Andrew en Abby Borden, oudere inwoners van Fall River, Massachusetts, worden doodgeknuppeld in hun huis aangetroffen. Liggend in een plas bloed op de bank in de woonkamer was Andrews gezicht bijna in tweeën gedeeld. Abby, de stiefmoeder van Lizzie, werd boven gevonden met haar hoofd verpletterd.

De Bordens, die aanzienlijk rijk waren, woonden met hun twee ongehuwde dochters, Emma en Lizzie. Omdat Lizzie de enige andere persoon was naast de huishoudster die aanwezig was toen de lichamen werden gevonden, viel haar al snel achterdochtig. Vanwege de sensationele aard van de moorden, trok het proces de aandacht vanuit de hele natie.

Ondanks het feit dat vingertesten toen al gemeengoed werden in Europa, was de politie op hun hoede voor de betrouwbaarheid ervan en weigerde ze te testen op het moordwapen, een bijl in de kelder van de Borden.De aanklager probeerde te bewijzen dat Lizzie een jurk had verbrand die vergelijkbaar was met degene die ze droeg op de dag van de moorden en de dag ervoor een kleine bijl had gekocht. Maar Lizzie was een lieve christelijke vrouw en de jury had maar 90 minuten nodig om te beslissen dat ze nooit zo'n gruwelijke misdaad kon begaan.

Hoewel ze nu een wees erfgename was in plaats van een veroordeelde moordenares, bleven de media Lizzie portretteren als de dader. Haar verhaal wordt vandaag de dag nog steeds herinnerd, vooral vanwege het beruchte rijm:

Lizzie Borden nam een ​​bijl en gaf haar moeder veertig meppen; toen ze zag wat ze had gedaan, gaf ze haar vader eenenveertig.

Lizzie negeerde de beschimpingen en leefde het hoge leven tot haar dood in 1927. Ze werd begraven op het familiegraf naast haar ouders.