Ulysses S. Grant, leider van de burgeroorlog en 18e president van de Verenigde Staten, wordt op deze dag in 1822 geboren.

Grant, de zoon van een leerlooier, toonde weinig enthousiasme voor het toetreden tot het bedrijf van zijn vader, dus de oudere Grant schreef zijn zoon in West39 in 1839 in. Hoewel Grant later in zijn memoires toegaf dat hij geen interesse in het leger had, afgezien van het verbeteren van zijn paardensportvaardigheden, hij studeerde af in 1843 en ging door met dienen in de Mexicaans-Amerikaanse oorlog, hoewel hij er op morele gronden tegen was. Daarna verliet hij zijn geliefde vrouw en kinderen opnieuw om een ​​dienstplicht te vervullen in Californië en Oregon. De eenzaamheid en de pure verveling van plicht in het Westen brachten Grant ertoe om te drinken. Tegen 1854 alarmeerde Grant's alcoholgebruik zijn superieuren zo dat hij werd gevraagd ontslag te nemen uit het leger. Hij deed dat en keerde terug naar Ohio om zijn hand te proberen bij landbouw en landspeculatie. Hoewel hij de alcoholverslaving schopte, faalde hij jammerlijk in beide roepingen en werd hij gedwongen een baan als klerk aan te nemen in de leerlooierij van zijn vader.

Als het niet voor de burgeroorlog was geweest, zou Grant misschien snel in de vergetelheid zijn geraakt. In plaats daarvan trad hij in dienst in het leger in 1861 en begon hij aan een schitterende militaire carrière, hoewel zijn neiging tot binge-drink opnieuw opkwam en hij een andere ongezonde gewoonte ontwikkelde: het roken van sigaren in de ketting. Hij worstelde gedurende de hele burgeroorlog om de verslavingen te beheersen. In 1862 leidde hij troepen in de veroveringen van Forten Henry en Donelson in Tennessee, en dwong hij het Zuidelijke leger zich terug te trekken in Mississippi na de Slag om Shiloh. (Na de Donelson-campagne ontving Grant meer dan 10.000 dozen felicitatiesigaren van een dankbare burger.)

In 1863, na het leiden van een Union Army naar de overwinning in Vicksburg, trok Grant de aandacht van president Lincoln. Het Union Army had geleden onder de dienst van een reeks incompetente generaals en Lincoln was op zoek naar een nieuwe opperbevelhebber van de Unie. In maart 1864 herleefde Lincoln de rang van luitenant-generaal, een rang die voorheen alleen in 1798 door George Washington werd bekleed en gaf die aan Grant. Als opperbevelhebber van de strijdkrachten van de Unie leidde Grant een reeks epische en bloedige gevechten tegen de geconfedereerde generaal Robert E. Lee. Op 9 april 1865 gaf Lee zich over aan Grant in Appomattox Court House, Virginia. De overwinning versterkte Grant's status als nationale held en in 1868 werd hij verkozen tot de eerste van twee termijnen als president.

Het talent van Grant als politiek leider verbleekte treurig in vergelijking met zijn militaire bekwaamheid. Hij was niet in staat om de ongebreidelde corruptie van zijn regering te stoppen en slaagde er niet in een ernstige economische depressie te bestrijden in 1873. Er waren echter lichtpunten in de ambtstermijn van Grant, waaronder de passage van de handhavingswet in 1870, die tijdelijk de politieke invloed van de Ku Klux Klan in het post-Civil War South, en de Civil Rights Act uit 1875, die probeerde openbare plaatsen zoals toiletten, herbergen, openbaar vervoer op land of water, theaters en andere plaatsen van openbaar amusement te desegregeren. Bovendien hielp Grant de Amerikaanse en Britse diplomatieke betrekkingen te genezen, ondanks het feit dat Groot-Brittannië had aangeboden het Zuidelijke leger te voorzien van de middelen om de marineblokkade van de Unie tijdens de burgeroorlog te doorbreken. Hij slaagde er ook in om nuchter te blijven tijdens zijn twee ambtstermijnen.

Bij het verlaten van zijn ambt daalde het lot van Grant opnieuw. Hij en zijn vrouw Julia reisden tussen 1877 en 1879 naar Europa tussen grote fanfare, maar het echtpaar kwam failliet door de onverstandige investering van Grant in een bankbedrijf dat gevoelig was voor schandalen. Grant bracht de laatste paar jaar van zijn leven door met het schrijven van een gedetailleerd verslag van de burgeroorlog en nadat hij in 1885 aan keelkanker was overleden, slaagde Julia erin om langs de royalty's te verdienen die hij met zijn memoires had verdiend.