William Jennings Bryan (1860-1925), geboren in Illinois, werd een congreslid in Nebraska in 1890. Hij speelde op de Democratische Conventie van 1896 met zijn Cross of Gold-toespraak die voorstander was van gratis zilver, maar werd verslagen in zijn poging om William President te worden door William McKinley . Bryan verloor zijn daaropvolgende biedingen voor het presidentschap in 1900 en 1908, waarbij hij de jaren ertussen gebruikte om een krant en tournee te houden als een openbare spreker. Nadat hij Woodrow Wilson had geholpen om de Democratische presidentiële nominatie voor 1912 veilig te stellen, was hij tot 1914 de staatssecretaris van Wilson. In zijn latere jaren voerde Bryan campagne voor vrede, verbod en kiesrecht, en bekritiseerde hij in toenemende mate de leer van de evolutie.
Bryan, geboren in Illinois, erfde van zijn ouders een intense toewijding aan de Democratische partij en een vurig protestants geloof. Na zijn afstuderen aan Illinois College en Union Law School, trouwde hij en zag hij geen politieke toekomst in Illinois, verhuisde naar Nebraska in 1887. In 1890, toen de nieuwe populistische partij de Nebraska-politiek verstoorde, won Bryan verkiezing voor het Congres; hij werd herkozen in 1892. In het Congres verdiende hij respect voor zijn oratorium en werd een leider onder vrij-zilveren Democraten. In 1894 leidde hij de Democraten van Nebraska om de populistische partijpartij te ondersteunen.
Bryan elektriseerde de Democratische Conventie van 1896 met zijn aangrijpende Cross of Gold-toespraak die voorstander was van vrij zilver en veroverde daarmee de presidentiële nominatie. Ook genomineerd door de populisten, was Bryan het met hen eens dat de overheid individuen en het democratische proces tegen monopolistische bedrijven moet beschermen. ’The Boy Orator of the Platte’ reed achttienduizend mijl en sprak met duizenden kiezers, maar verloor; De overwinning van William McKinley leidde tot een generatie van Republikeinse dominantie in de nationale politiek. De campagne van Bryan uit 1896 markeerde echter een langetermijnverschuiving binnen de Democratische partij van een Jacksoniaanse verplichting tot minimale regering in de richting van een positieve kijk op de overheid.
Tijdens de Spaans-Amerikaanse oorlog diende Bryan als kolonel in een Nebraska-regiment, maar na de oorlog veroordeelde hij het Filippijnse beleid van McKinley als imperialisme. Bryan hoopte in 1900 opnieuw genomineerd door de Democraten en hoopte dat de verkiezingen een referendum over het imperialisme zouden worden, maar andere kwesties kwamen tussenbeide, waaronder zijn eigen aandringen op vrij zilver en aanvallen op monopolies. McKinley won opnieuw.
Na zijn nederlaag lanceerde Bryan een krant, de Commoner (gebaseerd op zijn bijnaam ‘the Great Commoner’) en maakte hij regelmatig sprekende rondleidingen. Hoewel hij een uitstekende redenaar was, was hij noch een diepe noch een originele denker. Hij gebruikte het Commoner en het lezingencircuit om gelijkheid te bevestigen, om een grotere deelname van het volk aan besluitvorming door de overheid te bepleiten, om zich tegen monopolies te verzetten en om het belang van geloof in God te verkondigen. 'Zal het volk regeren?' Werd het parool van zijn derde campagne voor president, in 1908, toen hij verloor van William Howard Taft.
In 1912 werkte Bryan om de Democratische presidentiële nominatie voor Woodrow Wilson veilig te stellen, en toen Wilson won, noemde hij Bryan staatssecretaris. Als secretaris promootte Bryan bemiddelings- of afkoelingsverdragen, waarin de partijen overeenkwamen dat, als ze een geschil niet konden oplossen, ze een jaar zouden wachten voordat ze ten strijde trokken en naar externe feiten zouden zoeken. Dertig dergelijke verdragen werden opgesteld.
Toen de Europese oorlog uitbrak in 1914, was Bryan net als Wilson toegewijd aan neutraliteit. Maar hij ging verder dan Wilson door te pleiten voor beperkingen voor Amerikaanse burgers en bedrijven om te voorkomen dat zij de natie in oorlog trokken. Toen Wilson sterk protesteerde tegen het zinken van Duitsland van de Lusitania, nam Bryan ontslag in plaats van goed te keuren waarvan hij vreesde dat het tot oorlog zou leiden.
Daarna werkte Bryan voor vrede, verbod en vrouwenkiesrecht, en hij bekritiseerde steeds meer de leer van de evolutie. In 1925 trad hij toe tot de vervolging in het proces tegen John Scopes, een onderwijzer in Tennessee die belast was met het overtreden van de staatswet door evolutie te onderwijzen. In een beroemde uitwisseling zette Clarence Darrow, die Scopes verdedigde, Bryan op de getuigenbank en onthulde hij zijn oppervlakkigheid en onwetendheid over wetenschap en archeologie. Bryan stierf kort nadat het proces was afgelopen.
The Reader's Companion to American History. Eric Foner en John A. Garraty, redacteuren. Copyright © 1991 door Houghton Mifflin Harcourt Publishing Company. Alle rechten voorbehouden.
