In een dramatische confrontatie haalt Joseph Welch, speciale raad voor het Amerikaanse leger, uit naar senator Joseph McCarthy tijdens hoorzittingen over of het communisme de Amerikaanse strijdkrachten heeft geïnfiltreerd. Welch's verbale aanval betekende het einde van McCarthy's macht tijdens de anticommunistische hysterie van de Rode Schrik in Amerika.
Senator McCarthy (R-Wisconsin) ervoer een enorme opkomst tot roem en macht in de Amerikaanse senaat toen hij in februari 1950 beschuldigde dat 'honderden' 'bekende communisten' in het ministerie van Buitenlandse Zaken zaten. In de daaropvolgende jaren werd McCarthy de erkende leider van de zogenaamde Red Scare, een tijd waarin miljoenen Amerikanen ervan overtuigd raakten dat communisten elk aspect van het Amerikaanse leven hadden geïnfiltreerd. Achter hoorzittingen met gesloten deuren pestte McCarthy, loog en smeerde hij zijn weg naar de macht, waarbij hij vele carrières en levens verwoestte. Vóór 1953 tolereerde de Republikeinse Partij zijn capriolen omdat zijn aanvallen gericht waren tegen de Democratische regering van Harry S. Truman. Toen de Republikein Dwight D. Eisenhower in 1953 het Witte Huis binnenkwam, werden de roekeloosheid en het steeds grilliger wordende gedrag van McCarthy echter onaanvaardbaar en zag de senator zijn invloed langzaam wegebben. In een laatste poging om zijn anticommunistische kruistocht nieuw leven in te blazen, maakte McCarthy een cruciale fout. Hij beschuldigde begin 1954 dat het Amerikaanse leger 'zacht' was tegen het communisme. Als voorzitter van het operationele comité van de regering van de senaat opende McCarthy hoorzittingen in het leger.
Joseph N. Welch, een zachte advocaat met een scherpzinnige humor en intelligentie, vertegenwoordigde het leger. In de loop van weken van hoorzittingen stompte Welch alle aanklachten van McCarthy af. De senator werd op zijn beurt in toenemende mate woedend en brulde "orde van orde, orde van orde", schreeuwend naar getuigen en verklaarde dat een zeer gedecoreerde generaal een "schande" voor zijn uniform was. Op 9 juni 1954 raakte McCarthy opnieuw geagiteerd door Welch's gestage vernietiging van al zijn argumenten en getuigen. In reactie hierop beschuldigde McCarthy dat Frederick G. Fisher, een jonge medewerker in het advocatenkantoor van Welch, al lang lid was van een organisatie die een 'juridische tak van de Communistische Partij' was. Welch was verbluft. Terwijl hij worstelde om zijn kalmte te behouden, keek hij naar McCarthy en verklaarde: "Tot op dit moment, Senator, ik denk dat ik nooit echt je wreedheid of je roekeloosheid heb ingeschat." Het was toen McCarthy's beurt om te worden verbijsterd in stilte, zoals Welch vroeg, “Eindelijk geen fatsoen, mijnheer?” Het publiek van burgers en kranten- en televisieverslaggevers barstte in wild applaus uit. Slechts een week later werden de hoorzittingen in het leger beëindigd. McCarthy, blootgesteld als een roekeloze pestkop, werd officieel veroordeeld door de Amerikaanse senaat voor minachting tegen zijn collega's in december 1954. Gedurende de volgende tweeëneenhalf jaar kwam McCarthy in alcoholisme terecht. Nog steeds in functie, stierf hij in 1957.
