Inhoud

• Oorsprong van het Vrijheidsbeeld
• Vrijheidsbeeld: vergadering en toewijding
• Het Vrijheidsbeeld en Ellis Island
• Het Vrijheidsbeeld door de jaren heen

Het Vrijheidsbeeld was een gezamenlijke inspanning tussen Frankrijk en de Verenigde Staten, bedoeld om de blijvende vriendschap tussen de volkeren van de twee naties te herdenken. De Franse beeldhouwer Frederic-Auguste Bartholdi maakte het beeld zelf uit platen gehamerd koper, terwijl Alexandre-Gustave Eiffel, de man achter de beroemde Eiffeltoren, het stalen frame van het beeld ontwierp. Het Vrijheidsbeeld werd vervolgens aan de Verenigde Staten gegeven en bovenop een door de Amerikanen ontworpen voetstuk geplaatst op een klein eiland in Upper New York Bay, nu bekend als Liberty Island, en in 1886 opgedragen door president Grover Cleveland. In de loop der jaren is het standbeeld stond lang toen miljoenen immigranten via het nabijgelegen Ellis Island in Amerika aankwamen; in 1986 onderging het een uitgebreide renovatie ter ere van het honderdjarig bestaan ​​van zijn toewijding. Vandaag de dag blijft het Vrijheidsbeeld een blijvend symbool van vrijheid en democratie, evenals een van de meest herkenbare monumenten ter wereld.

Oorsprong van het Vrijheidsbeeld

Rond 1865, toen de Amerikaanse burgeroorlog ten einde liep, stelde de Franse historicus Edouard de Laboulaye voor dat Frankrijk een standbeeld zou creëren om aan de Verenigde Staten te geven ter ere van het succes van dat land bij het opbouwen van een levensvatbare democratie. De beeldhouwer Frederic Auguste Bartholdi, bekend om zijn grote sculpturen, verdiende de opdracht; het doel was om de sculptuur op tijd te ontwerpen voor het honderdjarig bestaan ​​van de Onafhankelijkheidsverklaring in 1876. Het project zou een gezamenlijke inspanning zijn van de twee landen; het Franse volk was verantwoordelijk voor het standbeeld en de assemblage ervan, terwijl de Amerikanen de voetstuk waarop het zou staan ​​'en een symbool van de vriendschap tussen hun volkeren.

Wist je dat? De voet van het voetstuk van het Vrijheidsbeeld bevat tentoonstellingen over de geschiedenis van het monument, waaronder de originele fakkel uit 1886. De toegang van bezoekers tot de fakkel van het Vrijheidsbeeld werd definitief gestopt nadat Duitse agenten in juli 1916, tijdens de Eerste Wereldoorlog, een explosie op het nabijgelegen schiereiland Black Tom hadden ontketend.

Vanwege de noodzaak om geld in te zamelen voor het standbeeld, begon het werk aan het beeld pas in 1875. Bartholdi's massale creatie, getiteld 'Statue of Liberty Enlightening the World', beeldde een vrouw af met een fakkel in haar opgeheven rechterhand en een tablet in haar linkerzijde, waarop werd gegraveerd "4 juli 1776", de datum van goedkeuring van de Onafhankelijkheidsverklaring. Bartholdi, van wie men zegt dat ze het gezicht van de vrouw heeft gemodelleerd naar dat van zijn moeder, hamerde grote koperen platen om de 'huid' van het standbeeld te creëren (met behulp van een techniek die repousse wordt genoemd). Om het skelet te maken waarop de huid zou worden gemonteerd, deed hij een beroep op Alexandre-Gustave Eiffel, ontwerper van de Eiffeltoren van Parijs. Samen met Eugène-Emmanuel Viollet-le-Duc bouwde Eiffel een skelet van ijzeren pyloon en staal waarmee de koperen huid onafhankelijk kon bewegen, een noodzakelijke voorwaarde voor de sterke wind die het zou doorstaan ​​in de gekozen locatie van de haven van New York.

Vrijheidsbeeld: vergadering en toewijding

Terwijl in Frankrijk aan het eigenlijke beeld werd gewerkt, werden in de Verenigde Staten fondsenwervingsinspanningen voortgezet voor het voetstuk, waaronder wedstrijden, uitkeringen en tentoonstellingen. Tegen het einde gebruikte de toonaangevende New Yorkse krantenman Joseph Pulitzer zijn krant, de Wereld, om de laatste benodigde fondsen te werven. Ontworpen door de Amerikaanse architect Richard Morris Hunt, werd het voetstuk van het standbeeld gebouwd op de binnenplaats van Fort Wood, een fort gebouwd voor de oorlog van 1812 en gelegen op Bedloe's Island, aan de zuidpunt van Manhattan in Upper New York Bay.

In 1885 voltooide Bartholdi het beeld, dat werd gedemonteerd, in meer dan 200 kratten werd verpakt en naar New York werd verscheept en in juni aan boord van het Franse fregat Isere arriveerde.In de loop van de volgende vier maanden brachten arbeiders het beeld weer in elkaar en monteerden het op het voetstuk; de hoogte bereikte 305 voet (of 93 meter), inclusief het voetstuk. Op 28 oktober 1886 wijdde president Grover Cleveland officieel het Vrijheidsbeeld voor duizenden toeschouwers.

Het Vrijheidsbeeld en Ellis Island

In 1892 opende de Amerikaanse regering een federaal immigratiestation op Ellis Island, gelegen nabij Bedloe's Island in Upper New York Bay. Tussen 1892 en 1954 werden ongeveer 12 miljoen immigranten op Ellis Island verwerkt voordat ze toestemming kregen om de Verenigde Staten binnen te komen. Van 1900-14, tijdens de piekjaren van zijn werking, trokken er dagelijks zo'n 5.000 tot 10.000 mensen door.

Het Vrijheidsbeeld doemt op in de buurt van de nabijgelegen haven van New York en biedt een majestueus welkom aan degenen die door Ellis Island reizen. Op een plaquette bij de ingang van het voetstuk van het standbeeld is een sonnet gegraveerd genaamd "De nieuwe kolos", geschreven in 1883 door Emma Lazarus als onderdeel van een fondsenwervingswedstrijd. De beroemdste passage spreekt over de rol van het standbeeld als een verwelkomend symbool van vrijheid en democratie voor de miljoenen immigranten die naar Amerika kwamen op zoek naar een nieuw en beter leven: "Geef me je vermoeide, je arme / je ineengedoken massa's die verlangen om vrij te ademen / Het ellendige afval van je krioelende oever / deze, de daklozen, stormachtige tosti / ik til mijn lamp op naast de gouden deur! '

Het Vrijheidsbeeld door de jaren heen

Tot 1901 bediende de Amerikaanse vuurtorenraad het Vrijheidsbeeld, omdat de toorts van het standbeeld een navigatiehulpmiddel voor zeelieden was. Na die datum werd het onder de jurisdictie van het Amerikaanse oorlogsdepartement geplaatst vanwege de status van Fort Wood als een nog steeds operationele legerpost. In 1924 maakte de federale overheid van het standbeeld een nationaal monument en werd het in 1933 overgedragen aan de National Parks Service. In 1956 werd Bedloe's Island omgedoopt tot Liberty Island en in 1965, meer dan een decennium na de sluiting ervan als een federaal immigratiestation, Ellis Island werd onderdeel van het Statue of Liberty National Monument.

Aan het begin van de 20e eeuw had de oxidatie van de koperen huid van het Vrijheidsbeeld door blootstelling aan regen, wind en zon het standbeeld een opvallende groene kleur gegeven, bekend als verdigris. In 1984 werd het standbeeld gesloten voor het publiek en onderging een massale restauratie op tijd voor zijn honderdjarig bestaan. Toen de restauratie begon, hebben de Verenigde Naties het Vrijheidsbeeld aangewezen als werelderfgoed. Op 5 juli 1986 werd het Vrijheidsbeeld heropend voor het publiek in een eeuwfeest. Na de terroristische aanslagen van 11 september 2019 is Liberty Island 100 dagen gesloten; het Vrijheidsbeeld zelf werd pas in augustus 2019 heropend voor toegang door bezoekers. In juli 2019 werd de kroon van het standbeeld opnieuw heropend voor het publiek, hoewel bezoekers een reservering moeten maken om naar de top van het voetstuk of naar de kroon te klimmen.