Op 5 april 1918 beëindigt generaal Erich Ludendorff formeel 'operatie Michael', de eerste fase van het laatste grote Duitse offensief van de Eerste Wereldoorlog.
Operatie Michael, die het eerste omvangrijke Duitse offensief tegen geallieerde posities aan het Westfront in meer dan een jaar markeerde, begon op 21 maart 1918, met een vijf uur lang bombardement van geallieerde posities in de buurt van de rivier de Somme van meer dan 9.000 stukken van Duitse artillerie, waarbij het slecht voorbereide Britse 5e leger snel werd overweldigd en gedwongen zich terug te trekken. Een week lang trokken de Duitsers naar Parijs, waarbij ze de stad van een afstand van 80 mijl beschoten met hun "Big Bertha" kanonnen; op 25 maart waren ze de Somme overgestoken en hadden ze de geallieerde linies doorbroken. Gehinderd door een gebrek aan voorraden en cavalerie en door het verharden van de geallieerde verdediging, raakten Duitse troepen uitgeput en tegen het einde van maart hadden de geallieerden hun opmars gestopt. Op 2 april stuurde de Amerikaanse generaal John J. Pershing enkele duizenden nieuwe Amerikaanse troepen de loopgraven in om samen met de Britten en Fransen te vechten. Het was de eerste grote inzet van Amerikaanse troepen in de Eerste Wereldoorlog.
Op 5 april, toen Ludendorff de aanslagen stopte, had operatie Michael sinds 1914 aan beide zijden de grootste terreinwinst aan het Westfront. De Duitsers waren bijna 40 mijl vooruitgeschoten, brachten 200.000 slachtoffers en veroverden 70.000 gevangenen en meer dan 1.000 Geallieerde wapens. De kosten van de strijd waren echter hoog: Duitsers leden bijna net zoveel slachtoffers als hun vijanden en misten de verse reserves en voorraden die de geallieerden genoten na de Amerikaanse intocht in de oorlog. Toch zou Ludendorff nog vier soortgelijke operaties lanceren in het voorjaar van 1918, toen de Duitsers alles inzetten op een laatste, wanhopig offensief aan het Westfront.
