Inhoud

• Zombie-eigenschappen
• Herkomst van zombies
• Zombies en Voodoo
• Echte zombies gemeld in medische tijdschriften
• Zombies in Pop Culture
• Zijn er zombies in de Bijbel?
• Onze fascinatie voor zombies
• bronnen

De zombie, vaak afgebeeld als een ondode, vleesetende, rottende lijk, heeft de afgelopen jaren een populariteitstoename gehad. Of ze hun prooi verslinden De wandelende doden of in de "Thriller" -video van Michael Jackson komen, domineren zombies de popcultuur. Maar zijn zombies echt? In tegenstelling tot veel andere monsters, die meestal een product van bijgeloof zijn, hebben religie en angstzombies in feite een basis, en verschillende geverifieerde gevallen van zombies zijn gemeld uit de Haïtiaanse voodoo-cultuur.

Zombie-eigenschappen

Volgens de popcultuur en folklore is een zombie meestal een opnieuw gewekt lijk met een vraatzucht of iemand die gebeten is door een andere zombie die besmet is met een 'zombievirus'.

Zombies worden meestal afgeschilderd als sterke maar robotachtige wezens met rottend vlees. Hun enige missie is om te voeden. Ze hebben meestal geen gesprekken (hoewel sommigen een beetje grommen).

Herkomst van zombies

De oude Grieken waren misschien de eerste beschaving die werd geterroriseerd door angst voor de ondoden. Archeologen hebben veel oude graven opgegraven die skeletten bevatten die zijn vastgemaakt door rotsen en andere zware objecten, vermoedelijk om te voorkomen dat de dode lichamen reanimeren.

Zombie-folklore bestaat al eeuwen in Haïti, mogelijk uit de 17e eeuw toen West-Afrikaanse slaven werden binnengehaald om te werken op de suikerrietplantages van Haïti. Brute omstandigheden lieten de slaven verlangen naar vrijheid. Volgens sommige rapporten vertegenwoordigde het leven, of liever het hiernamaals, van een zombie het gruwelijke lot van slavernij.

Zombies en Voodoo

Voodoo (soms gespeld vodou of vodun) is een religie gevestigd in West-Afrika en beoefend in Haïti en het Caribisch gebied, Brazilië, het Amerikaanse Zuiden en andere plaatsen met een Afrikaans erfgoed.

Veel mensen die tegenwoordig de voodoo-religie volgen, geloven dat zombies mythen zijn, maar sommigen geloven dat zombies mensen zijn die nieuw leven worden ingeblazen door een voodoo-beoefenaar die bekend staat als een Bokor.

Bokors hebben een traditie van het gebruik van kruiden, schelpen, vissen, delen van dieren, botten en andere objecten om brouwsels te maken, waaronder 'zombiepoeders', die tetrodotoxine bevatten, een dodelijke neurotoxine die wordt aangetroffen in kogelvis en sommige andere mariene soorten.

Voorzichtig gebruikt bij sub-letale doses, kan de combinatie van tetrodotoxine zombie-achtige symptomen veroorzaken zoals moeilijk lopen, mentale verwarring en ademhalingsproblemen.

Hoge doses tetrodotoxine kunnen leiden tot verlamming en coma. Dit kan ertoe leiden dat iemand dood lijkt en levend wordt begraven 'en later weer tot leven wordt gewekt.

Echte zombies gemeld in medische tijdschriften

Hoewel het zeldzaam is, zijn er verschillende geloofwaardige rapporten in medische tijdschriften van mensen die deze verbindingen gebruiken om verlamming bij mensen te veroorzaken en ze vervolgens uit het graf te laten herleven.

Een artikel uit 1997 in het Britse medische tijdschrift The Lancet beschreef drie verifieerbare rekeningen van zombies. In één geval werd een Haïtiaanse vrouw die dood leek begraven in een familiegraf, om pas drie jaar later weer te verschijnen. Uit een onderzoek bleek dat haar graf met stenen was gevuld, en haar ouders stemden ermee in haar toe te laten tot een lokaal ziekenhuis.

In een ander goed gedocumenteerd geval ging een Haïtiaanse man genaamd Clairvius Narcisse in 1962 een lokaal ziekenhuis binnen met ernstige ademhalingsproblemen. Nadat hij in coma was geraakt, werd Narcisse kort daarna begraven.

Maar 18 jaar later liep een man naar Angelina Narcisse in een dorpsmarkt en hield vol dat zij zijn zus was. Artsen, stedelingen en familieleden identificeerden hem allemaal als Clairvius Narcisse, die beweerde dat hij levend was begraven, vervolgens opgegraven en aan het werk gezet op een verre suikerplantage.

Zombies in Pop Culture

Volgens De ondoden achttiende eeuw door Linda Troost, zombies verschenen al in de literatuur in 1697 en werden beschreven als geesten of spoken, geen kannibalistische vijanden.

Ze kwamen rond dezelfde tijd als hun monstergenoten Frankenstein en Dracula aan in de filmscène met de release van 1932 van Witte zombie.

Maar het was pas in 1968 dat zombies een eigen cultus volgden met de release van Nacht van de levende doden, geregisseerd door George Romero. In de komende 15 jaar regisseerde Romero nog twee zombiefilms, Dawn of the Dead en Dag van de Doden. Naarmate de technologie voor speciale effecten met elke film verbeterde, leken de zombies gruwelijker en realistischer.

Vanaf de jaren 1980 werden tientallen zombiefilms gemaakt. Zelfs Scooby Doo vocht tegen zombies in de film van 1998 Scooby-Doo op Zombie Island. En de release van 2019 van Wereld oorlog Z met Brad Pitt bracht de zombiecultuur naar een verontrustend nieuw niveau.

Zoals te verwachten, sprong televisie op de zombie-bandwagon met shows zoals iZombie en schroef. Maar geen zombies hebben ooit meer televisiekijkers angst aangejaagd dan die op De wandelende doden. Elke show heeft een post-apocalyptische zombie die razernij voedt waardoor fans geschokt maar toch niet weg kunnen kijken.

Zijn er zombies in de Bijbel?

De moderne, vleesetende zombie staat niet in de Bijbel. Maar er zijn veel verwijzingen naar lichamen die worden gereanimeerd of opgewekt, die in de geschiedenis zombie-mythen kunnen hebben geïnspireerd.

Het boek Ezechiël beschrijft een visioen waarin Ezechiël in een boneyard wordt gedropt en profeteert tot op het bot. De botten beginnen te trillen en worden bedekt met spieren en vlees totdat ze zijn gereanimeerd maar "er was geen adem in."

En het boek Jesaja zegt: "Uw dode mannen zullen leven, samen met mijn dode lichaam zullen zij opstaan. Ontwaak en zing, gij die in stof woont; want uw dauw is als de dauw der kruiden, en de aarde zal de doden uitwerpen. "

Bovendien zijn er in zowel het Oude als het Nieuwe Testament passages in overvloed over de opstanding van heiligen en zondaars in de eindtijd. Dit kan een reden zijn waarom zoveel zombieverhalen worden geassocieerd met een apocalyps.

Onze fascinatie voor zombies

Waarom heeft de moderne wereld zo'n liefdesrelatie met zombies? Volgens de literatuurwetenschapper Angela Becerra Vidergar van Stanford kan de geschiedenis de schuld zijn.

Vidergar vertelt Stanford Nieuws ze gelooft dat de perceptie van geweld van de mensheid drastisch veranderde na de bomaanslagen van Hiroshima en Nagasaki tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ze is van mening dat dergelijke grootschalige rampen ervoor zorgen dat mensen massaal hun dood ficteren en zich richten op het overleven van de sterksten, een veel voorkomend thema bij zombieverhalen.

De Centers for Disease Control and Prevention (CDC) zijn het hiermee eens. Ze maakten gebruik van zombiemanie en creëerden een 'Zombie Preparedness'-website om mensen te motiveren zich voor te bereiden op rampen en tips te geven over hoe ze een zombie-apocalyps en andere rampen kunnen overleven. De site was een grote hit.

Of je nu een fan bent van zombies of de gedachte om er één tegen te komen ervoor zorgt dat je met één oog open slaapt, ze maken deel uit van de moderne popcultuur. Hoewel de zombiemythe feitelijk een basis heeft, hebben de zombies van vandaag een eigen leven geleid.

bronnen

Haïti en de waarheid over zombies. Universiteit van Michigan.
Hoe maak je een zombie (serieus). Live wetenschap.
Tetrodotoxin. TOXNET.
Stanford Scholar legt uit waarom fascinatie met zombies heel erg leeft. Stanford Nieuws.
Zoinks! Tracing the History of Zombies from Haiti to the CDC. NPR.
Zombie begrafenissen? Oude Grieken gebruikten rotsen om lichamen in graven te houden. Live wetenschap.
Zombies. Universiteit van Michigan.
Zombies en Tetrodotoxin. Sceptisch onderzoeker.
De ondoden achttiende eeuw. Linda Troost.
Zombie-apocalyps een coup voor CDC-noodteam. Washington Post.