Inhoud

• John C. Breckinridge: Early Life
• John C. Breckinridge: Politieke carrière
• John C. Breckinridge: Civil War
• John C. Breckinridge: Later Life

John C. Breckinridge (1821-1875) was een politicus die tijdens de Burgeroorlog (1861-65) als de 14e vice-president van de Verenigde Staten en als confederaal-generaal diende. Een inwoner van Kentucky, Breckinridge begon zijn politieke carrière als staatsvertegenwoordiger voordat hij in het Amerikaanse congres diende van 1851-1855. Breckinridge werd verkozen tot de 14e vice-president van de Verenigde Staten in 1856, en plaatste vervolgens een mislukt presidentieel bod in 1860. Hij trad toe tot de Confederatie aan het begin van de burgeroorlog en diende als een brigadecommandant in de Slag om Silo. Gepromoveerd tot generaal-majoor in 1862, vocht Breckinridge bij de Battles of Stones River en Chickamauga voordat hij het bevel voerde over Verbonden strijdkrachten in de Shenandoah-vallei in 1864. Hij zou later een belangrijke rol spelen bij de Battles of New Market en Cold Harbor voordat hij diende als de laatste Zuidelijke minister van oorlog in 1865. Na de burgeroorlog vluchtte Breckinridge naar het buitenland voordat hij in 1869 terugkeerde naar Kentucky. Hij stierf in 1875 op 54-jarige leeftijd.

John C. Breckinridge: Early Life

John Cabell Breckinridge werd geboren in Lexington, Kentucky, op 16 januari 1821. Zijn grootvader had gediend in de Amerikaanse senaat en als procureur-generaal onder president Thomas Jefferson, en zijn vader was een vooraanstaand advocaat en staatspoliticus. Breckinridge ging naar Center College in Kentucky voordat hij rechten studeerde aan Princeton. Daarna keerde hij terug naar Kentucky en studeerde aan de Universiteit van Transsylvanië, waar hij afstudeerde in 1841.

Wist je dat? Slechts 36 jaar oud ten tijde van zijn inhuldiging in 1857, John C.Breckinridge blijft de jongste vice-president in de Amerikaanse geschiedenis.

Breckinridge praktiseerde rechten in Iowa en Kentucky na het verlaten van school, en in 1843 huwde hij Mary Cyrene Burch. Het echtpaar zou later vijf kinderen krijgen. Breckinridge diende vervolgens als vrijwilliger tijdens de Mexicaans-Amerikaanse oorlog (1846-48), maar zag geen gevechten.

John C. Breckinridge: Politieke carrière

Breckinridge begon zijn politieke carrière in 1849, toen hij een zetel in het Huis van Afgevaardigden van Kentucky won. In 1851 werd hij als democraat gekozen in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden en diende tot 1855. Gedurende deze tijd vestigde Breckinridge zich als een toonaangevende Zuid-politicus, bekend om zijn welsprekende toespraken op de vloer van het Huis. Zijn snelle stijging ging door in 1856, toen hij werd verkozen tot de 14e vice-president van de Verenigde Staten naast president James Buchanan. Slechts 35 op het moment van zijn verkiezing, Breckinridge was de jongste vice-president in de Amerikaanse geschiedenis.

In 1860 raakte Breckinridge president als onderdeel van de zuidelijke factie van de Democratische Partij. Terwijl hij campagne voerde op met name een pro-slavernijplatform, eiste hij federale interventie om slavenhouders in de gebieden te beschermen, hij was ook uitgesproken in zijn steun aan het handhaven van de Unie temidden van gerommel van zuidelijke afscheiding. Breckinridge eindigde uiteindelijk als derde in de populaire stemming achter Abraham Lincoln en Stephen A. Douglas. Ondanks dit verlies werd hij in maart 1861 door de Kentucky-wetgever benoemd in de Amerikaanse senaat. Breckinridge bleef zelfs na het begin van de burgeroorlog in functie en moedigde zijn thuisstaat aan zich af te scheiden naarmate het conflict escaleerde. Uit angst voor arrestatie vluchtte hij in september 1861 naar het zuiden nadat Kentucky de kant van de Unie koos.

John C. Breckinridge: Civil War

Beschouwd als een verrader in het noorden, reisde Breckinridge naar Virginia en bood zijn diensten aan de Confederatie aan. Hij werd in november 1861 aangesteld als brigadegeneraal en kreeg het bevel over de zogenaamde "weesbrigade", een eenheid in Kentucky wiens troepen zich verlaten voelden door hun thuisstaat. Breckinridge voerde het bevel over het reservekorps tijdens de Slag om Shiloh in april 1862 en zijn eenheid leed bijna 50 procent slachtoffers tijdens zware gevechten in een gebied dat bekend staat als het "Hornets Nest".

Na een mislukte poging om de stad Baton Rouge, Louisiana, in augustus 1862 uit handen van de Unie te krijgen, voegde Breckinridge zich bij de strijdkrachten van Braxton Bragg bij Murfreesboro, Tennessee. Hij was verloofd in de Battle of Stones River in januari 1863 en zijn eenheid leed zware verliezen nadat Bragg hem beval een roekeloze aanval op de linies van de Unie uit te voeren. Breckinridge en Bragg ondervonden een ruzie na de strijd en bleven de rest van hun ambtstermijn samen slecht.

Na deelgenomen te hebben aan de verdediging van Vicksburg in juni 1863, diende Breckinridge bij de Zuidelijke overwinning in de Slag om Chickamauga in september. Tijdens de strijd leidde zijn eenheid aanvallen op de linkerflank van de Unie en liep ongeveer 30 procent slachtoffers op. Breckinridge nam vervolgens deel aan het beleg van Bragg in Chattanooga in de herfst van 1863. Tijdens de Slag om Chattanooga in november werd zijn eenheid geleid door de aanval van Union-generaal George H. Thomas op Missionary Ridge. Bragg zou Breckinridge later de schuld geven van het verlies in Chattanooga en hem zelfs beschuldigen dat hij tijdens de strijd dronken was.

Ondanks de beschuldigingen van Bragg, werd Breckinridge in februari 1864 naar Richmond geroepen en belast met het leiden van het westelijke departement van Virginia, een enorm bevel dat de Shenandoah-vallei omvatte. Hij behaalde een onwaarschijnlijke overwinning bij de Slag om de Nieuwe Markt in mei 1864, toen cadetten van het Virginia Military Institute vochten met de mannen van Breckinridge en de superieure macht van Union-generaal Franz Sigel vanuit de vallei dreef. Breckinridge versterkte vervolgens het leger van Noord-Virginia voor de Slag bij Cold Harbor, waarin zijn mannen een zware aanval door Union-troepen afstoten.

Breckinridge sloot zich later aan bij generaal Jubal Early voor zijn beroemde aanval op Washington en was in juli verloofd met de Battles of Monocacy en Second Kernstown. Hij kreeg toen het bevel over troepen in het zuidwesten van Virginia. Nadat de troepen in zijn afdeling in oktober 1864 een kleine veldslag nabij Saltville, Virginia wonnen, vermoordden enkele troepen van Breckinridge ongeveer 150 zwarte troepen tijdens de terugtocht van de Unie. Breckinridge was woedend door dit wangedrag, maar zou weinig succes hebben in zijn pogingen om de verantwoordelijke officieren te arresteren. In november 1864 ondernam hij een expeditie naar Tennessee en won een overwinning in de Battle of Bull’s Gap. Zijn mankracht en voorraden slinken af ​​en vervolgens vocht hij eind 1864 een reeks kleine veldslagen in het westen van Virginia.

In januari 1865 werd Breckinridge benoemd tot de vijfde en laatste Zuidelijke secretaris van de oorlog. Hij presteerde goed in het beheren van de vervagende oorlogsinspanningen voorafgaand aan de zuidelijke overgave in april 1865. Gedurende deze tijd pleitte Breckinridge voor een georganiseerd einde van de vijandelijkheden en adviseerde geconfedereerde president Jefferson Davis tegen het uitbreiden van de oorlog door guerrillaacties.

John C. Breckinridge: Later Life

Uit vrees voor gevangenneming door het leger van de Unie vluchtte Breckinridge aan het einde van de burgeroorlog naar Cuba en ging vervolgens verder naar het Verenigd Koninkrijk en Canada. Herenigd met zijn familie in Toronto, begon hij vervolgens aan een uitgebreide tournee door Europa. Breckinridge zou in ballingschap blijven tot 1869, toen een gratie van de president hem toestond om veilig terug te keren naar de Verenigde Staten. Hij negeerde oproepen om terug te keren naar de politiek, vestigde zich in Lexington, Kentucky en hervatte zijn rechtspraktijk. Hij zou uiteindelijk dienen als president van de Elizabethtown, Lexington en Big Sandy Railroad, evenals de Kentucky-tak van de Piedmont and Arlington Life Insurance Company van Virginia. Hij stierf in 1875 op 54-jarige leeftijd.

Krijg toegang tot honderden uren historische video, zonder reclame, met HISTORY Vault. Begin vandaag met uw gratis proefperiode.