Op deze dag in 1776 luidt een koper-en-tin-bel van 2000 pond, nu bekend als de "Liberty Bell", vanuit de toren van het Pennsylvania State House (nu Independence Hall) in Philadelphia, en roept burgers op voor de eerste openbare lezing van de onafhankelijkheidsverklaring. Vier dagen eerder was het historische document goedgekeurd door afgevaardigden van het Continentale Congres, maar de bel ging niet om de afgifte van het document aan te kondigen totdat de Onafhankelijkheidsverklaring terugkeerde vanaf 8 juli.
Om de 50-jarige verjaardag van de oorspronkelijke grondwet van Pennsylvania te herdenken, gaf de Provinciale Vergadering van Pennsylvania in 1751 opdracht de bel te bouwen. Na tijdens een test te zijn gekraakt en vervolgens twee keer te zijn herschikt, werd de bel in juni 1753 aan de toren van het State House gehangen. Er werd gebeld om de Pennsylvania Assembly bijeen te roepen en mensen op te roepen voor speciale aankondigingen en evenementen, het werd ook bij belangrijke gelegenheden gebeld, zoals de beklimming van koning George III in 1761 naar de Britse troon en, in 1765, om het volk bijeen te roepen om de controversiële postzegelwet van het Parlement te bespreken. Bij het uitbreken van de Amerikaanse revolutie in april 1775 werd er op de bel gebeld om de veldslagen van Lexington en Concord aan te kondigen. De beroemdste tol luidde echter op 8 juli 1776, toen het de burgers van Philadelphia opriep voor de eerste lezing van de Onafhankelijkheidsverklaring.
Toen de Britten in de herfst van 1777 naar Philadelphia trokken, werd de bel uit de stad verwijderd en verborgen in Allentown om te voorkomen dat deze door de Britten zou worden omgesmolten en gebruikt om kanonnen te maken. Na de Britse nederlaag in 1781 werd de bel teruggebracht naar Philadelphia, dat van 1790 tot 1800 de hoofdstad van de natie was. Naast het markeren van belangrijke gebeurtenissen, tolde de bel jaarlijks om de verjaardag van George Washington op 22 februari en 4 juli te vieren. De naam "Liberty Bell" werd voor het eerst bedacht in een gedicht uit 1839 in een pamflet voor abolitionisten.
De vraag wanneer de Liberty Bell zijn beroemde breuk kreeg, is het onderwerp geweest van veel historisch debat. In het meest algemeen aanvaarde verslag leed de bel een grote doorbraak tijdens het luiden voor de begrafenis van de opperrechter van de Verenigde Staten, John Marshall, in 1835, en in 1846 breidde de barst zich uit naar zijn huidige grootte terwijl hij in gebruik was om de verjaardag van Washington te markeren . Na die datum werd het als ongeschikt beschouwd om te bellen, maar het werd bij gelegenheid nog steeds ceremonieel afgetapt om belangrijke gebeurtenissen te herdenken. Op 6 juni 1944, toen geallieerde troepen Frankrijk binnenvielen, werd het geluid van de doffe ring van de bel via de radio uitgezonden in de Verenigde Staten.
