Amerikaanse marineofficier Stephen Decatur, held van de Barbary Wars, raakt dodelijk gewond in een duel met onteerde marinecommodore James Barron in Bladensburg, Maryland. Hoewel ooit vrienden, zat Decatur in de krijgsraad die Barron vijf jaar lang in 1808 bij de marine had geschorst en verzette zich later tegen zijn herstel, wat leidde tot een fatale ruzie tussen de twee mannen.

Stephen Decatur, geboren in Maryland in 1779, werd grootgebracht in de tradities van de zee en trad in 1798 in dienst bij de marine van de Verenigde Staten als middenschip aan boord van het nieuwe fregat, Verenigde Staten. Dat jaar zag hij actie in de zogenaamde quasi-oorlog met Frankrijk en in 1799 werd hij luitenant opgedragen. Vijf jaar later, tijdens de Tripolitan War, werd hij de meest geprezen Amerikaanse marineheld sinds John Paul Jones.

In 1801 beval president Thomas Jefferson Amerikaanse marineschepen naar de Middellandse Zee uit protest tegen aanhoudende aanvallen op Amerikaanse schepen door piraten uit Marokko, Algerije, Tunis en Tripolitania. Aanhoudende actie begon in juni 1803 en in oktober het Amerikaanse fregat Philadelphia raakte aan de grond in de buurt van Tripoli en werd gevangen genomen door Tripolitan kanonneerboten. De Amerikanen vreesden dat het goed geconstrueerde oorlogsschip zou worden gebruikt als model voor de bouw van toekomstige Tripolitan-fregatten, en op 16 februari 1804 leidde Stephen Decatur een gedurfde expeditie naar de haven van Tripoli om het gevangen schip te vernietigen.

Nadat hij zichzelf en zijn mannen als Maltese zeelieden had vermomd, zeilde de troep van Decatur de haven van Tripoli binnen en stapte in Philadelphia, die werd bewaakt door Tripolitanen die snel werden overweldigd door de Amerikanen. Nadat het fregat in brand was gestoken, ontsnapten Decatur en zijn mannen zonder het verlies van een enkele Amerikaan. De Philadelphia vervolgens explodeerde toen zijn buskruitreserve werd verlicht door het zich uitbreidende vuur.De beroemde Britse admiraal Horatio Nelson prees de uitbuiting als de 'meest gewaagde en gedurfde act van die tijd' en Decatur werd gepromoveerd tot kapitein. In augustus 1804 keerde Decatur terug naar de haven van Tripoli als onderdeel van een groter Amerikaans offensief en verscheen hij opnieuw als een held tijdens de Battle of the Gunboats, waarin man tegen man werd gevochten tussen de Amerikanen en de Tripolitanen.

In 1807 wekte Commodore James Barron, die samen met Decatur vocht in de Tripolitan War, aanzienlijke controverse toen hij zich niet verzette tegen een Britse aanval op zijn vlaggenschip, de Chesapeake. Decatur zat op de krijgsraad die een vonnis uitbracht waarbij Barron vijf jaar werd verdreven. Dit begon het geschil tussen Decatur en Barron dat 13 jaar later zou eindigen op het duellenterrein in Maryland.

In de oorlog van 1812 onderscheidde Decatur zich opnieuw wanneer, als commandant van de USS Verenigde Staten, hij veroverde het Britse oorlogsschip Macedonisch van de Madeira-eilanden. Barron was ondertussen overzee toen zijn marine-uitzetting in 1813 eindigde en keerde niet terug naar de Verenigde Staten om te vechten in de voortdurende oorlog met Engeland. Dit leidde tot nieuwe kritiek op Barron van Decatur, die later zijn invloed gebruikte om het herstel van Barron bij de marine te voorkomen.

In juni 1815 keerde Decatur terug naar de Middellandse Zee om Amerikaanse troepen te leiden in de Algerijnse oorlog, het tweede conflict in Barbary. Tegen december dwong Decatur de Dey (militaire heerser) van Algiers om een ​​vredesverdrag te ondertekenen dat een einde maakte aan het Amerikaanse eerbetoon aan Algerije. Bij zijn terugkeer in de Verenigde Staten werd hij geëerd op een banket waarin hij een zeer beroemde toast maakte: “Ons land! In haar omgang met vreemde naties mag zij altijd gelijk hebben; maar ons land, goed of fout! '

Benoemd tot lid van de marinecommissie van commissarissen, arriveerde Decatur in 1816 in Washington, waar hij een vooraanstaand burger werd en een bevredigend leven leidde in politiek, economisch en sociaal opzicht. In 1818 begonnen zich echter donkere wolken te verzamelen toen hij zich vocaal verzette tegen het herstel van Barron bij de marine. De reeds gespannen relaties tussen de twee mannen verslechterden en in maart 1820 stemde Decatur in met Barron's verzoek om een ​​duel te ontmoeten. Duelleren, hoewel over het algemeen afgekeurd, was nog steeds acceptabel onder marinemannen. Op 22 maart, op Bladensburg in Maryland, hieven Decatur en Barron hun kanonnen op, schoten en elke man raakte zijn doel. Decatur stierf enkele uren later in Washington, en de natie rouwde om het verlies van de grote marineheld. Barron herstelde van zijn wonden en werd in 1821 met een verminderde rang teruggebracht bij de marine.