Inhoud

• George Washington Carver's Early Life
• Opleiding
• Carver bij Tuskegee Institute
• Carver's vruchtbaar onderzoek
• The Peanut Man
• Carver's Fame and Legacy
• bronnen

George Washington Carver was een landbouwwetenschapper en uitvinder die honderden producten ontwikkelde met behulp van pinda's (hoewel geen pindakaas, zoals vaak wordt beweerd), zoete aardappelen en sojabonen. Carver is een Afrikaans-Amerikaanse slaaf geboren een jaar voordat de praktijk werd verboden, Carver vertrok op jonge leeftijd van huis om onderwijs te volgen en zou uiteindelijk een master's degree in landbouwwetenschappen behalen aan de Iowa State University. Hij zou nog tientallen jaren les geven en onderzoek doen aan de Tuskegee University, en kort na zijn dood zou zijn ouderlijk huis een nationaal monument worden genoemd - het eerste in zijn soort ter ere van een Afrikaanse Amerikaan.

George Washington Carver's Early Life

Geboren op een boerderij in de buurt van Diamond, Missouri, is de exacte datum van Carver's geboorte onbekend, maar er wordt gedacht dat hij werd geboren in januari of juni 1864.

Negen jaar eerder kocht Moses Carver, een blanke boerin, de moeder Mary van George Carver toen ze 13 jaar oud was. De oudere Carver was naar verluidt tegen de slavernij, maar had hulp nodig met zijn 240 hectare grote boerderij.

Toen Carver een baby was, werden hij, zijn moeder en zijn zus van de Carver-boerderij gekidnapt door een van de groepen slavenrovers die tijdens de burgeroorlog in Missouri rondzwierven. Ze werden verkocht in Kentucky.

Moses Carver huurde een buurman in om ze op te halen, maar de buurman slaagde er alleen in George te vinden, die hij kocht door een van de beste paarden van Mozes te ruilen. Carver groeide op met weinig kennis over zijn moeder of zijn vader, die vóór zijn geboorte was overleden in een ongeluk.

Moses Carver en zijn vrouw Susan voedden de jonge George en zijn broer James op als hun eigen kinderen en leerden de jongens lezen en schrijven.

James gaf zijn studies op en concentreerde zich op het bewerken van de velden met Mozes. George was echter een zwak en ziek kind dat niet kon helpen met dergelijk werk; in plaats daarvan leerde Susan hem hoe hij moest koken, repareren, borduren, wassen en tuinieren, en hoe hij eenvoudige kruidengeneesmiddelen moest maken.

Op jonge leeftijd trok Carver veel belangstelling voor planten en experimenteerde hij met natuurlijke pesticiden, fungiciden en bodemverbeteraars. Hij werd bekend als de "de plantenarts" voor lokale boeren vanwege zijn vermogen om te onderscheiden hoe de gezondheid van hun tuinen, velden en boomgaarden te verbeteren.

Opleiding

Op 11-jarige leeftijd verliet Carver de boerderij om naar een geheel zwarte school in de nabijgelegen stad Neosho te gaan.

Hij werd opgenomen door een kinderloos Afrikaans-Amerikaans echtpaar genaamd Andrew en Mariah Watkins, die hem een ​​dak boven zijn hoofd gaven in ruil voor hulp bij huishoudelijke taken. Als vroedvrouw en verpleegster gaf Mariah Carver haar brede kennis van geneeskrachtige kruiden en haar vrome geloof.

Teleurgesteld over de opleiding die hij op de Neosho-school kreeg, verhuisde Carver ongeveer twee jaar later naar Kansas, waar hij zich bij talloze andere Afro-Amerikanen voegde die naar het westen reisden.

Gedurende het volgende decennium verhuisde Carver van de ene stad in het Midwesten naar de andere, ging hij naar school en overleefde hij de huishoudelijke vaardigheden die hij van zijn pleegmoeders had geleerd.

Hij studeerde in 1880 af aan de Minneapolis High School in Minneapolis, Kansas en solliciteerde aan het Highland College in Kansas. Hij werd aanvankelijk aangenomen op de geheel witte universiteit, maar werd later afgewezen toen de regering hoorde dat hij zwart was.

In de late jaren 1880 raakte Carver bevriend met de Milhollands, een blank koppel in Winterset, Iowa, die hem aanmoedigde om een ​​hogere opleiding te volgen. Ondanks zijn eerdere tegenslag schreef hij zich in bij het Simpson College, een methodistische school die alle gekwalificeerde kandidaten toeliet.

Carver studeerde aanvankelijk kunst en piano in de hoop een diploma te behalen, maar een van zijn professoren, Etta Budd, was sceptisch over een zwarte man die de kost kon verdienen als kunstenaar. Na kennis te hebben genomen van zijn interesses in planten en bloemen, moedigde Budd Carver aan om zich aan te melden bij de Iowa State Agricultural School (nu Iowa State University) om plantkunde te studeren.

In 1894 werd Carver de eerste Afro-Amerikaan die een Bachelor of Science-graad behaalde. Onder de indruk van Carver's onderzoek naar de schimmelinfecties van sojaplanten, vroegen zijn professoren hem om te blijven studeren.

Carver werkte samen met de beroemde mycoloog (schimmelwetenschapper) L.H. Pammel op het Iowa State Experimental Station, en verbeterde zijn vaardigheden in het identificeren en behandelen van plantenziekten.

In 1896 behaalde Carver zijn Master of Agriculture-diploma en ontving hij onmiddellijk verschillende aanbiedingen, waarvan de meest aantrekkelijke afkomstig waren van Booker T. Washington (wiens achternaam George later aan zijn eigen naam zou toevoegen) van het Tuskegee Institute (nu Tuskegee University) in Alabama.

Washington overtuigde de curatoren van de universiteit om een ​​landbouwschool op te richten, die alleen door Carver kon worden gerund als Tuskegee zijn geheel zwarte faculteit zou behouden. Carver accepteerde het aanbod en zou de rest van zijn leven bij het Tuskegee Institute blijven werken.

Carver bij Tuskegee Institute

Carver's vroege jaren bij Tuskegee waren niet zonder hik.

Ten eerste was landbouwtraining niet populair. Zuiderse boeren geloofden dat ze al wisten hoe te boeren en studenten zagen scholing als een middel om aan de landbouw te ontsnappen. Bovendien hadden veel faculteitsleden Carver een hekel aan zijn hoge salaris en eisen ze twee slaapzalen, een voor hem en een voor zijn plantenspecimens.

Carver worstelde ook met de eisen van de faculteitspositie die hij bekleedde. Hij wilde zijn tijd besteden aan het onderzoeken van de landbouw om manieren te vinden om arme boeren in het Zuiden te helpen, maar er werd ook van hem verwacht dat hij de twee boerderijen van de school beheerde, les gaf, ervoor zorgde dat de toiletten en sanitaire voorzieningen van de school goed werkten en zitting had in meerdere commissies en raden.

Carver en Washington hadden een gecompliceerde relatie en zouden elkaar vaak de kop indrukken, deels omdat Carver weinig te maken had met lesgeven (hoewel hij geliefd was bij zijn studenten). Carver zou uiteindelijk zijn zin krijgen toen Washington stierf in 1915 en werd opgevolgd door Robert Russa Moton, die Carver van zijn onderwijstaken ontsloeg, behalve voor de zomerschool.

Carver's vruchtbaar onderzoek

Tegen die tijd had Carver al grote successen in het laboratorium en de gemeenschap. Hij leerde arme boeren dat ze varkens-eikels konden voeren in plaats van commercieel voer en landbouwgronden verrijken met moerasmest in plaats van kunstmest.

Zijn idee van vruchtwisseling bleek het meest waardevol.

Door zijn werk aan de bodemchemie leerde Carver dat jarenlange katoenteelt de voedingsstoffen uit de grond had uitgeput, wat resulteerde in lage opbrengsten. Maar door stikstofbindende planten zoals pinda's, sojabonen en zoete aardappelen te telen, kon de grond worden hersteld, waardoor de opbrengst dramatisch kon stijgen wanneer het land een paar jaar later terugkeert naar gebruik van katoen.

Om boeren verder te helpen, vond hij de Jessup-wagen uit, een soort mobiel (door paarden getrokken) klaslokaal en laboratorium dat werd gebruikt om bodemchemie te demonstreren.

The Peanut Man

Boeren waren natuurlijk dol op de hoge opbrengsten aan katoen die ze nu kregen van Carver's gewasrotatietechniek. Maar de methode had een onbedoeld gevolg: een overschot aan pinda's en andere niet-katoenen producten.

Carver ging aan de slag om alternatieve toepassingen voor deze producten te vinden. Hij vond bijvoorbeeld talloze producten uit zoete aardappelen, waaronder eetbare producten zoals meel en azijn en non-foodproducten zoals vlekken, kleurstoffen, verf en schrijfinkt.

Maar het grootste succes van Carver kwam van pinda's.

In totaal ontwikkelde hij meer dan 300 voedingsmiddelen, industriële en commerciële producten van pinda's, waaronder melk, Worcestershire-saus, stoten, bakolie en slaolie, papier, cosmetica, zeep en houtbeitsen. Hij experimenteerde ook met geneesmiddelen op basis van pinda's, zoals antiseptica, laxeermiddelen en struma-medicijnen.

Er moet echter worden opgemerkt dat veel van deze suggesties of ontdekkingen nieuwsgierigheid bleven en geen wijdverspreide toepassingen vonden.

In 1921 verscheen Carver voor het Ways and Means Committee van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden namens de pinda-industrie, die op zoek was naar tariefbescherming. Hoewel zijn getuigenis niet goed begon, beschreef hij het brede scala aan producten dat van pinda's kon worden gemaakt, wat hem niet alleen een staande ovatie opleverde, maar ook de commissie ervan overtuigde om een ​​hoog beschermd tarief voor de gewone peulvrucht goed te keuren.

Hij werd toen bekend als "The Peanut Man."

Carver's Fame and Legacy

In de laatste twee decennia van zijn leven leefde Carver als een kleine beroemdheid, maar zijn focus was altijd op het helpen van mensen.

Hij reisde naar het zuiden om rassenharmonie te bevorderen, en hij reisde naar India om voeding te bespreken in ontwikkelingslanden met Mahatma Gandhi.

Tot het jaar van zijn dood bracht hij ook bulletins voor het publiek uit (44 bulletins tussen 1898 en 1943). Sommige bulletins rapporteerden over onderzoeksresultaten, maar vele anderen waren praktischer van aard en bevatten teeltinformatie voor boeren, wetenschap voor leraren en recepten voor huisvrouwen.

Halverwege de jaren dertig, toen het poliovirus in Amerika woedde, raakte Carver ervan overtuigd dat pinda's het antwoord waren. Hij bood een behandeling van pinda-olie massages aan en rapporteerde positieve resultaten, hoewel er geen wetenschappelijk bewijs bestaat dat de behandelingen werkten (de voordelen die patiënten ondervonden waren waarschijnlijk te wijten aan de massagebehandeling en attente zorg in plaats van de olie).

Carver stierf op 5 januari 1943 in het Tuskegee Institute.

Kort daarna tekende president Franklin D. Roosevelt wetgeving voor Carver om zijn eigen monument te ontvangen, een eer die eerder alleen werd verleend aan presidenten George Washington en Abraham Lincoln: het George Washington Carver National Monument staat nu in Diamond, Missouri. Carver werd ook postuum opgenomen in de National Inventors Hall of Fame.

bronnen

George Washington Carver; American Chemical Society.

George W. Carver (1865? 1943); The State Historical Society of Missouri.

George Washington Carver; Science History Museum.

George Washington Carver: Biografie, uitvindingen en citaten; LiveScience.

George Washington Carver, The Black History Monthiest Of Them All; NPR.

George Washington Carver And The Peanut; Amerikaans erfgoed.