Inhoud

• Michelangelo: Early Life and Training
• Michelangelo: De Pieta en David
• Michelangelo en het Sixtijnse Kapelplafond
• Michelangelo: Architecture, Poetry, Morality

Michelangelo (1475-1564) was een beeldhouwer, schilder en architect die algemeen wordt beschouwd als een van de grootste kunstenaars uit de Italiaanse Renaissance en onbetwistbaar aller tijden. Zijn werk toonde een mix van psychologisch inzicht, fysiek realisme en intensiteit die nog nooit eerder was gezien. Zijn tijdgenoten erkenden zijn buitengewone talent en Michelangelo ontving opdrachten van enkele van de meest rijke en machtige mannen van zijn tijd, waaronder pausen en anderen die verbonden zijn aan de katholieke kerk. Zijn resulterende werk, met name zijn sculpturen van Pietà en David en plafondschilderingen uit de Sixtijnse Kapel, is zorgvuldig onderhouden en bewaard, zodat toekomstige generaties het genie van Michelangelo kunnen zien en waarderen.

Michelangelo: Early Life and Training

Michelangelo Buonarroti (Michelangelo di Lodovico Buonarroti Simoni) werd geboren op 6 maart 1475 in Caprese, Italië. Zijn vader werkte voor de Florentijnse regering en kort na zijn geboorte keerde zijn familie terug naar Florence, de stad Michelangelo zou altijd zijn ware thuis overwegen.

Wist je dat? Michelangelo ontving de opdracht om het plafond van de Sixtijnse Kapel te schilderen als een soort troostprijs toen paus Julius II plannen voor een enorm gebeeldhouwd gedenkteken voor zichzelf dat Michelangelo zou voltooien, tijdelijk zou terugschroeven.

Florence tijdens de Renaissance was een levendig kunstcentrum, een geschikte locatie voor de aangeboren talenten van Michelangelo om zich te ontwikkelen en bloeien. Zijn moeder stierf toen hij 6 was, en aanvankelijk keurde zijn vader aanvankelijk de interesse van zijn zoon in kunst als carrière niet goed. Op 13-jarige leeftijd ging Michelangelo in de leer bij schilder Domenico Ghirlandaio, vooral bekend om zijn muurschilderingen. Een jaar later trok zijn talent de aandacht van Lorenzo de ’Medici, de leidende burger en kunstpatron van Florence, die de intellectuele stimulans genoot om omringd te zijn door de meest geletterde, poëtische en getalenteerde mannen van de stad. Hij nodigde Michelangelo uit om in een kamer van zijn vorstelijke woning te verblijven.

Michelangelo leerde van en werd geïnspireerd door de geleerden en schrijvers in de intellectuele cirkel van Lorenzo, en zijn latere werk zou voor altijd worden geïnformeerd door wat hij in die jaren over filosofie en politiek leerde. Tijdens zijn verblijf in het Medici-huis, verfijnde hij ook zijn techniek onder toezicht van Bertoldo di Giovanni, bewaarder van Lorenzo's verzameling oude Romeinse sculpturen en een bekende beeldhouwer zelf. Hoewel Michelangelo in veel media zijn genialiteit uitdrukte, beschouwde hij zichzelf altijd eerst als beeldhouwer.

Michelangelo: De Pieta en David

Michelangelo werkte in 1498 in Rome, toen hij een carrièrecommissie kreeg van de bezoekende Franse kardinaal Jean Bilhères de Lagraulas, gezant van koning Karel VIII van de paus. De kardinaal wilde een groot standbeeld maken met een gedrapeerde Maagd Maria met haar dode zoon die in haar armen rustte, een Pietà om zijn eigen toekomstige graf te vereren. Michelangelo's delicate 69-inch hoge meesterwerk met twee ingewikkelde figuren gesneden uit een blok marmer blijft legioenen bezoekers trekken naar de Sint-Pietersbasiliek meer dan 500 jaar na de voltooiing ervan.

Michelangelo keerde terug naar Florence en werd in 1501 gecontracteerd om, opnieuw uit marmer, een enorme mannelijke figuur te maken om de beroemde Duomo van de stad te verbeteren, officieel de kathedraal van Santa Maria del Fiore. Hij koos ervoor om de jonge David uit het Oude Testament af te beelden, heldhaftig, energiek, krachtig en spiritueel, en letterlijk groter dan het leven op 17 voet lang. Het beeld, dat door wetenschappers als technisch perfect wordt beschouwd, blijft in Florence aan de Galleria dell'Accademia, waar het een wereldberoemd symbool is van de stad en het artistieke erfgoed.

Michelangelo en het Sixtijnse Kapelplafond

In 1505 gaf paus Julius II de opdracht aan Michelangelo om een ​​groot graf met 40 levensgrote beelden te beeldhouwen en begon de kunstenaar aan het werk. Maar de prioriteiten van de paus verschoven van het project toen hij verwikkeld raakte in militaire conflicten en zijn fondsen schaars werden en een ontevreden Michelangelo Rome verliet (hoewel hij tientallen jaren aan het graf bleef werken).

In 1508 riep Julius Michelangelo echter terug naar Rome voor een goedkoper, maar nog steeds ambitieus schilderproject: om de 12 apostelen af ​​te beelden op het plafond van de Sixtijnse Kapel, een heilig deel van het Vaticaan waar nieuwe pausen worden gekozen en ingewijd.

In plaats daarvan schilderde Michelangelo in de loop van het vierjarige project 12 figuren zeven profeten en vijf sibylen (vrouwelijke profeten van de mythe) ’rond de plafondrand en vulde de centrale ruimte met scènes uit Genesis. Critici suggereren dat de manier waarop Michelangelo de profeet Ezechiël toont als sterk maar gestrest, vastberaden en toch onzeker, symbolisch is voor de gevoeligheid van Michelangelo voor de intrinsieke complexiteit van de menselijke conditie. De beroemdste plafondschildering van de Sixtijnse Kapel is de emotie-doordrenkte schepping van Adam, waarin God en Adam hun handen naar elkaar uitstrekken.

Michelangelo: Architecture, Poetry, Morality

Michelangelo bleef beeldhouwen en schilderen tot aan zijn dood, hoewel hij in toenemende mate aan architecturale projecten werkte naarmate hij ouder werd: zijn werk van 1520 tot 1527 aan het interieur van de Medici-kapel in Florence omvatte muurontwerpen, ramen en kroonlijsten die ongebruikelijk waren in hun ontwerp als evenals verhoudingen en geïntroduceerde verrassende variaties op klassieke vormen. Michelangelo ontwierp ook de iconische koepel van de Sint-Pietersbasiliek in Rome (hoewel de voltooiing ervan na zijn dood kwam). Onder zijn andere meesterwerken zijn Mozes (beeldhouwkunst, voltooid 1515); Het laatste oordeel (schilderij, voltooid 1534); and Day, Night, Dawn and Dusk (sculpturen, allemaal voltooid in 1533).

Vanaf de jaren 1530 schreef Michelangelo gedichten; ongeveer 300 overleven. Velen nemen de filosofie van het Neoplatonisme op, dat een menselijke ziel, aangedreven door liefde en extase, zich kan herenigen met een almachtige Goddeas die het onderwerp van intense discussie was geweest toen hij een adolescent was die in het huishouden van Lorenzo de Medici woonde.

Nadat hij Florence in 1534 permanent voor Rome had verlaten, schreef Michelangelo ook veel lyrische brieven aan zijn familieleden die daar verbleven. Het thema van velen was zijn sterke gehechtheid aan verschillende jonge mannen, vooral aristocraat Tommaso Cavalieri. Geleerden debatteren of dit meer een uitdrukking was van homoseksualiteit of een bitterzoet verlangen van de ongehuwde, kinderloze, ouder wordende Michelangelo naar een vader-zoonrelatie.

Michelangelo stierf na een korte ziekte in 1564 op 88, overlevende ver voorbij de gebruikelijke levensverwachting van het tijdperk. Een pietà die hij in de late 1540 was begonnen met beeldhouwen, bedoeld voor zijn eigen graf, bleef onvoltooid maar is te zien in het Museo dell'Opera del Duomo, in Florence, niet ver van waar Michelangelo is begraven, in de Basilica di Santa Croce .