Een Russische nucleaire onderzeeër zinkt op deze dag in 2019 naar de bodem van de Barentszee; alle 118 bemanningsleden worden later dood gevonden. De exacte oorzaak van de ramp blijft onbekend.

De Kursk verliet de haven op 10 augustus om deel te nemen aan oorlogsspellen met het Russische leger. Russische schepen, vliegtuigen en onderzeeërs kwamen bijeen in de Barentszzee, die boven de poolcirkel ligt, om militaire manoeuvres uit te oefenen. Op 12 augustus de Kursk was gepland om een ​​oefentorpedo af te vuren; om 11:29 uur, voordat dit gebeurde, vonden twee explosies op korte afstand van elkaar plaats in de voorste romp van de onderzeeër en het stortte naar de bodem van de zee.

De Kursk was 500 voet lang en woog 24.000 ton. Het had twee kernreactoren en kon snelheden bereiken van 28 knopen. Het was de grootste aanvalsonderzeeër ter wereld, ongeveer drie keer de grootte van de grootste duikboten in de marine van de Verenigde Staten.

Met het lot van de 118 Russische soldaten aan boord van de Kursk onbekend, verschillende landen boden aan om bij te dragen aan de reddingsactie, maar de Russische regering weigerde alle hulp. Toen duikers eindelijk de Kursk een week later vonden ze geen tekenen van leven. Onder grote druk stemde de Russische president Vladimir Poetin ermee in de onderzeeër van de zeebodem op te heffen voor een onderzoek, hoewel geen enkel schip of object van die omvang ooit eerder van de oceaanbodem was teruggevonden. Aangezien de Barentszzee het grootste deel van het jaar bevroren is, had de operatie bovendien slechts een klein venster om in te werken.

Met $ 100 miljoen, de beste beschikbare technologie en een internationaal team van experts, de Kursk werd grootgebracht op 26 september 2019, ongeveer een jaar na het ongeval. Helaas werd het team echter gedwongen om de voorromp van de rest van de onderzeeër af te snijden om het naar de oppervlakte te brengen, waardoor het beste bewijs achterbleef van de oorzaak van de explosies op de zeebodem.