Op deze dag vraagt ​​de Duitse generaal Friedrich von Paulus, opperbevelhebber van het Duitse 6e leger in Stalingrad, dringend toestemming aan Adolf Hitler om zijn positie daar over te geven, maar Hitler weigert.

De Slag om Stalingrad begon in de zomer van 1942, toen Duitse troepen de stad, een groot industrieel centrum en een gewaardeerde strategische coup aanvielen. Maar ondanks herhaalde pogingen en de Sovjets half oktober bijna naar de Wolga te hebben geduwd en Stalingrad omcirkeld te hebben, kon het 6e leger, onder Paulus, en een deel van het 4e Panzer-leger niet voorbij de adamantijnse verdediging van het 62e Sovjet-leger breken.

Verminderende hulpbronnen, partijdige guerrillaaanvallen en de wreedheid van de Russische winter begonnen hun tol te eisen op de Duitsers. Op 19 november deden de Sovjets hun zet en lanceerden een tegenoffensief dat begon met een massaal artilleriebombardement op de Duitse positie. De Sovjets vielen vervolgens de zwakste schakel in de Duitse onervaren Roemeense troepen aan. Vijfenzestigduizend werden uiteindelijk door de Sovjets gevangen genomen.

De Sovjets maakten vervolgens een gewaagde strategische beweging, omsingelden de vijand en lanceerden tegelijkertijd tangbewegingen vanuit het noorden en het zuiden, zelfs terwijl de Duitsers Stalingrad omsingelden. De Duitsers hadden zich moeten terugtrekken, maar Hitler zou het niet toestaan. Hij wilde dat zijn legers stand hielden totdat ze konden worden versterkt. Tegen de tijd dat die nieuwe troepen in december arriveerden, was het te laat. De Sovjet-positie was te sterk en de Duitsers waren uitgeput.

Tegen 24 januari hadden de Sovjets het laatste vliegveld van Paulus overschreden. Zijn positie was onhoudbaar en overgave was de enige hoop om te overleven. Hitler zou er niets van horen: "Het 6e leger zal zijn posities behouden tot de laatste man en de laatste ronde." Paulus hield stand tot 31 januari, toen hij zich uiteindelijk overgaf. Van de meer dan 280.000 mannen onder het commando van Paulus was de helft al dood of stervende, ongeveer 35.000 waren geëvacueerd van het front en de resterende 91.000 werden naar Sovjet krijgsgevangenkampen getrokken. Paulus is uiteindelijk helemaal uitverkocht aan de Sovjets, heeft zich aangesloten bij het Nationaal Comité voor Vrij Duitsland en spoorde Duitse troepen aan zich over te geven. Getuigen in Neurenberg voor de Sovjets, hij werd vrijgelaten en bracht de rest van zijn leven door in Oost-Duitsland.