Ze was een van de grootste en populairste filmsterren aller tijden, maakte haar eerste filmvoorstelling op de leeftijd van zeven en verdiende de eerste van drie Oscar-nominaties op 17 voor haar hoofdrol in wat misschien wel de meest geliefde Amerikaanse film is van alle tijden, De tovenaar van Oz. Ze was ook een productieve opnamester, die miljoenen platen verkocht en vijf Grammy-prijzen won in één jaar, bijna drie decennia nadat ze begon als een van de jongste artiesten ooit getekend bij een groot platenlabel. Deze prestaties alleen zouden voldoende zijn om indruk te maken op iedereen die op de een of andere manier onbekend was met haar werk, maar "om de volledige kracht van Judy Garland te ervaren", zoals de PBS-serie Amerikaanse meesters om het zo te zeggen: “men moest in het auditorium zijn toen ze haar door God geschonken geschenken bracht om een ​​plotseling verenigde verzameling vreemden te dragen.” Judy Garland heeft nooit een verzameling vreemden verenigd dan op deze dag in 1961 tijdens de beroemde Carnegie Zaaloptreden wordt vaak 'de beste avond in de geschiedenis van de showbizz' genoemd.

De rauwe staande ovatie die Judy Garland begroette toen ze die avond het podium betrad in Carnegie Hall, zette de toon voor de avond die volgde. "Ze stonden al op voordat de godin de microfoon pakte," schreef Lewis Funke voor de New York Times. "En toen zong zij", schreef Judith Christus voor de New York Herald, "En ze zong, laat het gemeld worden, zoals ze dat in jaren niet heeft gedaan." Ze zong 27 nummers voor de verrukkelijke menigte die nacht en werd vaak onderbroken door uitgebreide ovaties. Was het alleen de kwaliteit van Garland's optreden die avond die haar zo'n ongelooflijke ontvangst opleverde? Misschien was het zo, maar het is ook redelijk om op te merken dat het concert plaatsvond op de avond van de week dat Broadway-artiesten 'zondagavond' vertrokken en dat het publiek daarom op zijn zachtst gezegd vriendelijk was.

Het optreden van Judy Garland op deze avond in 1961 werd vastgelegd op een live-opname die 95 weken zou doorbrengen in de Amerikaanse albumlijsten (inclusief 13 weken op # 1) en de Grammy van 1962 vegen. Maar de ervaring om het live te zien was duidelijk iets heel anders. "Ze komt terug in mei", schreef Frank Aston voor de New York World-Telegram. “Probeer kaartjes te krijgen.Probeer maar. Deze jongen is nog steeds een moordenaar. '