Inhoud

• Manifest bestemming
• Westwaartse uitbreiding en slavernij
• Westwaartse uitbreiding en de Mexicaanse oorlog
• Westwaartse uitbreiding en het compromis van 1850
• Bloeden Kansas

In 1803 kocht president Thomas Jefferson het grondgebied van Louisiana van de Franse regering voor $ 15 miljoen. De aankoop in Louisiana strekte zich uit van de Mississippi tot de Rocky Mountains en van Canada tot New Orleans en verdubbelde de omvang van de Verenigde Staten. Voor Jefferson was uitbreiding naar het westen de sleutel tot de gezondheid van de natie: hij geloofde dat een republiek afhankelijk was van een onafhankelijke, deugdzame burger om te overleven, en dat onafhankelijkheid en deugd hand in hand gingen met grondbezit, met name het eigendom van kleine boerderijen. ("Degenen die op aarde werken," schreef hij, "zijn het uitverkoren volk van God.") Om voldoende land te verschaffen om deze ideale populatie van deugdzame vrouwen te onderhouden, zouden de Verenigde Staten moeten blijven uitbreiden. De westelijke expansie van de Verenigde Staten is een van de bepalende thema's van de 19e-eeuwse Amerikaanse geschiedenis, maar het is niet alleen het verhaal van Jefferson's groeiende 'imperium van vrijheid'. Integendeel, zoals een historicus schrijft, in de zes decennia daarna de Louisiana Purchase, uitbreiding naar het westen "vernietig de republiek bijna."

Manifest bestemming

Tegen 1840 woonde bijna 7 miljoen Amerikanen 40 procent van de bevolking van het land in het trans-Appalachian Westen.De meeste van deze mensen hadden hun huizen in het Oosten verlaten op zoek naar economische kansen. Net als Thomas Jefferson associeerden veel van deze pioniers westwaartse migratie, landeigendom en landbouw met vrijheid. In Europa vormden grote aantallen fabrieksarbeiders een afhankelijke en schijnbaar permanente arbeidersklasse; in de Verenigde Staten bood de westelijke grens daarentegen de mogelijkheid van onafhankelijkheid en opwaartse mobiliteit voor iedereen.

Wist je dat? In 1853 voegde de Gadsden Aankoop ongeveer 30.000 vierkante mijlen Mexicaans grondgebied toe aan de Verenigde Staten en legde de grenzen vast van de "onderste 48" waar ze nu zijn.

In 1845 gaf een journalist genaamd John O'Sullivan een naam aan het idee dat vele pioniers naar de westelijke grens hielp trekken. Migratie naar het westen was een essentieel onderdeel van het republikeinse project, betoogde hij, en het was de 'manifeste bestemming' van de Amerikanen om het 'grote experiment van vrijheid' naar de rand van het continent te brengen: 'zich verspreiden en het hele die de Voorzienigheid ons heeft gegeven, 'schreef O'Sullivan. Het voortbestaan ​​van de Amerikaanse vrijheid hing ervan af.

Westwaartse uitbreiding en slavernij

Ondertussen overschaduwde de vraag of slavernij al dan niet zou worden toegestaan ​​in de nieuwe westerse staten elk gesprek over de grens. In 1820 had het compromis van Missouri geprobeerd deze vraag op te lossen: het had Missouri tot de unie toegelaten als een slavenstaat en Maine als een vrije staat, met behoud van het fragiele evenwicht in het Congres. Belangrijker nog, het had bepaald dat slavernij in de toekomst ten noorden van de zuidelijke grens van Missouri (de parallel van 36º30 ’) in de rest van de Louisiana Purchase zou worden verboden.

Het compromis van Missouri was echter niet van toepassing op nieuwe gebieden die geen deel uitmaakten van de Louisiana Purchase, en dus bleef de kwestie van de slavernij toenemen naarmate de natie zich uitbreidde. De zuidelijke economie werd steeds afhankelijker van 'King Cotton' en het systeem van dwangarbeid dat dit in stand hield. Ondertussen geloofden steeds meer noorderlingen dat de uitbreiding van de slavernij hun eigen vrijheid aantastte, zowel als de meerderheid van de pro-slavernij in het Congres die hun belangen niet scheen te vertegenwoordigen, en als yoman-boeren. Ze hadden niet noodzakelijkerwijs bezwaar tegen de slavernij zelf, maar ze hadden een hekel aan de manier waarop de uitbreiding ervan leek te interfereren met hun eigen economische kansen.

Westwaartse uitbreiding en de Mexicaanse oorlog

Ondanks dit sectionele conflict bleven Amerikanen in de jaren nadat het compromis van Missouri werd aangenomen, naar het westen migreren. Duizenden mensen staken de Rockies over naar het Oregon Territory, dat toebehoorde aan Groot-Brittannië, en duizenden anderen trokken naar de Mexicaanse gebieden Californië, New Mexico en Texas. In 1837 sloten Amerikaanse kolonisten in Texas zich aan bij hun Tejano-buren (Texanen van Spaanse origine) en werden onafhankelijk van Mexico. Ze hebben een verzoekschrift ingediend om als slavenstaat lid te worden van de Verenigde Staten.

Dit beloofde het zorgvuldige evenwicht dat het compromis van Missouri had bereikt te verstoren, en de annexatie van Texas en andere Mexicaanse gebieden werd pas een politieke prioriteit totdat de enthousiast expansieve katoenplanter James K. Polk in 1844 tot president werd gekozen. Dankzij de manoeuvrerend van Polk en zijn bondgenoten, trad Texas in februari 1846 toe tot de unie als een slavenstaat; in juni, na onderhandelingen met Groot-Brittannië, trad Oregon toe als een vrije staat.

Diezelfde maand verklaarde Polk de oorlog tegen Mexico en beweerde (vals) dat het Mexicaanse leger "ons grondgebied was binnengevallen en Amerikaans bloed op Amerikaanse bodem had vergoten." De oorlog bleek relatief impopulair te zijn, deels omdat veel noorderlingen bezwaar maakten tegen wat ze zagen als een oorlog om de "slaveocratie" uit te breiden. In 1846 voegde het congreslid David Wilmot uit Pennsylvania een voorwaarde toe aan een wetsvoorstel voor oorlogskredieten, waarin werd verklaard dat slavernij in geen enkel deel van het Mexicaanse grondgebied zou mogen worden toegestaan ​​dat de VS zou verwerven. De maat van Wilmot slaagde er niet in, maar het maakte opnieuw het deelconflict duidelijk dat het proces van westwaartse expansie achtervolgde.

Westwaartse uitbreiding en het compromis van 1850

In 1848 beëindigde het Verdrag van Guadelupe Hidalgo de Mexicaanse Oorlog en voegde het meer dan 1 miljoen vierkante mijlen toe, een gebied groter dan de Louisiana Purchase, aan de Verenigde Staten. De verwerving van dit land heropende de vraag dat het compromis van Missouri schijnbaar was opgelost: wat zou de status van slavernij in nieuwe Amerikaanse gebieden zijn? Na twee jaar van steeds volatieler debat over de kwestie, stelde Kentucky-senator Henry Clay een nieuw compromis voor. Het bestond uit vier delen: ten eerste zou Californië de Unie binnenkomen als een vrije staat; ten tweede zou de status van slavernij in de rest van het Mexicaanse grondgebied worden bepaald door de mensen die daar woonden; ten derde zou de slavenhandel (maar niet de slavernij) worden afgeschaft in Washington, D.C .; en ten vierde zou een nieuwe voortvluchtige slavenwet zuiderlingen in staat stellen weggelopen slaven terug te vorderen die naar Noordelijke staten waren ontsnapt waar slavernij niet was toegestaan.

Bloeden Kansas

Maar de grotere vraag bleef onbeantwoord. In 1854 stelde Senator Stephen A. Douglas uit Illinois voor om twee nieuwe staten, Kansas en Nebraska, te vestigen in de Louisiana Purchase ten westen van Iowa en Missouri. Volgens de voorwaarden van het compromis van Missouri zouden beide nieuwe staten slavernij verbieden omdat beide ten noorden van de parallel van 36º30 waren. Aangezien geen enkele Zuidelijke wetgever een plan zou goedkeuren dat meer macht zou geven aan "noorderlingen" in de vrije grond ", bedacht Douglas een middelste grond die hij" volkssoevereiniteit "noemde: de kolonisten van de gebieden zelf laten beslissen of hun staten zou slaaf of vrij zijn.

Noorderlingen waren woedend: Douglas had naar hun mening toegegeven aan de eisen van de 'slaveocratie' op hun kosten. De strijd om Kansas en Nebraska werd een strijd om de ziel van de natie. Emigranten uit noordelijke en zuidelijke staten probeerden de stemming te beïnvloeden. Bijvoorbeeld, duizenden Missourians stroomden in 1854 en 1855 Kansas binnen om (frauduleus) te stemmen voor slavernij. Kolonisten uit de 'vrije grond' vestigden een rivaliserende regering en weldra brak Kansas zich in een burgeroorlog. Honderden mensen stierven in de gevechten die volgden, bekend als "Bloeden Kansas."

Een decennium later werd de burgeroorlog in Kansas over de uitbreiding van de slavernij gevolgd door een nationale burgeroorlog om dezelfde kwestie. Zoals Thomas Jefferson had voorspeld, was het de kwestie van de slavernij in het Westen die het embleem van de Amerikaanse vrijheid leek te zijn, dat bleek te zijn "de knop van de unie".

Krijg toegang tot honderden uren historische video, zonder reclame, met HISTORY Vault. Begin vandaag met uw gratis proefperiode.