Inhoud

• The Mafia on the Rise
• Oorlog verklaren tegen de maffia, de jaren 1950 en 1960
• Taking Down the Mafia, The 1970s & Beyond

De maffia is gevestigd in Italië en de VS en is een netwerk van georganiseerde misdaadgroepen die actief zijn in een reeks onderwereldondernemingen, van drugshandel tot moord. De maffia evolueerde door de eeuwen heen op Sicilië, een eiland buiten de zuidpunt van Italië dat tot 1861 werd geregeerd door een lijn van buitenlandse indringers. Sicilianen groepeerden zich in groepen om zichzelf te beschermen; tegen de 19e eeuw ontstonden sommige van deze groepen als privélegers die beschermgeld van landeigenaars afpersden en evolueerden naar de criminele onderneming die tegenwoordig bekend staat als de Siciliaanse maffia. De Amerikaanse maffia, een afzonderlijke entiteit, kwam aan de macht in het verbodstijdperk van de jaren 1920 en bloeide snel. Tegen het einde van de 20e eeuw brachten anti-racketeering-wetten en andere technieken echter hooggeplaatste mobsters ten val, zowel in Italië als in de Verenigde Staten. Tegen het begin van de 21e eeuw was de maffia verzwakt, maar deze is nog steeds niet uit de handel geraakt.

The Mafia on the Rise

Tegen het einde van de 19e eeuw bloeiden criminele bendes die bekend waren geworden als de maffia, op door gebruik te maken van geweld en intimidatie om beschermgeld van landeigenaren en kooplieden te verkrijgen. Tegen de jaren 1920 stond de Siciliaanse maffia voor een uitdaging van premier Benito Mussolini (1883-1945), die in 1922 aan de macht kwam. Mussolini beschouwde de maffia als een bedreiging voor zijn fascistische regime en lanceerde een brutale onderdrukking waarin meer dan een duizend vermoedelijke maffiosi werden veroordeeld en in de gevangenis gegooid. (Sommige Italiaanse gangsters ontsnapten naar de Verenigde Staten, waar ze betrokken raakten bij de bootleg-drankbranche en de ontluikende Amerikaanse maffia.) Na de Tweede Wereldoorlog rees de maffia weer op, terwijl door de mob gesteunde bouwbedrijven probeerden de bouw van de jaren 1950 op Sicilië te domineren .

Wist je dat? Al Capone, hoofd van de georganiseerde misdaad in Chicago in de jaren 1920 en betrokken bij alles van illegaal gokken tot moord, werd uiteindelijk ten val gebracht door een veroordeling uit 1931 voor belastingontduiking. Capone kwam in 1939 uit de gevangenis, te ziek om terug te keren naar zijn criminele leven. Hij stierf in 1947 op 48-jarige leeftijd.

In de Verenigde Staten ontwikkelde de maffia zich als een afzonderlijke entiteit tijdens het verbodstijdperk van de jaren 1920, toen Italiaans-Amerikaanse buurtbendes veranderden in geavanceerde criminele ondernemingen door hun succes in de illegale drankhandel. In 1931 bedacht gangster Lucky Luciano (1897-1962) de oprichting van de Commissie, die zou dienen als een centraal bestuursorgaan voor de meer dan 20 Italiaans-Amerikaanse criminele groepen of families, die dan in de Verenigde Staten actief zijn.

Nadat het verbod in 1933 werd ingetrokken, ging de Amerikaanse maffia verder dan bootlegging en verschanste ze zich in een reeks illegale ondernemingen, van drugshandel tot het aangaan van leningen, terwijl ook vakbonden en legitieme bedrijven zoals de bouw, de handel aan het water en het kledingstuk in New York werden geïnfiltreerd industrie. Tegen het midden van de 20e eeuw waren er 24 bekende misdaadfamilies actief in steden in het hele land, bestaande uit ongeveer 5.000 "gemaakte" of geïnduceerde leden en duizenden medewerkers. De hoofdstad van de georganiseerde misdaad in Amerika was New York City, met vijf grote maffia-families. Hoewel de illegale activiteiten van deze misdaadfamilies bekend waren bij wetshandhavingsinstanties, waren ze niet effectief in het stoppen van de groei van de maffia, deels omdat gangmakers vaak ambtenaren en bedrijfsleiders afbetaalden en getuigen en jury's omgekocht of geïntimideerd.

Oorlog verklaren tegen de maffia, de jaren 1950 en 1960

In de vroege jaren 1950 startte Estes Kefauver (1903-1963), een Amerikaanse senator uit Tennessee, een onderzoek naar de georganiseerde misdaad en hield hij openbare hoorzittingen op televisie die de eerste keer vertegenwoordigden dat enig deel van de federale overheid het bestaan ​​van de Amerikaanse maffia publiekelijk erkende. Onder verwijzing naar een gebrek aan specifiek bewijsmateriaal hebben de FBI en andere wetshandhavingsinstanties echter, samen met het Congres, geen substantiële actie ondernomen. Toen, in 1957, overviel de politie in het kleine stadje Apalachin, een stadje in New York, een bijeenkomst van meer dan 60 gangsters uit het hele land. In de nasleep van de inval kon de regering het bestaan ​​van de maffia niet langer negeren of erop staan ​​dat Italiaans-Amerikaanse misdaadbendes alleen op lokaal niveau opereerden.

Begin jaren zestig voerde de Amerikaanse procureur Robert Kennedy (1925-1968) de overheidsinspanningen op om de georganiseerde misdaad en corruptie in vakbonden te bestrijden. Een van de belangrijkste doelen van Kennedy was Jimmy Hoffa (1913-1975), het hoofd van de miljoen-plus-lid Teamsters-unie. Kennedy oefende ook druk uit op FBI-directeur J. Edgar Hoover, die traag was geweest met het najagen van de maffia, om de inspanningen van zijn bureau tegen gangsters te intensiveren. De FBI, wiens onderzoekers tot dan toe weinig kennis hadden van de activiteiten van de maffia, begon een elektronisch spionageprogramma dat waardevolle informatie opleverde. Een andere belangrijke ontwikkeling kwam in 1963, toen veroordeelde New Yorkse gangster Joseph Valachi de heilige stiltecode van de maffia, of omerta, brak en een overheidsinformant werd die voor het eerst details onthulde en bevestigde over de structuur en gebruiken van de maffia.

Taking Down the Mafia, The 1970s & Beyond

Vanaf het laatste deel van de 20e eeuw begon de regering haar oorlog tegen de maffia te winnen. In 1970 keurde het Congres de wet Racketeer Influenced and Corrupt Organisations (RICO) goed, die een van de krachtigste instrumenten bleek te zijn die werd gebruikt om gangsters neer te halen, omdat het de regering toestond om “criminele ondernemingen op een breed front aan te vallen en hen te ontdoen van hun leiderschap en bronnen van zowel illegale als legitieme inkomsten in één massale vervolging, ”volgens een rapport uit 1992 in Congressional Quarterly. In de jaren tachtig en negentig werden RICO-wetten gebruikt om hooggeplaatste mobsters te veroordelen, die in het verleden vervolging hadden kunnen voorkomen. (Soortgelijke wetten waren effectief in het produceren van massale veroordelingen in Italië in deze tijd.) Sommige maffiosi, geconfronteerd met lange gevangenisstraffen, kozen ervoor om te getuigen tegen collega-gangsters in ruil voor een plaats in het getuigenbeschermingsprogramma. Bovendien daalde het maffia-lidmaatschap in de VS als insulaire Italiaans-Amerikaanse buurten, ooit een traditionele wervingsplaats voor gangsters, onderging demografische verschuivingen en werd meer opgenomen in de samenleving.

Tegen het begin van de 21e eeuw was de Amerikaanse maffia een schaduw van zichzelf en de FBI was begonnen met het afsnijden van middelen voor onderzoek naar de georganiseerde misdaad. Terwijl criminaliteitsfamilies in New York en Chicago, de al lang bestaande centra van maffia-activiteit, waren gehavend maar niet failliet waren gegaan, waren veel criminele clans rond de rest van de VS in verwarring of op het punt van uitsterven, volgens de New York Times journalist en onderzoeker van georganiseerde misdaad Selwyn Raab. In Italië bleven de wetshandhavingsinstanties ook vooruitgang boeken tegen de georganiseerde misdaad. De maffia blijft echter daar en in de Verenigde Staten actief, waar ze nog steeds betrokken is bij enkele van haar traditionele activiteiten, waaronder het lenen van leningen en illegaal gokken. Tegelijkertijd is de greep op vakbonden en industrieën zoals de bouw verzwakt, maar niet geëlimineerd. Het bijdragen aan het voortbestaan ​​van de maffia kan zijn dat na 11 september 2019, terroristische aanslagen op Amerika, aanzienlijke middelen voor georganiseerde misdaad zijn verschoven naar terrorismebestrijdingswerk.