Tammany Hall was een politieke organisatie in New York City die bijna twee eeuwen stand hield. Gevormd in 1789 in oppositie tegen de Federalistische Partij, weerspiegelde haar leiderschap vaak dat van het uitvoerend comité van de lokale Democratische Partij. Hoewel zijn populariteit voortkwam uit de bereidheid om de arme en immigrantenbevolking van de stad te helpen, werd Tammany Hall bekend vanwege beschuldigingen van corruptie tegen leiders zoals William M. "Boss" Tweed. De macht ervan nam af tijdens de ambtstermijn van burgemeester Fiorello La Guardia (1934-1945) in New York en de organisatie werd uitgestorven nadat John V. Lindsay aantrad in 1966.
Tammany Hall was een politieke macht in New York City vanaf het begin 1789 als een welwillende vereniging voor burgemeesterscampagnes in de jaren 1950. Vaak was haar leiderschap identiek aan het Uitvoerend Comité van de lokale Democratische partij, en het was een belangrijke of controlerende factie in de partij in 1821-1872 en 1905-1932. Key Tammany bazen door de jaren heen omvatten William M. Tweed, Richard F. Croker en Charles F. Murray.
Hoewel de naam synoniem was met corruptie voor velen, vloeide Tammany Hall's populariteit en uithoudingsvermogen voort uit haar bereidheid om de arme en immigrantenbevolking van de stad te helpen. Ierse immigranten dwongen Tammany Hall om hen toe te laten als leden in 1817, en de Ieren verloren daarna nooit hun band daarmee. Omdat Tammany in de jaren 1820 met succes vocht om de franchise uit te breiden tot alle blanke mannen zonder eigendom, was het populair bij de arbeidersklasse. Een nauwe band met de Democratische partij werd ook gesmeed in het Jacksoniaanse tijdperk.
Tammany's gedecentraliseerde organisatie stelde wijkleiders in staat om op te treden als pleitbezorgers voor individuen wanneer zij problemen hadden met de wet. Een strafrechter, bijvoorbeeld benoemd of in functie gehouden door Tammany Hall, moet aandachtig luisteren naar een lokale wijkleider die in een bepaalde zaak om een voorwaardelijke straf vraagt. Later zouden de honderden Tammany Hall-assistentie bij problemen of manden voedsel op vakantie hun dankbaarheid tonen aan de peilingen.
’Reform’ administraties haalden periodiek de macht uit de hal, maar vele jaren lang kwam het altijd weer terug. Toen kon anti-Tammany burgemeester Fiorello La Guardia (1934-1945), met de hulp van Franklin D. Roosevelt, de macht van de machine permanent verzwakken. Het behield echter enige kracht tot het burgemeesterschap van John V. Lindsay (1966-1973).
The Reader's Companion to American History. Eric Foner en John A. Garraty, redacteuren. Copyright © 1991 door Houghton Mifflin Harcourt Publishing Company. Alle rechten voorbehouden.
