Als reactie op de vaststelling van de dwanghandelingen door het Britse parlement in de Amerikaanse koloniën, komt de eerste sessie van het continentale congres bijeen in Carpenter's Hall in Philadelphia. Zesenvijftig afgevaardigden uit alle koloniën behalve Georgië hebben een verklaring van rechten en grieven opgesteld en hebben Virginian Peyton Randolph gekozen als eerste president van het Congres. Patrick Henry, George Washington, John Adams en John Jay waren onder de afgevaardigden.
De eerste grote Amerikaanse oppositie tegen het Britse beleid kwam in 1765 nadat het parlement de Stamp Act had aangenomen, een belastingmaatregel die is ontworpen om inkomsten te genereren voor een permanent Brits leger in Amerika. Onder het argument van 'geen belasting zonder vertegenwoordiging' riepen kolonisten het Stamp Act Congress in oktober 1765 bijeen om hun oppositie tegen de belasting te uiten. Met de vaststelling in november riepen de meeste kolonisten op tot een boycot van Britse goederen en enkele georganiseerde aanvallen op de douanehuizen en huizen van belastingontvangers. Na maanden van protest in de koloniën stemde het Parlement voor de intrekking van de postzegelwet in maart 1766.
De meeste kolonisten bleven stilletjes de Britse heerschappij aanvaarden tot de vaststelling van de Tea Act door het Parlement in 1773, een wetsvoorstel om de wankele East India Company te redden door de theebelasting sterk te verlagen en een monopolie op de Amerikaanse theehandel te verlenen. Door de lage belasting kon de Oost-Indische Compagnie zelfs thee ondermijnen die door Nederlandse handelaren naar Amerika werd gesmokkeld, en veel kolonisten zagen de wet als een ander voorbeeld van belastingtirannie. Als reactie organiseerden militante Patriotten in Massachusetts de 'Boston Tea Party', waarbij Britse thee werd gewaardeerd op ongeveer Ý18.000, gedumpt in de haven van Boston.
Het Parlement, verontwaardigd door de Boston Tea Party en andere flagrante daden van vernietiging van Brits eigendom, voerde de Coercive Acts in, ook bekend als de Intolerable Acts, in 1774. De Coercive Acts sloot Boston af voor koopvaardijschepen, vestigde de formele Britse militaire heerschappij in Massachusetts, maakte Britse functionarissen immuun voor strafrechtelijke vervolging in Amerika, en vereiste kolonisten om Britse troepen te kwartieren. De kolonisten belden vervolgens het eerste continentale congres om een verenigd Amerikaans verzet tegen de Britten te overwegen.
Terwijl de andere koloniën aandachtig toekijkden, leidde Massachusetts het verzet tegen de Britten, vormde een revolutionaire schaduwregering en vestigde milities om de toenemende Britse militaire aanwezigheid in de kolonie te weerstaan. In april 1775 beval Thomas Gage, de Britse gouverneur van Massachusetts, Britse troepen te marcheren naar Concord, Massachusetts, waar bekend was dat er een Patriot-arsenaal was. Op 19 april 1775 ontmoetten de Britse stamgasten een groep Amerikaanse militiemannen in Lexington en werden de eerste schoten van de Amerikaanse revolutie afgevuurd.
Meer dan een jaar later, op 4 juli 1776, nam het Tweede Continentale Congres officieel de Onafhankelijkheidsverklaring aan. Vijf jaar later, in oktober 1781, gaf de Britse generaal Charles Lord Cornwallis zich over aan Amerikaanse en Franse troepen in Yorktown, Virginia, waarmee de laatste grote slag om de revolutie werd beëindigd. Met de ondertekening van het Verdrag van Parijs met Groot-Brittannië in 1783 werden de Verenigde Staten formeel een vrije en onafhankelijke natie.
