Op deze dag in 1916, nadat Roemenië de oorlog aan Oostenrijk-Hongarije heeft verklaard en formeel de Eerste Wereldoorlog is binnengekomen, steken de Roemeense troepen de grens van het Oostenrijks-Hongaarse rijk over naar de veel betwiste provincie Transsylvanië.
Bij het uitbreken van de oorlog in Europa in 1914, was Roemenië al lang op gespannen voet met Oostenrijk-Hongarije over de kwestie van het grondgebied, met name Transsylvanië, dat etnisch Roemeens was maar toen een deel van Hongarije. Toen Roemenië het succes van Rusland tegen de slagvelden van het Oostfront in de zomer van 1916 zag, hoopte Roemenië een voordelige toetreding tot de oorlog te maken om lang gekoesterde dromen van territoriale expansie en nationale eenheid te realiseren. Op 18 augustus 1916 tekende de Roemeense regering een geheim verdrag met de geallieerden; volgens haar voorwaarden zou Roemenië in het geval van een geallieerde overwinning Transsylvanië verwerven, tot aan de rivier de Theiss, de provincie Bukovina tot de rivier de Pruth, en de hele regio Banat, allemaal grondgebied onder Oostenrijks-Hongaarse controle. Op 27 augustus voldeed Roemenië aan zijn verdragsverplichting door oorlog te verklaren tegen Oostenrijk-Hongarije.
Toen de Roemeense troepen een nieuw front van de oorlog in Transsylvanië openden, Britse troepen Duitsland onder druk zetten op de rivier de Somme en Oostenrijk wankelde tegen Rusland in het oosten, raakte Kaiser Wilhelm II van Duitsland kort in paniek en vertelde vertrouwelingen dat "De oorlog verloren is." Hij herwon echter snel perspectief en bewoog zich om de defensieve positie van Duitsland te versterken, door Erich von Falkenhayn te vervangen door Paul von Hindenburg als chef van de Duitse generale staf op 28 augustus. Binnen twee weken, op een conferentie met Turkse en Bulgaarse leiders, keurde Wilhelm de oprichting van een Supreme War Command, waardoor Hindenburg het bevel voert over alle legers van de Centrale Mogendheden in de Eerste Wereldoorlog.
De gedegradeerde Falkenhayn nam ondertussen de controle over de operaties van Duitsland tegen Roemenië over; hierin werd hij vergezeld door een andere prominente Duitse generaal, August von Mackensen. Tegen december 1916 hadden Falkenhayn en Mackensen hun troepen geleid tot een beslissende overwinning tegen Roemenië, waarbij een groot deel van het land werd overvallen en de hoofdstad, Boekarest, op 9 december 1916 werd bezet. Hoewel Russische troepen het jaar daarop Roemenië binnenvielen, was het Russische leger stond op instorten; met de Russische revolutie van dat jaar, de opkomst van de bolsjewieken en de daaropvolgende exit van Rusland uit de oorlog begin 1918, werd Roemenië gedwongen zich over te geven aan de centrale mogendheden in Boekarest in mei, na ongeveer 335.000 slachtoffers te hebben geleden in de loop van de oorlog, exclusief burgerslachtoffers.
Volgens de Vrede van Boekarest verloor Roemenië land langs de kust aan Bulgarije, evenals de controle over de monding van de rivier de Donau, die door de centrale mogendheden werd bestuurd. Het Verdrag van Versailles in 1919 keerde deze verliezen echter terug; het gaf ook Roemenië controle over de lang gewenste provincie van Transsylvanië.
