De senaat passeert het compromis van Missouri, een poging om de gevaarlijk verdeeldheid van de uitbreiding van de slavernij in de westelijke gebieden aan te pakken.
Van de koloniale tijd tot de burgeroorlog speelden slavernij en westerse expansie beide fundamentele maar inherent onverenigbare rollen in de Amerikaanse republiek. Terwijl de natie zich naar het westen uitbreidde, keurde het congres relatief liberale procedures goed waarmee westerse gebieden zich als volwaardige staten konden organiseren en tot de unie konden toetreden. Zuidelijke slavenhouders, die hun plantagesysteem in het Westen wilden repliceren, wilden de nieuwe gebieden open houden voor slavernij. Abolitionisten, voornamelijk geconcentreerd in het industriële noorden, wilden dat het Westen uitsluitend een vrije arbeidsregio was en hoopten dat de slavernij geleidelijk zou uitsterven als ze zich tot het Zuiden zou beperken. Beide facties beseften dat hun toekomstige invloed van het congres af zou hangen van het aantal nieuwe "slaven" en "vrije" staten die tot de unie werden toegelaten.
Bijgevolg werd het Westen het eerste politieke slagveld over de slavernijkwestie. In 1818 vroeg het Territorium van Missouri het Congres aan voor toelating als slavenstaat. Begin 1819 introduceerde een congreslid in New York een wijziging van de voorgestelde grondwet van Missouri die de invoer van nieuwe slaven zou verbieden en geleidelijke emancipatie van bestaande slaven zou vereisen. Zuidelijke congresleden reageerden verontwaardigd en inspireerden een landelijk debat over de toekomst van de slavernij in het land.
In het daaropvolgende jaar werd het congresdebat steeds bitterder en begonnen zuiderlingen de afscheiding en de burgeroorlog te bedreigen. Om deze rampzalige mogelijkheid te voorkomen, sloegen belangrijke congresleden een overeenkomst samen die bekend werd als het compromis van Missouri. In ruil voor het toelaten van Missouri zonder beperkingen op de slavernij, riep het compromis op Maine binnen te brengen als een vrije staat. Het compromis dicteerde ook dat slavernij zou worden verboden in alle toekomstige westerse staten die uit het Louisiana Territory zijn gesneden en die hoger in breedte zijn dan de noordelijke grens van Arkansas Territory.
Hoewel het compromis van Missouri de inherente spanningen tussen westerse expansie en slavernij tijdelijk verlichtte, was de verdeeldheid verre van opgelost. Het al dan niet toestaan van slavernij in de staten Texas, Kansas en Nebraska veroorzaakte dezelfde problemen enkele decennia later, wat de natie leidde naar een burgeroorlog.
