Inhoud

• Achtergrond van de Kennedy-Nixon-debatten
• De kandidaten worden geconfronteerd
• Misschien is het Lazy Shave
• Legacy of the Kennedy-Nixon Debates

In 1960 gingen John F. Kennedy en Richard Nixon de strijd aan in de eerste op televisie uitgezonden presidentiële debatten in de Amerikaanse geschiedenis. De Kennedy-Nixon-debatten hadden niet alleen een grote impact op de uitslag van de verkiezingen, maar luidden ook een nieuw tijdperk in waarin het creëren van een publiek imago en profiteren van de media-aandacht essentiële ingrediënten werden van een succesvolle politieke campagne. Ze luidden ook de centrale rol in die televisie in het democratische proces is blijven spelen.

Achtergrond van de Kennedy-Nixon-debatten

De Amerikaanse presidentsverkiezingen van 1960 kwamen op een beslissende tijd in de Amerikaanse geschiedenis. Het land was verwikkeld in een verhitte Koude Oorlog met de Sovjet-Unie, die net de leiding had genomen in de ruimterace door de Sputnik-satelliet te lanceren. De opkomst van het revolutionaire regime van Fidel Castro in Cuba had de angst voor de verspreiding van het communisme op het westelijk halfrond vergroot. Op het binnenlandse front had de strijd voor burgerrechten en desegregatie de natie diep verdeeld, wat cruciale vragen opriep over de staat van democratie in de Verenigde Staten. Op een moment dat de behoefte aan sterk leiderschap maar al te duidelijk was, wedijverden twee enorm verschillende kandidaten voor het presidentschap: John F. Kennedy, een jonge maar dynamische senator uit Massachusetts uit een krachtige New England-familie, en Richard Nixon, een ervaren wetgever die momenteel als vice-president diende. Met weinig meer dan een enkele onopvallende termijn in de Amerikaanse senaat onder zijn riem, ontbrak de 43-jarige Kennedy Nixons uitgebreide ervaring op het gebied van buitenlands beleid en had het nadeel een van de eerste katholieken te zijn die zich kandidaat stelde voor een groot feestticket. Nixon daarentegen had bijna acht jaar doorgebracht als de tweede in bevel van het land na een illustere carrière in het congres, waarin hij cruciale stemmen uitbracht over een verscheidenheid aan binnenlandse kwesties, een van de meest uitgesproken critici van het wereldwijde communisme werd en hielp Alger Hiss bloot te leggen 'vermeende spionagepoging' allemaal tegen de leeftijd van 39. De rivalen voerden onvermoeibaar campagne in de zomer van 1960, met Nixon in de peilingen om een ​​slanke voorsprong te behalen. Toen het seizoen begon te draaien, deden de tafels dat ook. Nixon sloeg een grote klap in augustus toen een verslaggever president Dwight D. Eisenhower vroeg om enkele bijdragen van zijn vice-president te noemen. Uitgeput en geïrriteerd na een lange persconferentie, antwoordde Eisenhower: 'Als je me een week geeft, zou ik er misschien een kunnen bedenken. Ik weet het niet meer. '(Hoewel de opmerking bedoeld was als een zelfverwijderende verwijzing naar de eigen mentale vermoeidheid van de president, gebruikten de Democraten het onmiddellijk in een tv-commercial die eindigde met de verklaring:' President Eisenhower kon het zich niet herinneren, maar de kiezers zullen het zich herinneren. ”) Diezelfde maand sloeg Nixon zijn knie op een autodeur terwijl hij campagne voerde in North Carolina en ontwikkelde een infectie die hem in het ziekenhuis landde; hij verscheen twee weken later zwak, vaal en 20 pond ondergewicht.

Wist je dat? Kennedy's gebronsde teint deed hem lijken op het beeld van gezondheid vergeleken met Nixon, maar veel historici hebben gespeculeerd dat zijn karakteristieke bruine kleur een symptoom was van de ziekte van Addison, de endocriene aandoening die hem een ​​groot deel van zijn leven had geteisterd.

De kandidaten worden geconfronteerd

Op de avond van 26 september, toen de twee kandidaten aankwamen bij de CBS-uitzendfaciliteit in het centrum van Chicago voor het eerste op televisie uitgezonden presidentiële debat in de Amerikaanse geschiedenis, ging Nixons strook van ongeluk verder. Hij stapte uit de auto, sloeg met zijn slechte knie en verergerde zijn eerdere blessure. De vice-president had onlangs last van griep en had nog steeds lage koorts; hij had desalniettemin een slopende dag doorgebracht op het campagnespoor en zag er uitgeput uit. Intussen zat Kennedy een heel weekend in een hotel met zijn assistenten, oefende vragen en rustte uit voor de eerste van de vier 'grote debatten'. Ondanks Nixons uitputting en de bereidheid van Kennedy waren de Republikein en Democraat min of meer gelijk qua inhoud. Elk hield vakkundig stand en presenteerde opmerkelijk vergelijkbare agenda's. Beide benadrukten de nationale veiligheid, de dreiging van het communisme, de noodzaak om het Amerikaanse leger te versterken en het belang van een betere toekomst voor Amerika; inderdaad, na Kennedy's openingsverklaring zei Nixon: "Ik onderschrijf volledig de geest die senator Kennedy vanavond heeft uitgesproken." En toch, terwijl de meeste radioluisteraars het eerste debat een gelijkspel noemden of Nixon tot overwinnaar verklaarde, won de senator uit Massachusetts de 70 miljoen televisiekijkers met een ruime marge.

Misschien is het Lazy Shave

Wat was de oorzaak van deze discrepantie? Ten eerste was televisie een relatief recente toevoeging aan de Amerikaanse huiskamers en politici zochten nog steeds naar de juiste formule voor interactie met het publiek op deze nieuwe, meer intieme manier. Kennedy pakte het tijdens de Grote Debatten en staarde recht in de camera terwijl hij elke vraag beantwoordde. Nixon, aan de andere kant, keek opzij om de verschillende verslaggevers aan te spreken, die naar hem toe kwamen om zijn blik te verschuiven om oogcontact met het publiek te vermijden, een schadelijke blunder voor een man die spottend bekend staat als 'Tricky Dick'. in de aanwezigheid van de kandidaten was niet alleen een kwestie van charisma; het was ook een van cosmetica. Vóór het eerste debat, weigerden beide mannen de diensten van de beste make-upartiest van CBS, die voor het evenement uit New York was opgeroepen. Gebronsd en gloeiend van weken van campagnes in de open lucht, Kennedy was meer dan klaar voor zijn close-up, hoewel bronnen later beweerden dat de natuurlijk telegenieke senator nog steeds een touch-up kreeg van zijn team. Nixon daarentegen had een bleke huidskleur en snelgroeiende stoppels die hem samen een eeuwig grijze bleekheid gaven; tijdens een interview met Walter Cronkite twee weken voor het debat, had de vice-president vertrouwd: "Ik kan me binnen 30 seconden scheren voordat ik op televisie ga en nog steeds een baard heb." Op aandringen van zijn assistenten legde Nixon zich voor op een jas van Lazy Shave, een drogisterij-pannenkoekmake-up die hij in het verleden had gebruikt om zijn schaduw van vijf uur te maskeren. Maar toen de kandidaat onder de hete studiolampen begon te zweten, leek het poeder van zijn gezicht te smelten en plaats te maken voor zichtbare zweetdruppels. Het hielp niet dat Nixon voor de gelegenheid een lichtgrijs pak had gekozen, dat vervaagde in de achtergrond van de set en leek overeen te komen met zijn grijze huidskleur. Reagerend op de uitzending van de vice-president zei burgemeester van Chicago Richard J. Daley naar verluidt: "Mijn God, ze hebben hem gebalsemd voordat hij zelfs stierf." De volgende dag stond in de Chicago Daily News de kop "Was Nixon gesaboteerd door Make-upartiesten op tv? 'De vice-president ruimde zijn act op voor de volgende drie debatten, maar de schade was aangericht. Bovendien had Kennedy een geheim wapen in zijn zoektocht om de Amerikaanse media te verblinden: een al even beeldschone vrouw die binnenkort de natie en de wereld zou bekoren. Zes maanden zwanger van het tweede kind van het echtpaar, organiseerde Jacqueline Kennedy partijen voor het kijken naar debat in het zomerhuis van het gezin in Hyannis Port, Massachusetts. Kranten fladderden over elk detail, van de modieuze zwangerschapskleding en de onderscheidende gastenlijst van Jackie tot haar woonkamerinrichting en keuze aan verfrissingen. Toen het eerste debat eindigde, concludeerde de toekomstige presidentsvrouw naar verluidt: "Ik denk dat mijn man briljant was." Ondertussen belde de moeder van Nixon onmiddellijk haar zoon om te vragen of hij ziek was.

Legacy of the Kennedy-Nixon Debates

Anderhalve maand later bleken Amerikanen in recordaantallen te stemmen. Zoals voorspeld was het een hechte verkiezing, waarbij Kennedy de populaire stemming won met 49,7 procent tot 49,5 procent. Uit peilingen bleek dat meer dan de helft van alle kiezers door de grote debatten was beïnvloed, terwijl 6 procent beweerde dat alleen de debatten hun keuze hadden gemaakt. Of de debatten Nixon het presidentschap hebben gekost, ze waren een belangrijk keerpunt in de race van 1960 en in de geschiedenis van de televisie. Televisiedebatten zijn een vast onderdeel van het Amerikaanse politieke landschap geworden en hebben bijgedragen aan de uitkomst van zowel primaire als algemene verkiezingen. Kandidaten kunnen zich niet alleen onderscheiden van hun tegenstanders, maar ook hun oratoriumvaardigheden laten zien (of hun onverdraagzaamheid verraden), hun gevoel voor humor tonen (of hun gebrek daaraan onthullen) en profiteren van de blunders van hun rivalen (of hun lot bezegelen met een verspreking). Twee jaar na het Kennedy-Nixon-debat erkende de man aan het verliezende einde hun belang 'en zijn fatale fout in zijn memoires' Zes crises: 'Ik had moeten onthouden dat een foto meer dan duizend woorden waard is.'

Krijg toegang tot honderden uren historische video, zonder reclame, met HISTORY Vault. Begin vandaag met uw gratis proefperiode.