Op 24 februari 1968 eindigt het Tet-offensief als Amerikaanse en Zuid-Vietnamese troepen de oude hoofdstad van Hue heroveren van communistische troepen. Hoewel de gevechten in Zuid-Vietnam nog een week voortduurden, was de strijd om Hue de laatste grote inzet van het offensief, waarbij communistische aanvallen plaatsvonden op alle grote steden van Zuid-Vietnam. In de nasleep van Tet keerde de publieke opinie in de Verenigde Staten zich resoluut tegen de oorlog in Vietnam.
Toen 1968 begon, het derde jaar van Amerikaanse grondtroepen vechten in de VS van Vietnam. militair leiderschap was er nog steeds van overtuigd dat een gunstig vredesakkoord spoedig zou worden opgelegd aan de Noord-Vietnamezen en hun bondgenoten in Zuid-Vietnam, de Viet Cong. Ondanks de toenemende roep in eigen land voor een onmiddellijke intrekking van de VS, was de regering van president Lyndon Johnson van plan om de druk op de communisten te handhaven door middel van verhoogde bombardementen en andere uitputtingsstrategieën. Generaal William Westmoreland, commandant van Amerikaanse operaties in Vietnam, beweerde duidelijk "het licht aan het einde van de tunnel" te zien, en Johnson hoopte dat de geschokte communisten spoedig uit de jungle naar de onderhandelingstafel zouden strompelen.
Op 30 januari 1968 lanceerden de Viet Cong en Noord-Vietnamezen echter hun massale Tet-offensief in heel Zuid-Vietnam. Het was de eerste dag van Tet’Vietnam's nieuwe maanjaar en de belangrijkste feestdag en veel Zuid-Vietnamese soldaten, die een onofficiële wapenstilstand verwachtten, waren naar huis gegaan. De Viet Cong stond bekend om de guerrilla-tactiek en had nog nooit een offensief op deze schaal gelanceerd; bijgevolg werden Amerikaanse en Zuid-Vietnamese troepen volledig verrast.
Op de eerste dag van het offensief veroverden tienduizenden Viet Cong-soldaten, ondersteund door Noord-Vietnamese troepen, de vijf grootste steden van Zuid-Vietnam, tientallen kleinere steden en dorpen, en een aantal Amerikaanse en Zuid-Vietnamese bases. De Viet Cong sloeg toe in de hoofdstad van Saigon, Zuid-Vietnam en viel zelfs de Amerikaanse ambassade daar aan, en gedurende enkele uren. De actie werd betrapt door Amerikaanse nieuwsbemanningen, die ook de brutale spontane straatuitvoering van een Viet Cong-rebel door een Zuid-Vietnamese militaire functionaris vastlegden.
Toen de VS en Zuid-Vietnamezen vochten om de controle over Saigon terug te winnen, vielen de steden Hue, Dalat, Kontum en Quangtri in handen van de communisten. Amerikaanse en Zuid-Vietnamese troepen heroverden de meeste van deze steden binnen een paar dagen, maar Hue werd fel betwist door de communistische soldaten die het bezetten. Na 26 dagen van kostbare huis-aan-huis gevechten, werd de Zuid-Vietnamese vlag opnieuw opgeheven boven Hue op 24 februari en kwam er een einde aan het Tet-offensief. Tijdens de communistische bezetting van Hue werden talloze Zuid-Vietnamese regeringsfunctionarissen en burgers afgeslacht en veel burgers stierven in Amerikaanse bombardementen die voorafgingen aan de bevrijding van de stad.
In veel opzichten was het Tet-offensief een militaire ramp voor de communisten: ze leden 10 keer meer slachtoffers dan hun vijand en verzuimden de gebieden te veroveren die in de openingsdagen van het offensief waren veroverd. Ze hadden gehoopt dat het offensief een populaire opstand tegen de regering van Zuid-Vietnam en de aanwezigheid van Amerikaanse troepen zou ontbranden. Dit gebeurde niet. Bovendien was de Viet Cong, die voor het eerst in de oorlog naar buiten was gekomen, vrijwel uitgeroeid. Omdat het Tet-offensief de VS echter verpletterde op een dreigend einde van het conflict, heeft het de Amerikaanse militaire missie in Vietnam een fatale slag toegebracht.
In de nasleep van Tet werd president Johnson aan alle kanten onder vuur genomen voor zijn Vietnam-beleid. Generaal Westmoreland vroeg 200.000 meer troepen om de communisten te overweldigen, en een nationale opschudding volgde nadat dit verzoek werd onthuld, waardoor Johnson werd gedwongen Westmoreland terug te roepen naar Washington. Op 31 maart kondigde Johnson aan dat de Verenigde Staten zouden beginnen met de-escalatie in Vietnam, het bombardement op Noord-Vietnam stoppen en een vredesakkoord zoeken om het conflict te beëindigen. In dezelfde toespraak kondigde hij ook aan dat hij geen herverkiezing van het presidentschap zou zoeken, daarbij verwijzend naar wat hij als zijn verantwoordelijkheid beschouwde bij het creëren van de nationale divisie over Vietnam.
