Op deze dag in 1834 leidt een brand in het LaLaurie-herenhuis in New Orleans, Louisiana, tot de ontdekking van een martelkamer waar slaven routinematig worden brutaal gemaakt door Delphine LaLaurie. Redders vonden een 70-jarige zwarte vrouw die tijdens de brand in de keuken vastzat omdat ze vastgeketend was terwijl LaLaurie bezig was haar meubels te redden. De vrouw onthulde later dat ze het vuur in brand had gestoken in een poging te ontsnappen aan de marteling van LaLaurie. Ze leidde de autoriteiten naar de zolder, waar zeven slaven waren vastgebonden met puntige ijzeren kragen.

Nadat Delphine LaLaurie haar derde echtgenoot, Louis LaLaurie, huwde en zijn landgoed in Royal Street betrad, nam ze onmiddellijk de controle over het grote aantal slaven dat als bedienden werd gebruikt. LaLaurie was een bekende sadist, maar de mishandeling van slaven door de rijken en sociaal verbonden was op dat moment geen zaak voor de politie.

In 1833 achtervolgde Delphine echter een klein slavenmeisje met een zweep totdat het meisje van het dak van het huis viel en stierf. LaLaurie probeerde het incident te verbergen, maar de politie vond het lichaam verborgen in een put. Autoriteiten besloten LaLaurie een boete op te leggen en de verkoop van de andere slaven op het landgoed te forceren.

LaLaurie verijdelde dit plan door in het geheim haar familieleden en vrienden te regelen om de slaven te kopen. Ze sloop ze toen terug naar het landhuis, waar ze hen bleef martelen tot de nacht van het vuur in april 1834.

Blijkbaar hadden haar zuidelijke buren enkele normen als het ging om de behandeling van slaven, omdat een menigte bijeenkwam uit protest nadat ze de martelkamer van LaLaurie hoorde. Zij en haar man vluchtten per boot en verlieten de butler (die ook had deelgenomen aan de marteling) om de woede van de menigte onder ogen te zien.

Hoewel er nooit aanklachten tegen LaLaurie werden ingediend, werd haar reputatie in de hogere klasse vernietigd. Er wordt aangenomen dat ze in december 1842 in Parijs stierf.