Inhoud

• De Britten in New York City
• De gevangenisschepen
• Voorwaarden aan boord van de HMS Jersey
• De doden eren

Een van de meest gruwelijke hoofdstukken in het verhaal van Amerika's strijd voor onafhankelijkheid van Groot-Brittannië vond plaats in de wateren bij New York Harbor, vlakbij de huidige locatie van de Brooklyn Navy Yard. Van 1776 tot 1783 gebruikten de Britse troepen die New York bezetten verlaten of buiten gebruik gestelde oorlogsschepen die net voor de kust waren verankerd om die soldaten, matrozen en burgers vast te houden die ze in de strijd hadden gevangen of gearresteerd op het land of op zee (veel voor het weigeren een eed af te leggen van trouw aan de Britse kroon). Ongeveer 11.000 gevangenen stierven in de loop van de oorlog aan boord van de gevangenisschepen, velen aan ziekte of ondervoeding. Veel van deze waren gevangenen van de beruchte HMS Jersey, die de bijnaam "Hell" verdiende vanwege zijn inhumane omstandigheden en het obsceen hoge sterftecijfer van zijn gevangenen.

De Britten in New York City

Midden 1776, in de eerste maanden van de revolutieoorlog, stuurde de Britse regering generaal William Howe naar New York met ongeveer 34.000 troepen en een grote vloot. Howe was bevoegd om met de Amerikanen over vrede te onderhandelen; toen deze onderhandelingen mislukten, viel hij Long Island binnen en versloeg hij de rebellen van generaal George Washington op 27 augustus. In een kritieke wending van het lot, kon het leger van Washington ontsnappen over de East River onder dekking van mist, en de Britse vloot was niet in staat om ze na te jagen vanwege ongunstige wind.

Wist je dat? Het aantal aanhangers van de patriottische zaak (ongeveer 11.000 of meer) die aan boord van de HMS Jersey en andere Britse gevangenisschepen stierven, is veel groter dan het aantal waarvan wordt aangenomen dat het tijdens de strijd in de Amerikaanse strijdkrachten (ongeveer 4.500) is gedood van de revolutionaire oorlog.

Half september vielen Howe's Redcoats Manhattan binnen, duwden Washington en zijn mannen tegen oktober van het eiland en versloeg hen later die maand in White Plains. Hoewel continentale troepen die winter terugkwamen met overwinningen in Trenton en Princeton, zouden de Britten New York bezetten voor de rest van de oorlog, met hun troepen pas in november 1783 vertrokken.

De gevangenisschepen

Tijdens hun bezetting hebben Britse troepen duizenden soldaten en burgers gevangen genomen of gearresteerd, sommige na veldslagen gevochten rond New York en sommige voor het simpelweg weigeren om trouw aan de Kroon te zweren. Bovendien had de Continentale overheid een aantal particuliere, gewapende schepen gemachtigd om namens de patriottische zaak te dienen; ongeveer 55.000 Amerikaanse zeelieden zouden uiteindelijk als koopvaardij of kapitein dienen. Wanneer de Britten deze kapers gevangen namen, gaven ze hen de keuze om zich bij de Royal Navy aan te sluiten of naar de gevangenis te gaan.

De ruimte in Britse gevangenissen op het land was snel op en de Britten begonnen gevangenen te huisvesten aan boord van de verlaten of buiten gebruik gestelde oorlogsschepen verankerd in Wallabout Bay, het kleine deel van Upper New York Bay gelegen aan de noordwestelijke kust van de stad (nu deelgemeente) van Brooklyn ( tussen de huidige Williamsburg en Manhattan Bridge). De schepen waren overvol en de omstandigheden aan boord waren onmenselijk. Voedsel en water waren schaars en ziekten, waaronder pokken, liepen hoog op.

Voorwaarden aan boord van de HMS Jersey

Het meest beruchte Britse gevangenisschip was het HMS Jersey of Old Jersey, door zijn gevangenen eenvoudigweg 'Hel' genoemd. Meer dan 1.000 mannen werden aan boord gehouden op elk moment en ongeveer een dozijn stierven elke nacht aan ziekten zoals pokken, dysenterie, tyfus en gele koorts, evenals door de gevolgen van honger en marteling. Zelfs na de Britse overgave in Yorktown eind 1781 werden gevangenen aan boord van de Jersey en andere schepen gehouden tot de oorlog formeel eindigde in 1783. Aan het einde van de oorlog waren er slechts 1.400 overlevenden onder de gevangenen van de gehele vloot van gevangenisschepen, en op zijn minst Van 1776 tot 1783 stierven 11.000 mannen en jongens aan boord van de schepen.

Toen de nieuwe Amerikaanse marine Wallabout Bay bezet en de Brooklyn Navy Yard op de slikken vlak bij de kust begon uit te breiden, vonden ze de overblijfselen van duizenden die waren omgekomen aan boord van de Britse gevangenisschepen. Deze overblijfselen werden verzameld en begraven op het terrein van een nabijgelegen landgoed, in de hoop een permanente rustplaats en gedenkteken te bouwen voor de nobele dienst en het offer van deze mannen.

De doden eren

Tegen het einde van de 19e eeuw was het eerste monument dat werd gebouwd ter ere van hen die stierven op de gevangenisschepen aan Hudson Avenue in de wijk Vinegar Hill, bekend als Vinegar Hill, in verval geraakt en er werden plannen gemaakt om een ​​nieuw monument te bouwen in Fort Greene in Brooklyn Park, een nieuwe openbare ruimte ontworpen door Frederick Law Olmsted en Calvert Vaux (de landschapsarchitecten achter Central Park). Tegen het einde van de eeuw werden fondsen opgehaald en het architectenbureau McKim, Meade en White kregen de opdracht om het monument zelf te ontwerpen.

In 1908 wijdde president William Howard Taft het Prison Ship Martyrs Monument (ook wel het Soldiers and Sailors Monument genoemd), een obelisk die ongeveer 150 voet hoog staat in het centrum van Fort Greene Park, op de voormalige locatie van het Fort Putnam uit het revolutionaire oorlogstijdperk . Onder het monument was een crypte met 20 doodskisten met botfragmenten van de duizenden die stierven op de Jersey en andere gevangenisschepen.