Het Sovjet Rode Leger onder generaal Georgi Zhukov lanceert operatie Uranus, het grote Sovjet-tegenoffensief dat het tij keerde in de Slag om Stalingrad.
Op 22 juni 1941 lanceerde nazi-Duitsland, ondanks de voorwaarden van het nazi-Sovjetpact van 1939, een massale invasie tegen de Sovjet-Unie. Geholpen door zijn sterk superieure luchtmacht, rende het Duitse leger over de Russische vlakten, waarbij het Rode Leger en de Sovjetbevolking vreselijke verliezen werden toegebracht. Met de hulp van troepen van hun Axis-bondgenoten veroverden de Duitsers uitgestrekt grondgebied en tegen half oktober werden de grote Russische steden Leningrad en Moskou belegerd. De Sovjets hielden echter vol en de komst van de winter dwong het Duitse offensief om te pauzeren.
Voor het zomeroffensief van 1942 beval Adolf Hitler het zesde leger, onder generaal Friedrich von Paulus, om Stalingrad in het zuiden te nemen, een industrieel centrum en een obstakel voor nazi-controle over de kostbare oliebronnen van de Kaukasus. In augustus maakte het Duitse Zesde Leger vorderingen over de Wolga terwijl de Duitse Vierde Luchtvloot Stalingrad reduceerde tot brandend puin, waarbij meer dan 40.000 burgers werden gedood. Begin september beval generaal Paulus de eerste offensieven in Stalingrad, schatend dat het zijn leger ongeveer 10 dagen zou kosten om de stad te veroveren. Zo begon een van de meest gruwelijke veldslagen van de Tweede Wereldoorlog en misschien wel de belangrijkste omdat het het keerpunt was in de oorlog tussen Duitsland en de USSR.
In hun poging om Stalingrad in te nemen, stond het Duitse zesde leger tegenover generaal Vasily Zhukov die een bitter rood leger leidde dat de verwoeste stad in hun voordeel gebruikte en verwoeste gebouwen en puin transformeerde in natuurlijke verdedigingswerken. In een methode van vechten begonnen de Duitsers de Rattenkrieg, of 'Rat's War', braken de tegenkrachten in squadrons acht of tien man sterk en vochten elkaar voor elk huis en elke werf van het grondgebied. De strijd zag snelle vooruitgang in straatvechttechnologie, zoals een Duits machinegeweer dat om de hoeken schoot en een licht Russisch vliegtuig dat 's nachts stilletjes over Duitse posities gleed en zonder waarschuwing bommen liet vallen. Beide partijen misten echter het nodige voedsel, water of medische benodigdheden en tienduizenden kwamen elke week om.
Sovjetleider Joseph Stalin was vastbesloten om de naar hem vernoemde stad te bevrijden en in november beval hij enorme versterkingen in het gebied. Op 19 november lanceerde generaal Zhukov een groot Sovjet-tegenoffensief uit het puin van Stalingrad. Het Duitse bevel onderschatte de omvang van de tegenaanval en het zesde leger werd snel overweldigd door het offensief, waarbij 500.000 Sovjet-troepen, 900 tanks en 1.400 vliegtuigen betrokken waren. Binnen drie dagen was de hele Duitse strijdmacht van meer dan 200.000 man omsingeld.
Italiaanse en Roemeense troepen in Stalingrad gaven zich over, maar de Duitsers bleven hangen, ontvingen beperkte voorraden door de lucht en wachtten op versterkingen. Hitler beval Von Paulus op zijn plaats te blijven en bevorderde hem tot veldmaarschalk, omdat geen enkele veldmaarschalk zich ooit had overgegeven. Verhongering en de bittere Russische winter kostten evenveel levens als de meedogenloze Sovjet-troepen, en op 21 januari 1943 viel de laatste van de luchthavens die de Duitsers in handen hadden in handen van de Sovjets, waardoor de Duitsers volledig van de voorraden werden afgesneden. Op 31 januari gaf Von Paulus de Duitse troepen in de zuidelijke sector over en op 2 februari gaven de overgebleven Duitse troepen zich over. Slechts 90.000 Duitse soldaten leefden nog, en van deze zouden slechts 5.000 troepen de Sovjet krijgsgevangenenkampen overleven en terug naar Duitsland komen.
De slag om Stalingrad keerde het tij in de oorlog tussen Duitsland en de Sovjet-Unie. Generaal Zhukov, die zo'n belangrijke rol in de overwinning had gespeeld, leidde later de Sovjetrit naar Berlijn. Op 1 mei 1945 accepteerde hij persoonlijk de Duitse overgave van Berlijn. Von Paulus agiteerde ondertussen tegen Adolf Hitler onder de Duitse krijgsgevangenen in de Sovjetunie en gaf in 1946 getuigenis aan het Internationaal Militair Tribunaal in Neurenberg. Na zijn vrijlating door de Sovjets in 1953 vestigde hij zich in Oost-Duitsland.
