Inhoud

• CATHERINE VAN ARAGON
• JANE SEYMOUR
• ARREST EN GEVANGENIS
• HERTOG VAN NORFOLK
• PROEF VAN ANNE BOLEYN
• ANNE BOELYN UITVOERING
• bronnen

Op deze dag in 1536 wordt Anne Boleyn, de beruchte tweede vrouw van koning Henry VIII, geëxecuteerd op beschuldigingen van overspel, incest en samenzwering tegen de koning.

CATHERINE VAN ARAGON

Koning Henry was midden in de jaren 1520 verliefd geworden op Anne Boleyn, toen ze terugkeerde van het dienen aan het Franse hof en een hofdame werd voor zijn eerste vrouw, Catharina van Aragon.

Van donker haar, met een olijfachtige teint en een lange, elegante nek, werd van Anne niet gezegd dat het een grote schoonheid was, maar ze boeide de koning duidelijk. Omdat Catherine er niet in was geslaagd een mannelijke erfgenaam te produceren, droeg Henry zijn hoop op de toekomstige voortzetting van zijn koninklijke lijn over aan Anne en ging hij scheiden of nietig verklaren, zodat hij met haar kon trouwen.

Zes jaar lang, terwijl zijn adviseurs werkten aan wat bekend werd als 'de grote zaak van de koning', daagden Henry en Anne eerst discreet en vervolgens openlijk Catherine en haar machtige bondgenoten, inclusief haar neef, keizer Karel V.

In 1532 verwierf de slimme en meedogenloze Thomas Cromwell de controle over de koningsraad en bouwde een gedurfde revolutie in, een breuk met de katholieke kerk, en Henry's installatie als opperhoofd van de kerk van Engeland. Veel ongelukkige Britten gaven de schuld aan Anne, wiens sympathie lag bij de protestantse hervormers van Engeland, zelfs voordat de standvastige oppositie van de kerk haar ertegen keerde.

JANE SEYMOUR

Bij de kroning van koningin Anne in juni 1533 was ze bijna zes maanden zwanger en in september beviel ze van een meisje, Elizabeth, in plaats van de langverwachte mannelijke erfgenaam. Ze kreeg later twee doodgeboren kinderen en kreeg in januari 1536 een miskraam; de foetus leek mannelijk te zijn.

Tegen die tijd was de relatie van Anne met Henry verzuurd, en hij had haar hofdame in het oog, de ingetogen Jane Seymour.

Na de laatste miskraam van Anne en de dood van Catherine diezelfde maand begonnen de geruchten te vliegen dat Henry Anne kwijt wilde, zodat hij met Jane kon trouwen. (Had hij geprobeerd zijn tweede huwelijk nietig te verklaren terwijl Catherine nog leefde, dan zou dit speculatie hebben opgeroepen dat zijn eerste huwelijk toch geldig was.)

Henry had blijkbaar zichzelf ervan overtuigd dat Anne hem had verleid door hekserij en vertelde ook aan Cromwell (de voormalige bondgenoot van Anne, nu haar rivaal voor macht aan het hof van Henry) dat hij stappen wilde ondernemen om de betrekkingen met keizer Charles te herstellen.

ARREST EN GEVANGENIS

Toen ze de zwakke positie van Anne zag, grepen haar vele vijanden de kans om de ondergang van "de Concubine" te bewerkstelligen en startten ze een onderzoek dat bewijsmateriaal tegen haar verzamelde.

Nadat Mark Smeaton, een hofmuzikant, bekende (mogelijk onder marteling) dat hij overspel had gepleegd met de koningin, werd het drama in gang gezet tijdens de viering van de meidag in het paleis aan de rivier in Greenwich.

Koning Henry vertrok plotseling midden in het steekspel van de dag, met Anne's broer George Boleyn, burggraaf Rochford, en Sir Henry Norris, een van de beste vrienden van de koning en een koninklijke officier in zijn huishouden. Hij gaf geen verklaring voor zijn vertrek aan koningin Anne, die hij nooit meer zou zien.

Snel achter elkaar werden Norris en Rochford beide gearresteerd op beschuldiging van overspel met de koningin (incest, in het geval van Rochford) en samenzwering met haar tegen haar man. Sir Frances Weston en Sir William Brereton werden de volgende dagen op soortgelijke aanklachten gearresteerd, terwijl Queen Anne zelf op 2 mei in Greenwich werd opgesloten.

HERTOG VAN NORFOLK

Voorafgaand aan de onderzoekers (onder wie haar eigen oom, de hertog van Norfolk) om de beschuldigingen van 'slecht gedrag' tegen haar te horen, werd ze vervolgens gevangengezet in de Tower of London.

Het proces tegen Smeaton, Weston, Brereton en Norris vond plaats op 12 mei in Westminster Hall. Aan het einde van het proces veroordeelde de rechtbank alle vier mannen om te worden opgehangen, getrokken en in vieren gedeeld. Drie dagen later gingen Anne en haar broer, Lord Rochford, terecht in de Great Hall of the Tower of London.

De hertog van Norfolk zat het proces voor als Lord High Steward, als vertegenwoordiger van de koning. Het meest verdoemende bewijs tegen Rochford was de getuigenis van zijn eigen jaloerse vrouw, die beweerde dat hij en zijn zus 'ongepaste bekendheid' hadden.

PROEF VAN ANNE BOLEYN

Wat Anne betreft, zijn de meeste historici het erover eens dat ze vrijwel zeker niet schuldig was aan de aanklachten tegen haar. Ze gaf nooit toe dat ze iets verkeerd had gedaan, het bewijs tegen haar was zwak en het lijkt hoogst onwaarschijnlijk dat ze haar positie in gevaar zou hebben gebracht door overspel of samenzwering om de koning te schaden, van wie ze zo afhankelijk was.

Toch werden Anne en Rochford schuldig bevonden en beschuldigd, en Norfolk sprak de zin uit: beiden moesten worden verbrand of geëxecuteerd volgens de wensen van de koning.

Op 17 mei werden de vijf veroordeelde mannen op Tower Hill geëxecuteerd, maar Henry toonde genade aan zijn koningin en riep de "beul van Calais" zodat ze met het zwaard in plaats van de bijl onthoofd kon worden.

ANNE BOELYN UITVOERING

Op de ochtend van 19 mei verzamelde een kleine menigte zich op Tower Green terwijl Anne Boleyn gekleed in een donkergrijze jurk en hermelijnmantel, haar haar bedekt door een hoofdtooi over een wit linnen coif, haar laatste lot benaderde.

Nadat ze had gesmeekt om de menigte toe te spreken, sprak Anne eenvoudig: 'Meesters, ik hier onderwerpt me nederig aan de wet zoals de wet mij heeft geoordeeld, en wat mijn overtredingen betreft, beschuldig ik hier niemand. God kent hen; Ik geef ze terug aan God, smeek Hem genade met mijn ziel te hebben. 'Ten slotte vroeg ze Jezus Christus om' mijn soeverein te redden en de Koning te beheersen, de meest goddelijke, nobele en zachtaardige Prins die is en lang over u zal heersen. ”

Met een snelle slag van het zwaard van de beul was Anne Boleyn dood. Minder dan 24 uur later werd Henry formeel verloofd met Jane Seymour; ze trouwden ongeveer 10 dagen na de executie.

Hoewel koningin Jane de langverwachte zoon baarde, die Henry als koning Edward VI op negenjarige leeftijd zou opvolgen, zou het zijn dochter met Anne Boleyn zijn die Engeland meer dan 40 jaar zou regeren als de meest gevierde Tudor-monarch: koningin Elizabeth I.

bronnen

Antonia Fraser, The Wives of Henry VIII (New York: Alfred A. Knopf, 1992).
Alison Weir, The Lady in the Tower: The Fall of Anne Boleyn (New York: Ballantine Books, 2019).