Een gecombineerde Arabische en Britse strijdmacht verovert Damascus van de Turken tijdens de Eerste Wereldoorlog en voltooit de bevrijding van Arabië. Een instrumentale commandant in de geallieerde campagne was T.E. Lawrence, een legendarische Britse soldaat die bekend staat als Lawrence of Arabia.
Lawrence, een in Oxford opgeleide Arabist geboren in Tremadoc, Wales, begon in 1914 voor het Britse leger te werken als inlichtingenofficier in Egypte. Hij bracht meer dan een jaar door in Caïro, waar hij inlichtingen verwerkte. In 1916 vergezelde hij een Britse diplomaat naar Arabië, waar Hussein ibn Ali, de emir van Mekka, een opstand tegen de Turkse overheersing had afgekondigd. Lawrence overtuigde zijn superieuren om Husseins rebellie te helpen, en hij werd gezonden om als verbindingsofficier lid te worden van het Arabische leger van Husseins zoon Faisal.
Onder leiding van Lawrence begonnen de Arabieren een effectieve guerrillaoorlog tegen de Turkse linies. Hij bleek een begaafd militair strateeg en werd enorm bewonderd door de bedoeïenen in Arabië. In juli 1917 veroverden de Arabische troepen Akaba nabij de Sinaï en sloten zich aan bij de Britse mars naar Jeruzalem. Lawrence werd gepromoveerd tot de rang van luitenant-kolonel. In november werd hij gevangengenomen door de Turken terwijl hij zich in Arabische kleding achter vijandelijke linies bevond en werd hij gemarteld en seksueel misbruikt voordat hij ontsnapte. Hij voegde zich weer bij zijn leger, dat zich langzaam naar het noorden naar Damascus werkte. De Syrische hoofdstad viel op 1 oktober 1918.
Arabië werd bevrijd, maar de hoop van Lawrence dat het schiereiland zou worden verenigd als een enkele natie werd onderuit gehaald toen Arabisch factie na Damascus naar voren kwam. Lawrence, uitgeput en gedesillusioneerd, vertrok naar Engeland. Het gevoel dat Groot-Brittannië de rivaliteit tussen de Arabische groepen had verergerd, verscheen hij voor koning George V en weigerde beleefd de hem aangeboden medailles.
Na de oorlog lobbyde hij hard voor onafhankelijkheid voor Arabische landen en verscheen hij op de vredesconferentie in Parijs in Arabische gewaden. Hij schreef later een monumentaal oorlogsmemorandum, De zeven pijlers van wijsheid, en aangeworven bij de Royal Air Force (RAF) onder een veronderstelde naam om aan zijn roem te ontsnappen en materiaal te verwerven voor een nieuw boek. Ontslagen uit de RAF in 1935, raakte hij enkele maanden later dodelijk gewond bij een motorongeluk.
