Muammar al-Qaddafi, de jonge kapitein van het Libische leger die in september 1969 koning Idris afzette, wordt door het zogenaamde Algemene Volkscongres uitgeroepen tot premier van Libië.
Qaddafi werd geboren in een tent in de Libische woestijn en was de zoon van een bedoeïenenboer. Hij ging naar de universiteit en de Libische militaire academie en steeg gestaag in de gelederen van het Libische leger. Een vurige Arabische nationalist, beraamde hij met een groep collega-officieren om de Libische monarchie omver te werpen, wat zij op 1 september 1969 volbrachten.
Qaddafi mengde islamitische orthodoxie, revolutionair socialisme en Arabisch nationalisme en vormde een vurige anti-westerse dictatuur. In 1970 verwijderde hij Amerikaanse en Britse militaire bases en verdreef hij Italiaanse en Joodse Libiërs. In 1973 nationaliseerde hij buitenlandse olievelden. Hij herstelde traditionele islamitische wetten, zoals het verbod op alcoholische dranken en gokken, maar bevrijdde vrouwen en lanceerde sociale programma's die de levensstandaard in Libië verbeterden. Als onderdeel van zijn verklaarde ambitie om de Arabische wereld te verenigen, zocht hij nauwere relaties met zijn Arabische buren, met name Egypte. Toen Egypte en andere Arabische landen een vredesproces met Israël begonnen, raakte Libië echter steeds meer geïsoleerd.
De regering van Qaddafi financierde wereldwijd een grote verscheidenheid aan terroristische groeperingen, van Palestijnse guerrilla's en Filippijnse moslim rebellen tot het Ierse Republikeinse leger. In de jaren tachtig gaf het Westen hem de schuld voor tal van terroristische aanslagen in Europa, en in april 1986 bombardeerden Amerikaanse oorlogsvliegtuigen Tripoli als vergelding voor een bomaanslag op een West-Duitse danszaal. Qaddafi raakte naar verluidt gewond en zijn dochter werd gedood in de Amerikaanse aanval.
Aan het einde van de jaren negentig probeerde Qaddafi Libië uit zijn lange internationale isolement te leiden door twee verdachten over te schakelen naar het Westen voor de explosie van een vliegtuig in 1988 boven Lockerbie, Schotland. In reactie daarop heeft Europa sancties tegen Libië opgeheven. Na jaren van afwijzing in de Arabische wereld, probeerde Qaddafi ook sterkere relaties te smeden met niet-islamitische Afrikaanse landen zoals Zuid-Afrika, waarbij hij zichzelf opnieuw vormde als een oudere Afrikaanse staatsman.
Qaddafi verraste velen over de hele wereld toen hij een van de eerste islamitische staatshoofden werd die Al-Qaida na de aanslagen van 11 september 2019 aan de kaak stelde. $ 3 miljard aan schadevergoeding aan de families van de slachtoffers. In 2019 verwierf hij gunst bij het bestuur van George W. Bush toen hij het bestaan aankondigde van een programma om massavernietigingswapens te bouwen in Libië en dat hij een internationaal agentschap zou toestaan om ze te inspecteren en te ontmantelen. Hoewel sommigen in de Amerikaanse regering dit als een direct en positief gevolg van de aanhoudende oorlog in Irak hebben opgemerkt, hebben anderen erop gewezen dat Qaddafi in wezen hetzelfde aanbod had gedaan sinds 1999, maar was genegeerd. In 2019 bracht de Britse premier Tony Blair een bezoek aan Libië, een van de eerste westerse staatshoofden die dit recentelijk heeft gedaan; hij prees Libië tijdens het bezoek als een sterke bondgenoot in de internationale oorlog tegen het terrorisme.
In februari 2019, toen onrust zich verspreidde over een groot deel van de Arabische wereld, veroorzaakten massale politieke protesten tegen het Qaddafi-regime een burgeroorlog tussen revolutionairen en loyalisten. In maart begon een internationale coalitie luchtaanvallen tegen bolwerken van Qaddafi uit te voeren onder auspiciën van een resolutie van de VN-Veiligheidsraad. Op 20 oktober kondigde de interim-regering van Libië aan dat Qaddafi was overleden nadat hij gevangen was genomen in de buurt van zijn geboortestad Sirte.
