Inhoud

• Wat is zionisme?
• Theodor Herzl
• De Balfour-verklaring
• Zionisme en de Tweede Wereldoorlog
• Joodse hervestiging in Israël
• De huidige staat van het zionisme
• bronnen:

Het zionisme is een religieuze en politieke inspanning die duizenden joden uit de hele wereld terugbracht naar hun oude thuisland in het Midden-Oosten en Israël opnieuw vestigde als de centrale locatie voor de joodse identiteit. Terwijl sommige critici het zionisme een agressieve en discriminerende ideologie noemen, heeft de zionistische beweging met succes een joods thuisland in de natie Israël gevestigd.

Wat is zionisme?

Simpel gezegd, het zionisme is een beweging om een ​​joodse aanwezigheid in Israël te herscheppen. De naam komt van het woord 'Zion', een Hebreeuwse term die verwijst naar Jeruzalem.

Door de geschiedenis heen hebben joden bepaalde gebieden in Israël als heilig beschouwd, net als christenen en moslims. De Thora, de joodse religieus, verbeeldt verhalen van oude profeten die door hun God werden opgedragen terug te keren naar dit thuisland.

Terwijl de fundamentele filosofieën van de zionistische beweging al honderden jaren bestaan, heeft het moderne zionisme formeel wortel geschoten in de late 19e eeuw. Rond die tijd werden joden over de hele wereld geconfronteerd met groeiend antisemitisme.

Sommige historici geloven dat een steeds gespannen sfeer tussen Joden en Europeanen de Zionismebeweging kan hebben veroorzaakt. Bij een incident in 1894 werd een joodse officier in het Franse leger genaamd Alfred Dreyfus vals beschuldigd en veroordeeld voor verraad. Deze gebeurtenis, die bekend werd als de "Dreyfus-affaire", leidde tot verontwaardiging onder het Joodse volk en vele anderen.

Vervolgde Joden die worstelden om hun identiteit te redden, begonnen het idee te promoten om terug te keren naar hun thuisland en een Joodse cultuur daar te herstellen.

Theodor Herzl

Het moderne zionisme werd officieel opgericht als een politieke organisatie door Theodor Herzl in 1897. Herzl, een joodse journalist en politieke activist uit Oostenrijk, geloofde dat de joodse bevolking niet kon overleven als ze geen eigen natie had.

Na de Dreyfus-affaire schreef Herzl Der Judenstaat (De joodse staat), een pamflet dat opriep tot politieke erkenning van een joods thuisland in het gebied dat toen bekend stond als Palestina.

In 1897 organiseerde Herzl het eerste zionistische congres, dat bijeenkwam in Basel, Zwitserland. Hij vormde ook en werd de eerste president van de World Zionist Organisation.

Hoewel Herzl in 1904 stierf voordat Israël officieel tot staat werd verklaard, wordt hij vaak beschouwd als de vader van het moderne zionisme.

De Balfour-verklaring

In 1917 schreef de Britse minister van Buitenlandse Zaken Arthur James Balfour een brief aan Baron Rothschild, een rijke en prominente leider in de Britse Joodse gemeenschap.

In de korte correspondentie uitte Balfour de steun van de Britse regering voor de vestiging van een joods huis in Palestina. Deze brief werd een week later in de pers gepubliceerd en werd uiteindelijk de 'Balfour-verklaring' genoemd.

Het was opgenomen in het document Mandaat voor Palestina, uitgegeven door de Volkenbond in 1923, dat Groot-Brittannië de verantwoordelijkheid gaf om een ​​Joods nationaal vaderland te vestigen in het door Palestina gecontroleerde Palestina.

Twee bekende zionisten, Chaim Weizmann en Nahum Sokolow, speelden een belangrijke rol bij het verkrijgen van de Balfour-verklaring.

Zionisme en de Tweede Wereldoorlog

Veel Joden die in Rusland en Europa woonden, leden onder vreselijke vervolging en dood tijdens Russische pogroms en onder nazi-heerschappij. De meeste historici schatten dat ongeveer 6 miljoen Joden werden gedood in Europa tijdens de Holocaust.

In de jaren vóór en tijdens de Tweede Wereldoorlog vluchtten duizenden Europese Joden naar Palestina of andere regio's om aan vijandigheid te ontsnappen. Nadat de Holocaust was afgelopen, bevorderden zionistische leiders actief het idee van een onafhankelijke Joodse natie.

Met het einde van het mandaat van Groot-Brittannië in Palestina en de terugtrekking van het Britse leger, werd Israël op 14 mei 1948 officieel een onafhankelijke staat verklaard.

Joodse hervestiging in Israël

De opkomst van het zionisme leidde tot massale joodse immigratie naar Israël. Ongeveer 35.000 Joden verhuisden naar het gebied tussen 1882 en 1903. Nog eens 40.000 vonden hun weg naar het thuisland tussen 1904 en 1914.

De meeste Joden woonden ongeveer 57 procent van hen in Europa in 1939. Tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog woonde slechts ongeveer 35 procent van de Joodse bevolking nog steeds in Europese landen.

In 1949 verhuisden meer dan 249.000 Joodse kolonisten naar Israël. Dit was het grootste aantal immigranten dat in één jaar arriveerde.

De joodse bevolking in Israël groeide van ongeveer 500.000 in 1945 tot 5,6 miljoen in 2019. Vandaag woont ongeveer 43 procent van de joden in Israël.

De huidige staat van het zionisme

Sinds het meer dan 120 jaar geleden begon, is het zionisme geëvolueerd en zijn er binnen de zionistische beweging verschillende politieke, religieuze en culturele ideologieën ontstaan.

Veel zelfbenoemde zionisten zijn het niet eens met elkaar over fundamentele principes. Sommige volgelingen van het zionisme zijn vroom religieus, terwijl anderen seculierer zijn.

'Zionistische linksen' willen meestal een minder-religieuze regering en steunen het opgeven van een door Israël gecontroleerd land in ruil voor vrede met Arabische landen. 'Zionistische rechten' verdedigen hun landrechten en geven de voorkeur aan een regering die sterk is gebaseerd op joodse religieuze tradities.

Voorstanders van de zionistische beweging zien het als een belangrijke poging om onderdak te bieden aan vervolgde minderheden en nederzettingen te herstellen in Israël. Critici zeggen echter dat het een extreme ideologie is die niet-joden discrimineert.

Bijvoorbeeld, volgens de Israëlische wet van 1950 op terugkeer, hebben joden die overal ter wereld zijn geboren het recht om een ​​Israëlisch staatsburger te worden, terwijl andere mensen dit voorrecht niet krijgen.

Arabieren en Palestijnen die in en rond Israël wonen, zijn meestal tegen het zionisme. Veel internationale joden keuren de beweging ook af omdat ze niet geloven dat een nationaal thuisland essentieel is voor hun religie.

Hoewel deze controversiële beweging nog steeds wordt geconfronteerd met kritiek en uitdagingen, valt niet te ontkennen dat het zionisme de Joodse bevolking in Israël met succes heeft versterkt.

bronnen:

Wat is zionisme ?: Vox Media.
Geschiedenis van het zionisme: ReformJudiasm.org.
Wat is zionisme ?: ProCon.org.
Israel Studies An Anthology: The History of Zionism: Jewish Virtual Library.
British Palestine Mandate: History and Overview: Jewish Virtual Library.
Verplicht Palestina: wat het was en waarom het ertoe doet: TIJD.
De voortdurende achteruitgang van de Joodse bevolking van Europa: Pew Research Center.
Is een links zionisme mogelijk ?: Klagen.