De Amerikaanse senaat stemt 65 tot 22 om senator Joseph R. McCarthy te veroordelen voor het onbetamelijk worden van een senator. De veroordeling, die gelijk stond aan een censuur, had betrekking op het controversiële onderzoek van McCarthy naar vermoedelijke communisten in de Amerikaanse regering, het leger en de civiele samenleving.
Wat bekend staat als 'McCarthyism' begon op 9 februari 1950, toen McCarthy, een relatief obscure Republikeinse senator uit Wisconsin, tijdens een toespraak in Wheeling, West Virginia, aankondigde dat hij een lijst van 205 communisten in zijn bezit had die waren geïnfiltreerd in de Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken. De niet-onderbouwde verklaring, die weinig meer was dan een publiciteitsstunt, duwde senator McCarthy in de nationale schijnwerpers. Gevraagd om de namen op de lijst te onthullen, noemde de opportunistische senator slechts één ambtenaar die hij schuldig bevond door associatie: Owen Lattimore, een expert op het gebied van Chinese cultuur en zaken die het State Department had geadviseerd. McCarthy beschreef Lattimore als de "Russische topspion" in Amerika.
Deze en andere even schokkende beschuldigingen brachten de Senaat ertoe een speciaal comité te vormen onder leiding van senator Millard Tydings uit Maryland om de zaak te onderzoeken. De commissie vond weinig om de beschuldigingen van McCarthy te onderbouwen, maar McCarthy raakte desondanks een zenuw in het Amerikaanse publiek, en in de komende twee jaar voerde hij steeds sensationeler beschuldigingen uit, en viel hij zelfs de gerespecteerde voormalige staatssecretaris van George, George C. Marshall aan.
In 1953 benoemde een nieuw Republikeins congres McCarthy tot voorzitter van de Commissie voor overheidsoperaties en zijn subcommissie voor onderzoek, en McCarthyism bereikte koorts. In algemeen gepubliceerde hoorzittingen pestte McCarthy gedaagden onder kruisverhoor met onwettige en schadelijke beschuldigingen, waardoor de reputatie van honderden onschuldige ambtenaren en burgers werd vernietigd.
In de eerste maanden van 1954 bereikte McCarthy, die vanwege zijn controversiële tactiek de steun van een groot deel van zijn partij al had verloren, eindelijk zichzelf toen hij verschillende Amerikaanse legerofficieren beschuldigde van communistische subversie. De Republikeinse president Dwight D. Eisenhower drong aan op een onderzoek naar de aanklachten van McCarthy, en de hoorzittingen op televisie brachten de senator aan het licht als een roekeloze en buitensporige tiran die nooit de juiste documentatie voor een van zijn claims produceerde.
Een hoogtepunt van de hoorzittingen kwam op 9 juni, toen Joseph N. Welch, speciale advocaat voor het leger, reageerde op een McCarthy-aanval op een lid van zijn advocatenkantoor door de senator onder ogen te zien en betraand te verklaren: “Tot op dit moment, senator, ik denk dat ik nooit je wreedheid of je roekeloosheid heb gemeten. Laten we deze jongen niet verder vermoorden, senator. Je hebt genoeg gedaan. Heeft u geen gevoel voor fatsoen, mijnheer? Eindelijk, heb je geen gevoel voor fatsoen? 'De drukke luisterruimte barstte in een spontaan applaus.
Op 2 december, na een verhit debat, stemde de senaat om McCarthy te veroordelen voor gedrag "in tegenstelling tot senatoriale tradities." Tegen de tijd van zijn overlijden aan alcoholisme in 1957 was de invloed van senator Joseph McCarthy in het Congres te verwaarlozen.
