Inhoud
De toespraak van Fourteen Points van president Woodrow Wilson was een toespraak voor een gezamenlijke congresvergadering op 8 januari 1918, waarin Wilson zijn visie op een stabiele, langdurige vrede in Europa, Amerika en de rest van de wereld schetste. Eerste Wereldoorlog.
Het voorstel van Wilson riep de overwinnende geallieerden op om onzelfzuchtige vredesvoorwaarden te stellen met de overwonnen Centrale Bevoegdheden van de Eerste Wereldoorlog, inclusief de vrijheid van de zeeën, het herstel van tijdens de oorlog veroverde gebieden en het recht op nationale zelfbeschikking in omstreden regio's zoals de Balkan.
De verwoesting en het bloedbad van de Eerste Wereldoorlog illustreerde Wilson grimmig de onvermijdelijke relatie tussen internationale stabiliteit en de Amerikaanse nationale veiligheid.
Tegelijkertijd probeerde hij de Amerikaanse isolationisten te sussen door te stellen dat de wereld 'fit en veilig moet worden gemaakt om in te leven; en in het bijzonder dat het veilig wordt gemaakt voor elke vredelievende natie die, zoals de onze, zijn eigen leven wil leiden, zijn eigen instellingen wil bepalen, verzekerd moet zijn van rechtvaardigheid en eerlijke handel door de andere volkeren van de wereld tegen geweld en zelfzucht agressie."
Wat waren de veertien punten?
In zijn toespraak noemde Wilson 14 strategieën om de nationale veiligheid en wereldvrede te waarborgen. Verschillende punten hadden betrekking op specifieke territoriale kwesties in Europa, maar de belangrijkste secties zetten de toon voor de naoorlogse Amerikaanse diplomatie en de idealen die de ruggengraat van het Amerikaanse buitenlandse beleid zouden vormen, aangezien de natie in het begin van de 20e eeuw de status van superkracht bereikte.
Wilson kon voorzien dat internationale betrekkingen alleen maar belangrijker zouden worden voor de Amerikaanse veiligheid en de wereldwijde handel. Hij pleitte voor gelijke handelsvoorwaarden, wapenreductie en nationale soevereiniteit voor voormalige koloniën van de verzwakkende rijken van Europa.
Een van de doelen van Wilson bij het houden van de toespraak van Fourteen Points was het presenteren van een praktisch alternatief voor de traditionele notie van een internationaal machtsevenwicht dat wordt bewaard door allianties tussen het geloof van de naties waarvan de levensvatbaarheid was vernietigd door de Eerste Wereldoorlog en de bolsjewiek -geïnspireerde dromen van een wereldrevolutie die destijds zowel binnen als buiten Rusland terrein veroverden.
Wilson hoopte ook een door conflict geteisterd Rusland in de oorlog aan de geallieerde zijde te houden. Deze poging mislukte, want de bolsjewieken streefden eind 1917 vrede met de centrale mogendheden, kort nadat ze na de Russische revolutie de macht hadden overgenomen.
Op andere manieren speelden Wilson's Fourteen Points de komende jaren echter een essentiële rol in de wereldpolitiek. De toespraak werd vertaald en verspreid onder de soldaten en burgers van Duitsland en Oostenrijk-Hongarije en droeg bij aan hun beslissing om in november 1918 in te stemmen met een wapenstilstand.
Verdrag van Versailles
Net als de man zelf waren Wilson's Fourteen Points liberaal, democratisch en idealistisch. Hij sprak groots en inspirerend, maar was minder zeker van de details over hoe zijn doelen zouden worden bereikt.
Op de vredesconferentie in Parijs had Wilson te kampen met de leiders van de andere overwinnende geallieerde naties, die het niet eens waren met veel van de veertien punten en strenge straffen eisten voor Duitsland in het Verdrag van Versailles.
Belangrijk is dat Wilson aandrong op de oprichting van een internationaal bestuursorgaan van de Verenigde Naties met als doel politieke onafhankelijkheid en territoriale integriteit te waarborgen voor zowel grote als kleine landen. Zijn idee bracht de kortstondige Volkenbond voort. De meer levensvatbare Verenigde Naties zouden pas ontstaan na het afsluiten van een ander verwoestend wereldwijd conflict: de Tweede Wereldoorlog.
