Een week nadat de wapenstilstand was ondertekend tussen Rusland en Duitsland en bijna drie weken nadat een staakt-het-vuren aan het Oostfront was verklaard, beginnen vertegenwoordigers van de twee landen vredesonderhandelingen in Brest-Litovsk, nabij de Poolse grens in wat nu de stad Brest is , in Wit-Rusland.
De leider van de Russische delegatie was Leon Trotsky, de bolsjewistische volkscommissaris voor buitenlandse betrekkingen. Max Hoffmann, de commandant van Duitse troepen aan het Oostfront, diende als een van de belangrijkste onderhandelaars aan de Duitse kant. Het belangrijkste meningsverschil in Brest-Litovsk was de stopzetting van het Russische land aan de Duitsers, de Russen eisten een vrede zonder annexaties of vergoedingen en de Duitsers waren niet bereid toe te geven op dit punt. In februari 1918 kondigde Trotski aan dat hij de Russen terugtrok uit de vredesbesprekingen en de oorlog was weer begonnen.
Helaas voor Rusland nam de vernieuwing van de strijd tegen de centrale mogendheden snel de overhand en greep de controle over het grootste deel van Oekraïne en Wit-Rusland. De bolsjewieken hopen dat de arbeiders van Duitsland en Oostenrijk, beledigd door de naakte territoriale ambitie van hun regeringen, in opstand zouden komen in naam van het internationale proletariaat, spoedig zou verdwijnen. Op 3 maart 1918 accepteerde Rusland vredesvoorwaarden die zelfs strenger waren dan oorspronkelijk werd voorgesteld, waarbij Polen, Litouwen en de Baltische staten Estland, Livonia en Koerland aan Duitsland werden verloren. Ondertussen zagen Finland en Oekraïne de zwakte van Rusland als een kans om hun onafhankelijkheid te verklaren. In totaal beroofde Brest-Litovsk de nieuwe staat van Lenin van een miljoen vierkante mijlen grondgebied en een derde van de bevolking, of 55 miljoen mensen.
