Inhoud

• Quaker opvoeding van Lucretia Mott
• Fierce Abolitionist
• Lucretia Mott en Elizabeth Cady Stanton
• Vrouwenrechtenverdrag
• Mede-oprichter van Swarthmore College
• De erfenis van Lucretia Mott
• bronnen

Lucretia Mott was een 19e-eeuwse feministische activist, abolitionist, sociaal hervormer en pacifist die hielp bij het opstarten van de vrouwenrechtenbeweging. Opgegroeid met het Quaker-principe dat alle mensen gelijk zijn, heeft Mott haar hele leven lang gevochten voor sociale en politieke hervormingen namens vrouwen, zwarten en andere gemarginaliseerde groepen. Als fervent abolitionist hielp ze in 1833 de Philadelphia Female Anti-Slavery Society op te richten. Ze schreef ook mee aan de Declaration of Sentiments in 1848 voor de eerste Women's Rights Convention in Seneca Falls, New York, die de strijd voor het kiesrecht van vrouwen in gang zette. Mott hielp ook in 1864 mede-educatief Swarthmore College in Pennsylvania op te richten.

Quaker opvoeding van Lucretia Mott

Mott werd geboren op 3 januari 1793 in Nantucket, Massachusetts, en groeide op in een gezin van Quakers, het tweede van vijf kinderen.

Met inachtneming van het Quaker-principe dat mannen en vrouwen gelijk waren in de ogen van God, groeide Mott op met ouders die hun geloof leefden: haar vader Thomas Coffin werkte in de walvisindustrie en voedde zijn kinderen op met een sterk gevoel van doel, en haar moeder, Anna Folger, runde een kleine winkel en zette de toon voor de industrie van Mott.

Terwijl op Quaker kostschool in Boston, Mott blonk uit in zowel haar opleiding en persoonlijke leven. Als tiener werd ze assistent-leraar en ontmoette ze haar toekomstige echtgenoot, James Mott. Ze was echter geschokt toen ze zich al snel het loonverschil tussen mannelijke en vrouwelijke leraren realiseerde.

De familie van Lucretia verhuisde uiteindelijk naar Philadelphia in 1809, waarbij James hen vergezelde. Het jonge paar trouwde twee jaar later en kreeg zes kinderen, waarvan vijf tot volwassen leeftijd.

Ondanks dat hij amper vijf voet lang en 100 pond was, was Mott een ontembare figuur. Nadat ze voortdurend het kwaad van de slavernij was tegengekomen tijdens haar reizen naar religieuze bijeenkomsten over de staatsgrenzen, werd ze een uitgesproken leider van morele en sociale hervormingen.

Met James die haar vele oorzaken aanmoedigde, evolueerde ze in een vurige, charismatische redenaar en werd een prediker in haar jaren '20. Zowel zij als James werden gepassioneerde abolitionisten.

Fierce Abolitionist

De abolitionistische beweging in de jaren 1830 was geen populaire oorzaak, zelfs niet in de noordelijke staten. Eigenlijk was het gebruikelijk om verhalen te horen over menigte-geweld tegen abolitionisten. Dit weerhield Mott echter niet: in 1833 richtte ze de Philadelphia Female Anti-Slavery Society op.

Vijf jaar later organiseerde ze de tweede anti-slavernijconventie van Amerikaanse vrouwen in Philadelphia, die 175 zwart-witte vrouwelijke abolitionisten uit 10 staten samenbracht.

Woedend door de conventie en de interactie van zwarte en blanke vrouwen, bedreigden 17.000 demonstranten het leven van de abolitionisten buiten Pennsylvania Hall. De vrouwen ontsnapten, maar de demonstranten verbrandden het gebouw en probeerden zelfs het huis van Mott te verbranden. Ze werden uiteindelijk gedwarsboomd door een van Mott's vrienden die, alsof ze deel uitmaakten van de boze menigte, hen weggeleid van haar huis.

Lucretia Mott en Elizabeth Cady Stanton

Mott's strijd tegen de slavernij ging door, maar in 1840 zou haar activisme een extra oorzaak aannemen die de loop van de geschiedenis voor altijd zou veranderen.

Dat jaar werden zij en James geselecteerd als Pennsylvania-afgevaardigden voor de World Anti-Slavery Convention in Londen. Toen ze aankwamen, weigerden veel mannelijke abolitionisten vrouwelijke afgevaardigden toe te laten tot de conventie, omdat ze vonden dat het niet hun plaats was om deel te nemen.

Mott ’samen met mede-abolitionist Elizabeth Cady Stanton die ook als afgevaardigde was gekomen’ had genoeg gehad. De twee beloofden samen te werken om een ​​bijeenkomst voor de rechten van vrouwen te organiseren zodra ze terugkwamen in de Verenigde Staten.

Vrouwenrechtenverdrag

In 1848 lanceerden Stanton en Mott een Vrouwenrechtenverdrag in Seneca Falls, New York. Om een ​​gedurfde verklaring af te leggen, hielp Mott met het opstellen van de Verklaring van Sentimenten, een doelbewust bewerkte bewerking van de Verklaring van Onafhankelijkheid: "We beschouwen deze waarheden als vanzelfsprekend: dat alle mannen en vrouwen gelijk geschapen zijn."

Op de Seneca Falls-conventie eisten Mott, Stanton en andere collega-feministische leiders dat vrouwen op alle gebieden van het leven als gelijken worden beschouwd, niet alleen in relatie tot huwelijk en gezin, maar ook vanuit een educatief, economisch en religieus standpunt.

De conventie werd als zeer controversieel beschouwd, maar progressieve denkers zoals Frederick Douglass waren er beroemd bij.

Voor Mott gingen abolitionisme en vrouwenrechten hand in hand, en ze bleef onverschrokken vechten voor beide kwesties. Nadat de Fugitive Slave Act in 1850 was aangenomen, werd Mott onderdeel van de Underground Railroad en hielp hij een weggelopen slaaf aan veilige doorgang en vrijheid.

Als pacifist verafschuwde Mott de burgeroorlog, maar was opgetogen toen de slavernij ten val werd gebracht als gevolg van de overwinning van het Noorden. Zij en Stanton maakten echter bezwaar tegen het 14e en 15e amendement dat zwarte mannen stemrecht gaf, maar geen vrouwen. Ze bleef vechten voor beide groepen en werd lid van de National Woman Suffrage Association.

Mede-oprichter van Swarthmore College

Onder haar vele prestaties richtte Mott samen met haar man en andere Quaker-leiders in 1864 het Swarthmore College op in Philadelphia, als een co-educatief instituut voor hoger onderwijs.

Door de jaren heen heeft Swarthmore College consequent gerangschikt als een van de beste hogescholen hogescholen in de natie.

De erfenis van Lucretia Mott

Mott stierf op 11 november 1880 in haar huis in Cheltenham, Pennsylvania, na een longontsteking. Ze was 87 jaar oud.

Hoewel ze niet leefde om de dag te zien waarop vrouwen het recht om te stemmen onder het 19e amendement wonnen, wordt Mott gecrediteerd met het aanzetten van de vrouwenbeweging en het dienen als mentor voor Elizabeth Cady Stanton, die het werk van Mott bleef na haar dood.

Mott staat als een van de meest radicale feministische hervormers van haar tijd en dringt onvermoeibaar aan op gelijk stemmen, onderwijs en economische rechten voor allen die benadeeld en ontkracht zijn.

De Amerikaanse auteur Susan Jacoby schreef: "Toen Mott stierf in 1880, werd ze door haar tijdgenoten algemeen beoordeeld als de grootste Amerikaanse vrouw van de negentiende eeuw."

bronnen

Lucretia Mott. Bibliotheek van het congres.

Lucretia Doodskist Mott. Amerikaanse nationale biografie.

"Lucretia Mott: Woman of Courage." Scholastisch.

Lucretia Mott. Nationaal vrouwenhistorisch museum.

"Een geschiedenis van de Seneca Falls 1848 Vrouwenrechtenovereenkomst." ThoughtCo.