Inhoud
- THOMAS PAINE'S VROEGE JAAR
- PAINE EMIGRATEERT NAAR AMERIKA
- GEZOND VERSTAND
- 'DIT ZIJN DE TIJDEN DIE DE ZIELEN VAN MENSEN PROBEREN'
- POLITIEKE CARRIÈRE VAN THOMAS PAINE
- Mensenrechten
- AANVALLENDE GEORGE WASHINGTON
- DE LEEFTIJD
- THOMAS PAINE'S LAATSTE JAAR
- PAINE'S BLIJFT
- BRONNEN
Thomas Paine was een in Engeland geboren politieke filosoof en schrijver die revolutionaire doelen in Amerika en Europa ondersteunde. Gepubliceerd in 1776 onder internationale erkenning, Gezond verstand was het eerste pamflet dat de Amerikaanse onafhankelijkheid bepleitte. Na het schrijven van de De Amerikaanse crisis papieren tijdens de Revolutionaire Oorlog keerde Paine terug naar Europa en bood daarmee een aangrijpende verdediging van de Franse Revolutie aan Mensenrechten. Zijn politieke opvattingen leidden tot een verblijf in de gevangenis; na zijn vrijlating produceerde hij zijn laatste grote essay, The Age of Reason, een controversiële kritiek op geïnstitutionaliseerde religie en christelijke theologie.
THOMAS PAINE'S VROEGE JAAR
Thomas Paine werd geboren op 29 januari 1737 in Norfolk, Engeland, de zoon van een Quaker-korsetmaker en zijn oudere Anglicaanse vrouw.
Paine ging in de leer voor zijn vader, maar droomde van een marinecarrière en probeerde op 16-jarige leeftijd een schip aan te melden dat Het verschrikkelijke, onder bevel van iemand genaamd Captain Death, maar de vader van Paine kwam tussenbeide.
Drie jaar later trad hij toe tot de bemanning van het privéschip Koning van Pruisen, die gedurende één jaar diende tijdens de Zevenjarige Oorlog.
PAINE EMIGRATEERT NAAR AMERIKA
In 1768 begon Paine te werken als accijnsofficier aan de kust van Sussex. In 1772 schreef hij zijn eerste pamflet, een argument dat de werkklachten van zijn collega-accijnzen opspoorde. Paine gaf 4.000 exemplaren uit en verspreidde deze onder leden van het Britse parlement.
In 1774 ontmoette Paine Benjamin Franklin, die naar verluidt Paine heeft overgehaald om naar Amerika te emigreren en Paine een introductiebrief bezorgde. Drie maanden later was Paine op een schip naar Amerika, bijna dood aan een aanval van scheurbuik.
Paine vond onmiddellijk werk in de journalistiek toen hij in Philadelphia aankwam, waar hij hoofdredacteur van werd Philadelphia Magazine.
Hij schreef in het tijdschrift 'onder de pseudoniemen' Amicus 'en' Atlanticus 'en bekritiseerde de Quakers voor hun pacifisme en onderschreef een systeem vergelijkbaar met sociale zekerheid.
GEZOND VERSTAND
Het beroemdste pamflet van Paine, Gezond verstand, werd voor het eerst gepubliceerd op 10 januari 1776 en verkocht onmiddellijk zijn duizend edities. Tegen het einde van dat jaar waren 150.000 exemplaren 'een enorme hoeveelheid voor zijn tijd' uitgegeven en verkocht. (Het blijft er vandaag.)
Gezond verstand wordt gecrediteerd als het spelen van een cruciale rol in het overtuigen van kolonisten om wapens tegen Engeland op te nemen. Daarin betoogt Paine dat een representatieve regering superieur is aan een monarchie of andere regeringsvormen die gebaseerd zijn op aristocratie en erfelijkheid.
Het pamflet bleek zo invloedrijk dat John Adams naar verluidt verklaarde: "Zonder de pen van de auteur van Gezond verstand, het zwaard van Washington zou tevergeefs zijn opgeheven. '
Paine beweerde ook dat de koloniën moesten breken met Engeland om te overleven en dat er nooit een beter moment in de geschiedenis zou zijn om dat te laten gebeuren. Hij betoogde dat Amerika gerelateerd was aan Europa als geheel, niet alleen aan Engeland, en dat het vrij moest handelen met landen als Frankrijk en Spanje.
'DIT ZIJN DE TIJDEN DIE DE ZIELEN VAN MENSEN PROBEREN'
Toen de Revolutionaire Oorlog begon, nam Paine dienst en ontmoette generaal George Washington, onder wie Paine diende.
De verschrikkelijke toestand van de troepen van Washington in de winter van 1776 bracht Paine ertoe een reeks inspirerende pamfletten te publiceren De Amerikaanse crisis, die begint met de beroemde regel 'Dit zijn de tijden waarin de ziel van mannen wordt beproefd'.
POLITIEKE CARRIÈRE VAN THOMAS PAINE
Vanaf april 1777 werkte Paine twee jaar als secretaris van de Congressional Committee for Foreign Affairs en werd vervolgens de bediende voor de Pennsylvania Assembly aan het einde van 1779.
In maart 1780 keurde de vergadering een afschaffingshandeling goed die 6.000 slaven bevrijdde, waaraan Paine de preambule schreef.
Paine verdiende niet veel geld met zijn overheidswerk en geen geld met zijn pamfletten 'ondanks hun ongekende populariteit' en in 1781 benaderde hij Washington voor hulp. Washington deed tevergeefs een beroep op het Congres en ging zo ver dat hij alle deelnemende staten smeekte om Paine een beloning voor zijn werk te betalen.
Slechts twee staten waren het erover eens: New York schonk Paine een huis en een landgoed van 277 hectare in New Rochelle, terwijl Pennsylvania hem een kleine geldelijke vergoeding gaf.
Mensenrechten
Paine publiceerde zijn boek Mensenrechten in twee delen in 1791 en 1792, een weerlegging van het schrijven van de Ierse politieke filosoof Edmund Burke en zijn aanval op de Franse revolutie, waarvan Paine een voorstander was.
Paine reisde naar Parijs om toezicht te houden op een Franse vertaling van het boek in de zomer van 1792. Paine's bezoek ging gepaard met de verovering van Louis XVI en hij was getuige van de terugkeer van de vorst naar Parijs.
Paine zelf werd bedreigd met executie door op te hangen toen hij werd aangezien voor een aristocraat, en hij raakte al snel in overtreding van de Jacobijnen, die uiteindelijk over Frankrijk regeerden tijdens het bewind van terreur, de bloedigste en meest tumultueuze jaren van de Franse revolutie.
In 1793 werd Paine gearresteerd wegens verraad vanwege zijn verzet tegen de doodstraf, met name het massale gebruik van de guillotine en de executie van Louis XVI. Hij werd vastgehouden in Luxemburg, waar hij begon te werken aan zijn volgende boek, The Age of Reason.
AANVALLENDE GEORGE WASHINGTON
Vrijgelaten in 1794, mede dankzij de inspanningen van president James Monroe, raakte Paine ervan overtuigd dat George Washington had samengewerkt met de Franse revolutionaire politicus Maximilien de Robespierre om Paine gevangen te zetten.
Als vergelding publiceerde Paine zijn 'Brief aan George Washington' waarin hij zijn voormalige vriend aanviel en hem beschuldigde van fraude en corruptie in het leger en als president.
Maar Washington was nog steeds erg populair en de brief verminderde de populariteit van Paine in Amerika. De Federalisten gebruikten de brief in beschuldigingen dat Paine een hulpmiddel was voor Franse revolutionairen die ook probeerden de nieuwe Amerikaanse regering omver te werpen.
DE LEEFTIJD
Paine's tweedelige verhandeling over religie, The Age of Reason, werd gepubliceerd in 1794 en 1795, met een derde deel dat in 1802 verscheen.
Het eerste deel functioneert als een kritiek op de christelijke theologie en de georganiseerde religie ten gunste van de rede en wetenschappelijk onderzoek. Hoewel vaak aangezien als een atheïst, The Age of Reason is eigenlijk een pleitbezorger van deïsme en een geloof in God.
Het tweede deel is een kritische analyse van het Oude Testament en het Nieuwe Testament van de Bijbel, waarbij de goddelijkheid van Jezus Christus in twijfel wordt getrokken.
Direct na het debacle in Washington echter The Age of Reason betekende het einde van Paine's geloofwaardigheid in de Verenigde Staten, waar hij grotendeels werd veracht.
THOMAS PAINE'S LAATSTE JAAR
Tegen 1802 kon Paine naar Baltimore varen. Welkom bij president Thomas Jefferson, die hij in Frankrijk had ontmoet, was Paine een terugkerende gast in het Witte Huis.
Toch hekelden kranten hem en werd hem soms de dienst geweigerd. Een minister in New York werd ontslagen omdat hij de hand schudde met Paine.
In 1806 werkte Paine, ondanks de slechte gezondheid, aan het derde deel van zijn Leeftijd van de redenen ook een kritiek op bijbelse profetieën genoemd Een essay over droom.
Paine stierf op 8 juni 1809 in New York City en werd begraven op zijn eigendom in New Rochelle. Op zijn sterfbed vroeg zijn arts hem of hij Jezus Christus wilde aanvaarden voordat hij stierf. "Ik wil daar niet over geloven," antwoordde Paine voordat hij zijn laatste adem uitademde.
PAINE'S BLIJFT
De overblijfselen van Paine werden in 1819 gestolen door de Britse radicale krantenman William Cobbett en verscheept naar Engeland om Paine een waardiger begrafenis te geven. De botten van Paine werden ontdekt door douane-inspecteurs in Liverpool, maar mochten er doorheen.
Cobbett beweerde dat zijn plan was om de botten van Paine te tonen om geld in te zamelen voor een goed gedenkteken. Hij maakte ook sieraden gemaakt met haar verwijderd uit de schedel van Paine voor fondsenwerving.
Cobbett bracht enige tijd in Newgate Prison door en na kort getoond te zijn, belandden de botten van Paine in de kelder van Cobbett tot hij stierf. Landgoedveilers weigerden menselijke resten te verkopen en de botten werden moeilijk te traceren.
Geruchten over de verblijfplaats van de overblijfselen ontspruiten door de jaren heen met weinig of geen validatie, waaronder een Australische zakenman die beweerde de schedel in de jaren negentig te kopen.
In 2019 lanceerde de stad New Rochelle een poging om de overblijfselen te verzamelen en Paine een laatste rustplaats te geven. De Thomas Paine National Historical Association in New Rochelle beweert bezit te hebben van hersenfragmenten en haarlokken.
BRONNEN
Thomas Paine. Jerome D. Wilson en William F. Ricketson.
Thomas Paine. A.J. Ayer.
The Trouble With Tom: The Strange Afterlife and Times of Thomas Paine. Paul Collins.
Rehabilitatie van Thomas Paine, Bit van Bony Bit. The New York Times.
