In een controversiële beweging die beschuldigingen van oostelijke overheersing van het Westen inspireert, vestigt het congres het Grand Teton National Park in Wyoming.
De thuisbasis van enkele van de meest verbluffende berglandschappen in de Verenigde Staten, het grondgebied in en rond Grand Teton National Park heeft ook een kleurrijke menselijke geschiedenis. Aangenomen wordt dat de eerste Anglo-Amerikaan die de Teton-pieken met zaagranden heeft gezien, John Colter is. Na met Lewis en Clark naar de Stille Oceaan te hebben gereisd, verliet Colter de expeditie tijdens zijn terugreis door de Missouri in 1807 om zich bij twee bontvangers te voegen die terug de wildernis in gingen. Hij bracht de volgende drie jaar door met wandelen door de noordelijke Rocky Mountains en vond uiteindelijk zijn weg naar de vallei aan de voet van de Tetons, die later Jackson Hole zou worden genoemd.
Andere avonturiers volgden in de voetsporen van Colter, waaronder de Frans-Canadese trappers die de bergketen de schandelijke naam "Grand Tetons" gaven, wat "grote borsten" in het Frans betekent. Decennia lang trokken trappers, outlaws, handelaars en indianen door Jackson Hole, maar pas in 1887 vestigden kolonisten de eerste permanente bewoning. De hoge noordelijke vallei met zijn korte groeiseizoen was niet geschikt voor de landbouw, maar de vroege kolonisten vonden het ideaal voor het grazen van vee.
Toeristen kwamen niet lang na de eerste veeboerderijen naar Jackson Hole. Sommige ranchers vulden hun inkomsten aan door 'kerels' voor te bereiden, oosterse tere voeten verlangend naar een klein stukje van het Oude Westen in de schaduw van de prachtige Tetons. De toeristen begonnen de eerste zorgen te uiten over het behoud van de natuurlijke schoonheid van de regio. Het uitgestrekte hectare Yellowstone Park, het eerste nationale park van Amerika dat in 1872 werd opgericht, lag net ten noorden van Jackson Hole. Ze vroegen zeker dat de spectaculaire Grand Tetons dezelfde bescherming verdienden.
In 1916 was Horace M. Albright, de directeur van de National Park Service, de eerste die serieus suggereerde dat de regio zou worden opgenomen in Yellowstone. De boeren en bedrijven die toeristen bedienen, verzetten zich echter sterk tegen de suggestie dat ze van hun land moesten worden geduwd om een 'museum' van het Oude Westen te maken voor oosterse toeristen.
Uiteindelijk, na meer dan een decennium van politiek manoeuvreren, werd Grand Teton National Park in 1929 gecreëerd. Als concessie aan de boeren en toeristen, omvatte het park alleen de bergen en een smalle strook aan hun basis. Jackson Hole zelf was uitgesloten van het park en alleen aangewezen als natuurreservaat. Albright had de rijke John D. Rockefeller echter overgehaald om land in het Jackson Hole-gebied op te kopen voor mogelijke toekomstige opname in het park. Deze semisecret, particuliere manier om het park uit te breiden inspireerde verdere wrok onder de bewoners, en sommigen klaagden dat het een typisch voorbeeld was van hoe "oosterse geldbelangen" de toekomst van het Westen dicteerden.
Tegen het einde van de jaren veertig was de lokale oppositie tegen de opname van de Rockefeller-landen in het park afgenomen, deels vanwege het groeiende economische belang van het toerisme. In 1949 schonk Rockefeller zijn grondbezit in Jackson Hole aan de federale overheid die ze vervolgens in het nationale park opnam. Vandaag omvat Grand Teton National Park 309.993 acres. Werkende ranches bestaan nog steeds in Jackson Hole, maar de lokale economie is in toenemende mate afhankelijk van diensten aan toeristen en de rijke eigenaren van vakantiehuizen.
