Inhoud

• Trainen als hopliet
• Xerxes en de Perzische invasie
• Slag bij Thermopylae
• Na de strijd

Leonidas (ca. 530-480 v.Chr.) Was vanaf ongeveer 490 v.Chr. Een koning van de stadstaat Sparta. tot zijn dood in de Slag om Thermopylae tegen het Perzische leger in 480 v.Chr. Hoewel Leonidas de strijd verloor, werd zijn dood in Thermopylae gezien als een heldhaftig offer omdat hij het grootste deel van zijn leger wegstuurde toen hij besefte dat de Perzen hem hadden overtroffen. Driehonderd van zijn mede-Spartanen bleven bij hem om te vechten en te sterven. Bijna alles wat bekend is over Leonidas komt uit het werk van de Griekse historicus Herodotus (ca. 484-ca. 425 v.Chr.).

Trainen als hopliet

Leonidas was de zoon van de Spartaanse koning Anaxandrides (overleden ca. 520 v.Chr.). Hij werd koning toen zijn oudere halfbroer Cleomenes I (ook een zoon van Anaxandrides) stierf onder gewelddadige en enigszins mysterieuze omstandigheden in 490 voor Christus. zonder een mannelijke erfgenaam te hebben voortgebracht.

Wist je dat? De Thermopylae-pas was ook de locatie van twee andere oude veldslagen. In 279 v.Chr. Braken Gallische troepen daar door Griekse troepen door dezelfde alternatieve route te gebruiken die de Perzen in 480 v.Chr. Deden. In 191 voor Christus versloeg het Romeinse leger een invasie van Griekenland door de Syrische koning Antiochus III in Thermopylae.

Als koning was Leonidas zowel een militaire leider als een politieke leider. Zoals alle mannelijke Spartaanse burgers, was Leonidas van kinds af aan mentaal en fysiek getraind als voorbereiding op een hoplietstrijder. Hoplieten waren bewapend met een rond schild, speer en ijzeren kort zwaard. In de strijd gebruikten ze een formatie genaamd een falanx, waarin rijen hoplieten direct naast elkaar stonden zodat hun schilden elkaar overlappen. Tijdens een frontale aanval bood deze muur van schilden de krijgers erachter een aanzienlijke bescherming. Als de falanx brak of als de vijand vanaf de zijkant of de achterkant aanviel, werd de formatie echter kwetsbaar. Het was deze fatale zwakte van de anders formidabele falanx-formatie die Leonidas ongedaan maakte tegen een binnenvallend Perzisch leger in de Slag om Thermopylae in 480 voor Christus.

Xerxes en de Perzische invasie

Het oude Griekenland bestond uit enkele honderden stadstaten, waarvan Athene en Leonidas 'Sparta de grootste en machtigste waren. Hoewel deze vele stadstaten met elkaar wedijverden om controle over land en hulpbronnen, kwamen ze ook samen om zich te verdedigen tegen buitenlandse invasie. In het begin van de vijfde eeuw voor Christus probeerde Perzië zo'n invasie. In 490 v.Chr. de Perzische koning Darius I (550-486 v.Chr.) leidde tot de initiële poging als onderdeel van de Eerste Perzische oorlog, maar een gecombineerde Griekse strijdmacht keerde het Perzische leger terug bij de Slag om Marathon. Tien jaar later, tijdens de Tweede Perzische oorlog, lanceerde een van de zonen van Darius, Xerxes I (ca. 519-465 v.Chr.), Opnieuw een invasie tegen Griekenland.

Slag bij Thermopylae

Onder Xerxes I trok het Perzische leger naar het zuiden door Griekenland aan de oostkust, vergezeld door de Perzische marine die zich parallel aan de kust voortbewoog. Om hun bestemming te bereiken in Attica, de regio die wordt bestuurd door de stadstaat Athene, moesten de Perzen door de kustpas van Thermopylae gaan (of de 'Hot Gates', zo bekend vanwege nabijgelegen zwavelbronnen). In de late zomer van 480 v.Chr. Leidde Leonidas een leger van 6.000 tot 7.000 Grieken uit vele stadstaten, waaronder 300 Spartanen, in een poging te voorkomen dat de Perzen Thermopylae zouden passeren.

Leonidas vestigde zijn leger in Thermopylae, in de verwachting dat de smalle pas het Perzische leger naar zijn eigen kracht zou leiden. Twee dagen lang hebben de Grieken de vastberaden aanvallen van hun veel talrijkere vijand doorstaan. Het plan van Leonidas werkte aanvankelijk goed, maar hij wist niet dat er een route was over de bergen ten westen van Thermopylae waardoor de vijand zijn versterkte positie langs de kust kon omzeilen. Een lokale Griek vertelde Xerxes over deze andere route en leidde het Perzische leger eroverheen, waardoor ze de Grieken konden omringen. Veel van de Griekse troepen trokken zich terug in plaats van tegenover het Perzische leger. Een leger van Spartanen, Thespians en Thebans bleef achter om tegen de Perzen te vechten. Leonidas en de 300 Spartanen met hem werden allemaal gedood, samen met de meeste van hun resterende bondgenoten. De Perzen vonden en onthoofden het lijk van Leonidas dat als een ernstige belediging werd beschouwd.

Na de strijd

Het offer van Leonidas, samen met dat van zijn Spartaanse hoplieten, verhinderde niet dat de Perzen langs de Griekse kust naar Boeotië trokken. In september 480 v.Chr. Versloeg de Atheense marine de Perzen in de Slag bij Salami, waarna de Perzen naar huis terugkeerden. Niettemin toonde de actie van Leonidas aan dat Sparta bereid was zichzelf op te offeren voor de bescherming van de Griekse regio.

Leonidas verwierf blijvende bekendheid voor zijn persoonlijke opoffering. Heldenculten waren een gevestigde gewoonte in het oude Griekenland vanaf de achtste eeuw voor Christus. voorwaarts. Dode helden werden aanbeden, meestal in de buurt van hun begraafplaats, als tussenpersonen voor de goden. Veertig jaar na de strijd haalde Sparta de overblijfselen van Leonidas op (of wat werd verondersteld zijn overblijfselen te zijn) en werd een heiligdom gebouwd ter ere van hem.