Twee boeren die in de buurt van een steengroeve buiten Edinburgh, Schotland, vinden twee kleine, dode lichamen die in het water drijven, samengebonden. Hoewel de lichamen zo waterrijk waren dat de autoriteiten nauwelijks konden bevestigen dat ze mens waren, was Sydney Smith, de eerste 'Quincy' uit de eeuw, in staat forensisch onderzoek te gebruiken om de misdaad op te lossen.

Smith was aan het begin van zijn 40-jarige carrière en werkte als assistent van professor Harvey Littlejohn aan de universiteit van Edinburgh. Het eerste wat hem opviel aan het lichaam was de aanwezigheid van adipocere, een wit en hard type vet. Het niveau van adipoceren in de lichamen, dat maanden nodig heeft om zich in het menselijk lichaam te vormen wanneer het wordt blootgesteld aan water, deed Smith geloven dat ze ergens tussen de 18 tot 24 maanden in de groeve waren geweest.

De adipocere had de magen van de lichamen bewaard en Smith zag dat de kinderen erwten, gerst, aardappelen en prei hadden gegeten, ongeveer een uur voordat ze stierven. Gezien het seizoensgebonden karakter van de groenten, dacht Smith dat de kinderen eind 1911 waren gestorven. Het belangrijkste was dat Smith een indicatie vond dat een van de kinderhemden uit het armenhuis van Dysart was gekomen.

Met deze informatie vonden wetshandhavers snel de moordenaar. Patrick Higgins, een weduwnaar en dronken, had zijn twee jongens in het armenhuis van Dysart in 1910 geplaatst. Toen hij de kleine kosten niet betaalde, werd Higgins gevangen gezet. Hij nam uiteindelijk de jonge jongens uit het armenhuis, maar ze waren sinds november 1911 niet meer gezien.

Higgins werd gearresteerd en pleegde tijdelijke krankzinnigheid tijdens zijn proces in september 1913. De jury verwierp zijn verdediging en op 2 oktober 1913 werd hij opgehangen.

Sydney Smith werd een pionier in de forensische geneeskunde.