De acteur Al Pacino schittert als een Cubaanse vluchteling die een misdaadbaas wordt in Miami Littekengezicht, die op deze dag in 1983 in de bioscoop wordt geopend.
In Littekengezicht, Pacino speelde Tony Montana, die in 1980 vanuit Cuba in Florida aankomt en uiteindelijk rijk wordt van zijn betrokkenheid bij de bloeiende cocaïnehandel. Dingen vallen uit elkaar wanneer Tony verslaafd raakt aan de drug en zijn wereld in elkaar stort. Geregisseerd door Brian De Palma uit een scenario van Oliver Stone, littekengezicht co-starred Michelle Pfeiffer, Steven Bauer, Mary Elizabeth Mastrantonio en Robert Loggia. De film was losjes gebaseerd op een gangsterfilm uit 1932 met dezelfde naam, geregisseerd door Howard Hawks en naar verluidt gedeeltelijk geïnspireerd door de echte mobster Al "Scarface" Capone. Hoewel De Palma's littekengezicht ontving gemengde beoordelingen bij de eerste release en werd bekritiseerd vanwege het geweld, het bleek een succes te zijn aan de kassa en bereikte vervolgens de popcultuurstatus.
Tony Montana is slechts een van de vele opvallende rollen in de carrière van Pacino, die op 25 april 1940 werd geboren in New York City. Hij kreeg voor het eerst aandacht voor zijn portret als een jonge drugsverslaafde in 1971 De paniek in Needle Park, die werd geproduceerd door Dominick Dunne en geschreven door Joan Didion en John Gregory Dunne. De volgende film van Pacino (slechts de derde van zijn carrière) was het nu iconische misdaad-familiedrama van regisseur Francis Ford Coppola De peetvader (1972), met Marlon Brando, James Caan, Diane Keaton en Robert Duvall in de hoofdrol. Pacino ontving een Oscar-nominatie voor Beste Mannelijke Bijrol voor zijn optreden als de conflicterende misdaadbaas Michael Corleone, een rol die hij zou spelen in de veelgeprezen vervolg The Godfather: Part II (1974) en The Godfather: Part III (1990).
Gedurende de rest van de jaren 1970 leverde Pacino een aantal veelgeprezen uitvoeringen op, waarmee hij drie Academy Award-nominaties voor Beste Acteur ontving, voor Serpico (1973), Dog Day Middag (1975) en …En rechtvaardigheid voor iedereen (1979). In de daaropvolgende decennia bleef de productieve acteur een indrukwekkende lijst met credits verzamelen in films zoals de hit uit 1989 Zee van liefde, tegenover Ellen Barkin; Dick Tracy (1990), waarvoor hij opnieuw een nominatie voor Beste Acteur Oscar verdiende; en Glengarry Glen Ross (1992), waarvoor hij een knipoog ontving voor Beste Mannelijke Bijrol. Hij nam zijn eerste beste acteur Oscar mee naar huis voor zijn optreden als een blinde, gepensioneerde legerofficier in Geur van een vrouw (1992). Een van de andere memorabele films van Pacino is het gangsterdrama uit de jaren zeventig Carlito's weg (1993); het New Yorkse maffia-drama Donnie Brasco (1997); de Oscar-genomineerd De ingewijde (1999), met Russell Crowe; en regisseur Oliver Stone's Op welke zondag dan ook (1999), waarin Pacino een profvoetbalcoach speelde. In 2019 werkte Pacino samen met een andere Italiaans-Amerikaanse schermlegende, Robert De Niro, om politie-detectives in New York City te spelen Rechtvaardige moord.
