneur Roosevelt de deelstaatregering om een actieve rol te spelen bij het bieden van hulp en het stimuleren van economisch herstel. Zijn agressieve benadering van de economische crisis, gekoppeld aan zijn overduidelijke politieke vaardigheden, gaf hem de Democratische presidentiële nominatie in 1932.
Roosevelt had geen moeite om president Herbert Hoover te verslaan, die velen de schuld gaven van de depressie, en de gouverneur droeg alle staten behalve zes. Gedurende de volgende vier maanden bleef de economie achteruitgaan, en toen Roosevelt op 4 maart 1933 aantrad, waren de meeste banken gesloten, hadden de boerderijen te lijden, waren 13 miljoen werknemers werkloos en bedroeg de industriële productie iets meer dan de helft van het niveau van 1929.
Geholpen door een Democratisch Congres nam Roosevelt snelle, beslissende actie en de meeste van zijn New Deal-voorstellen, zoals de Agricultural Adjustment Act, National Industrial Recovery Act, en de oprichting van de Public Works Administration en Tennessee Valley Authority, werden goedgekeurd binnen zijn eerste 100 dagen op kantoor. Hoewel door velen in het bedrijfsleven bekritiseerd, verbeterde de progressieve wetgeving van Roosevelt het economische klimaat van Amerika, en in 1936 won hij gemakkelijk herverkiezing.
Tijdens zijn tweede termijn raakte hij steeds meer bezig met Duitse en Japanse agressie en begon zo een lange campagne om Amerika uit zijn isolationistische slaap te wekken. In 1940, toen de Tweede Wereldoorlog woedde in Europa en de Stille Oceaan, stemde Roosevelt ermee in om voor een ongekende derde termijn te gaan. Opnieuw herkozen door Amerikanen die zijn sterke leiderschap waardeerden, bleek hij een zeer effectieve opperbevelhebber na de Amerikaanse intocht van december 1941 in de oorlog. Onder leiding van Roosevelt werd Amerika, naar eigen zeggen, het "grote arsenaal aan democratie" en slaagde het erin de machtsverhoudingen in de Tweede Wereldoorlog stevig in het voordeel van de geallieerden te verschuiven. In 1944, met de oorlog nog niet gewonnen, werd hij herkozen voor een vierde termijn.
Drie maanden na zijn inhuldiging, terwijl hij rustte tijdens zijn terugtocht in Warm Springs, Georgia, stierf Roosevelt op 63-jarige leeftijd aan een massale hersenbloeding. Na een plechtige parade van zijn doodskist door de straten van de hoofdstad van het land, werd zijn lichaam begraven in een familie plot in Hyde Park. Miljoenen Amerikanen rouwden om de dood van de man die de Verenigde Staten door twee van de grootste crises van de 20e eeuw leidde: de Grote Depressie en de Tweede Wereldoorlog. Roosevelts ongeëvenaarde 13 jaar als president leidde tot het aannemen van het 22e amendement op de Amerikaanse grondwet, dat toekomstige presidenten beperkte tot maximaal twee opeenvolgende gekozen ambtstermijnen.
